Zymer Mehani
(Dëshmores Antigonë Fazliu, frangment nga poema “Jeton gona n’zemrat tona)
Përballë kohës
E tufanit
Dhe furtunës
E murlanit
Me gjak tëndin
N’ histori
Vetë firmose
Pavdekësi
Emri yt
Më i bukuri n’ botë
Porsi gjeraqinë
Në suferinë e shqotë
Sytë e tu-
Shkrepëtimë lirie
Zemra jote-
Flakë atdhesie
Në shqiponjë
Shëmbëlleve
Dhe tiranin
E urreve
Porsi shqipe
Heroinë
Shumë e deshe
Shqipërinë
Në llogore
Si yll drite
Për liri
U dogje, u fike
Ndaj furtunash
E stuhish
Zemrën zjarr
E syrin pishë
E patrembur
Ishe ti
N’flakë u hudhe
Për liri
(…)
Midis shokëve t’saj
Gone sokolesha
Kur gjëmonte bjeshka
Digjej porsi eshka
Këto vatra t’shtrenjta
Kur na i përgjakën
Zemrat për atdhe
Seç na u përflakën
Lulëkuqja
Heroinë
Shqiptarisht
Ra për lirinë
(…)
Uturonte moti
Shqotë e suferinë
Gona në llogore
Fliste me lirinë
Me zogj t’shqipes
Gona n’pritë
Natë e ditë
Po bënin dritë
Kishin zemrat
Si vullkan
Zjarr lirie
Flakadan
Lavdi trime
Antigonë
E Flamurit
Je Shqiponjë
