Lutfi Coka
Për virusin e ri
Për ju kryeministra
Kancelarë e presidentë,
Investime bëni det
Për të shetitur ndër planet.!
Për ju politikanë
Udhëheqës Partie
Na tmeruat ne,
Na bëtë me hije!
Për ju shkencëtarë
E idelog të mirë,
Në sherbim të politikës
Dualët jashtë etikës!
Është një OBSH
Lavdia e botës,
Doli një virus
E nxori jashtë lojës!
Tërë investimet
Që bëtë për ushtrinë,
I dhat popullit forcë
Me vra njeriu, Njerinë!
Thoni është luftë
Lufta ligje ka,
Në sulm përpara!?
Këthim mbrapa s’ka!?…
Sot në këtë luftë
Shprehim habinë,
Mbrapa këtheu!
Futu në karantinë!
Ky virus i vogël
Nuk shihet me sy,
E tronditi botën
E bëri lesh e li!
Ky virus i vogël
Shihet në mikroskop,
Liderët e botës
I hodhi në shok!
Liderë e politikanë
Shprehin habinë
Ku virus i vogël
Na futi në karentinë!
Ku janë shkencëtarët
Me teori Atomi.
Një virus i vogël
Në karentinë i solli.
Po ju milardierë
Me shumë pasuri,
Ua uli kokën
Ky virus i ri!
Një ushtri e modernizuar
Që nga pushka te Atomi,
Anjë herë nuk mendoje
Virusi të nxjerrë jashtë loje!
Ju elitë e politikanë
Udhëheqës shteti e partie,
Sa të jeni në karentinë
Mendoni shumë për njerëzinë!
Si i varfëri,si i pasuri
Si i urti, si i forti,
Prandaj virusi mbiu
Me luftuar padrejtësinë!
Ju liderë të botës mbarë
Vendosni gishtin kokës,
Për shëndetin e njerëzimi
Para se t’i dalë tymi!
Ju liderë në krye të botës
Investoni për njerëzinë
Se do dal virus i ri
Do ju vras një e nga një!
Bota sot!
Botë basen i vdekjesh
Botë plot varre,
Botë plot bisha
Botë me hijena!
Botë ,gropë e pushtuar
Me terrin e zi shoqëruar,
Botë gropë e helmuar
Prej virusit coptuar!?
Pse botë e pushtuar
Njerzimi kërkon larine!
Sa do jemi të raskapitur
Nga virusi i papritur.
Është një botë e plagosur
Të përçarë e sikletosur,
Për një gjë më vjen mirë
Për liderët në karentinë!
Ju punonjës të shëndetsisë
Jeni kalorës legjendarë,
Do shtegtoni nëpër vite
Si yje shpëtimtarë!
Për ju politikanë!
Pa kutim u bë jeta
Koha po fluturon,
Shumë plagë u hapën
Mjerimi e vuajtja gofon!
E thellë është vuajtja
Në shtëpi qëndron gjatë,
Endërroj ditë tëmira
Ditë pa shtengatë.
Rrugë të mbyllura
Dështimi botës,
Dhimbja e zgjatur
Për njerëzit e tokës.
Me ne filloi karentina
Më e keqja njerëzore,
Me ide e gënjeshtra
Kjo botë njerzore!
Në burgun e heshtjes
Kam burgosur dhimbjen,
Nuk është kohë rebelimi
Por kohë Kurvërimi!?
Bota e madhe
Ka rënë në mjerim,
Ka rënë skamje
E plot trishtim!
Ra në shtypje
E plot trishtim,
Për atë krenari
Ta errësoi virusi i zi!
Jemi shtet në rrethim
Nga virusi në karentinë,
Jemi të dënuar ditë e natë
Pa vendim në gjykatë!?
Ju punonjës të shëndetsisë
Ju heronjët e njerzimit,
Në front të luftës keni mbetur
Të vetëm dhe të patrembur.
Jeni heronjë të kohës sonë,
Që shkruani historinë,
Po shpetoni mijëra jetë,
Në front të luftës qetë-qetë!
Juve lufta ju ka ngarkuar,
Jeni vetëm duke luftuar
Se populli me qeverinë
Janë future në karentinë!!
