SHIPOLI
Nga fabrika
Ne Shipol,
Rimorkio e traktor
Tremijë edhe pesëqind
Ishin te rrethuar-me gjind.
Në kolonë ecnin
Zbathurë,
Pa ujë
Dhe pa hasra.
Mbi koka
Mitralozi,
Shtatin ua prente
Thika e mprehurë.
Etja ua shtrengonte buzët
Marsi ua rendonte bluzet.
Këmbët bëheshin
Kopujë,
Udhë e jona
Gjakpirësit e huaj.
Edhe turma
Ngjante gjarpër,
Truallin tonë
Dimër i acart
Na saoste vapa.
Skaj një molle
Tytatë me gojë bolle.
Në rresht fëmija
Nëna(digjej) flakë
Dhe këputi e bija
Si lulet kur hedh qershija.
Ti, ti – bënin më gisht
Jepni deklerat qart e sakt, shkurtimisht.
Bluzat e përhirta
Na rrini gati
Të gjykuar ishim
Të na marrte xhelati.
Në Runikë
S’na lanë
As një metelik.
Hej, nofka ishte
Shipoli,
Dil nga rreshti
Kush foli.
Eh të përpinin
Plumbat e mitralozi
Fatëprerë kush ishin
Arkat me sy
I mbushnin Syla e Kastratoviçi
Ai farë hiqi – dobiçi.
Më këtej, për ju
S’ka kthim-prapa
Kjo tokë është e jona
S’ka tokë më, toka te lasht
Nuhaste xhelati
Me gjak njeriu i spërkaturë
Më shami në koka
Si nëpërka në boka.
2.
dhe drita e re fesku
Shipoli u kthye,
Në vartat e veta
Margaritaret e vet
Si treti jeta.
Kudo shtëpi e kopshte
Sërish lulëzoi jeta…
Komentet janë mbyllur.