Ju heronjë të shëndetësisë
Do shtegtoni nëpër vite,
Si kalorësit e lashtësisë
Në kohë modern, në kohë të zisë!
Po si shkëmb prej graniti
Ju qëndroni si urugan,
Në dhomat e izolimit
Shpresë e vetme e njerëzimit!
Ruaju virusit!
Është mikrob që nuk shihet
Nëpër skuta bën vrojtim,
Kur gjen “portë” ai hidhet.
S’ka mëshirë s’ka ushqim!
Asnjëherë ai nuk shihet
Por si kafshë, por si dreq,
Në errësirë ai nuk shihet,
Për ne,.. është fatkeq!
Tani virusi me lehtësi
Përkdhel bishtin e tij,
Na plagosi shpirtin
Na kufizojë dhe dritën!
Kjo bishë,ky gjarpër
Ky dreq e ligësirë,
Erdhi në këtë botë,
Vetëm për keq, jo për mirë!
Ku e ke origjinën!?…
O virus i zi!?
Kokën në Amerikë
Bishtin në Kinë!?
Ti virus nuk je bishë
Por je dreq me birë,
Terrorin e mbjell
Tërrorin e ndanë!?
S’kam të drejtë!…
S’kam të drejtë
T’i drejtohem botës,
T’i them, ç’ka në planet
Po çfarë!? …haj medet!?
Tani shpëtim ka
Edhe jetë kam,
Por në karentinë
Pa lulepravere jam!
Jeta po shkrumohet
Si shkrumohet hiri,
Ne vuajmë tragjedinë
E dimë ne, akoma më mirë.
Të poshtëruar
Të dërmuar,
Të varfër apo Rob
Virusi godet me top!
Pa u ngutur
Shpejt i ngritur,
Virusi na sakatoi
Në humnerënjë botë e çoi!
Desha të fluturoj
I heshtur nëpër botë,
S’kam ç’tju them tjetër,
Edhe hartë edhe shkop!
Si ndodh kështu?
Ka varre, s’ka dëshmorë
Botë e vdekur, botë e gjorë,
Shpresojmë përfundimi
Pas vuajtes, vjen gëzimi!
Po ku janë ato “krala”
Udhëheqës të boës mbarë
Ju kujtojmë gjër e gjatë
Për to malli na ka marrë!
Ky virus na dha mësim
Mos mallkoni në dinë e fe,
Mjafton një urim
Mos të pafsha në karentinë!?.
Nëpër net që ka bota
Këto ditë që sjell Europa,
Nëpër terr shumë viruse
Hapin varre, hapin gropa.
Hapi sytë plot mërzi
Errësirë në gjithë botën,
Me zemër lus Zotin
Shpëto njeriun, shpëto Botën!
Flas me vete e qaj hall
Fantazoi nëpër Glob,
Ku janë të fortit
Që s’shihen dot!?…
Jemi në shekullin e atomit
Kjo më duket si përrallë,
Si kjo botë e zhvilluar
Është mbushur me plagë.!
Hënë e bukur plot me rreze
Hape dritën të shikosh
Këtë virus bimë të keqe
Me turpësi qeveritë i mposht!?
Ditët në karentinë
Me vuajtje kalohen,
Rob ishim, Rob sot
Për nesër, e din një zot!?
Për ju heronjë të shëndetësisë
Ju punonjës të shëndetësisë
Ju heronjë të njerzimit
Në front të luftës keni mbetur,
Të vetmuar e t’patrembur!
Jeni heronje të kohës sonë
Ju po shkruani histori
Po shpëtoni mijra jetë,
Në llogore qetë-qetë.
Juve lufta ju ka ngarkuar
Të vetmuar tu luftuar
Se populli me qeverinë
Janë future në karentinë,
Ju yje të shëndetësisë
Do shtegtoni nëpër vite
Si kalorsit e lashtësisë,
Në kohë modern, në kohë të zisë!
Porsi shkëmb prej graniti
Ju qëndroni urugan
Në dhomat e izolimit,
Shpresë e vetme e njerëzimit!
Ju trimat e shëndetësisë
Jeni kalorës legjendarë,
Do shëndritni nëpër vite
Si yje shpëtimtarë!
