DERDHEN MAGJI
Adami i pari e pa hënën
Kolli me lemzën ngjit
Atje te bari i butë.
Do ja puthë Havës
Gojën dhe sytë
Yjet i derdhin magji.
TEJET UNSHEM
U puthën sa u puthën
Skajmërisht tejet unshem
Si nuk i thyen eshtrat e kafkat
Nga lodhja e tepërt
Filluan shoqi – shojn, ta lëpijnë.
Veç zjarr
I kishin buzë.
S’MENDUA SIFILISIN
S’menduan për sifilisin
As për gangrenën
Bari ështe tepër i butë
Veç rreth e rrotull, mollë.
Thëkra s’dukej as kund.
Fjeten ashtu fortë
Tejet dermuar.
* * *
Ishte verë tepër e nxehtë
Pastaj gjeten shpella,
Një zot e di ç’farë veshen
Dhe si e vjedhen zjarrin.
Prapë mbinë ne pranverë
S’ishin merdhirë, e s’kishin te ndalur…
TE SHPARDHI
Te shpardhii madh
I lamè me Muharremin
Tri derte te lidhura
Me nyje
Dhe spktrin ngjyrë gjaku
ATE TE KUQ
Ate te kuq, all
Te shpardhi e gjet
Mes etheve
Mes ndrotjeve
Atë ditë qe me tha spektri
Puth’
Puthè.
Se digjesh i etur
Tërè jetën
Ajo ditë e përcillte
Avullin e derteve
Drejt qijeve Sovran.
MOS QE FANITJE
Shkarazi kishte ikur
Avulli i Ditës
Përlotur e sperkatur gjetheve
Te shpardhit te madh.
Nga fryma ime, mistike
Mos t’ngeli me barr’.
Vrragè me vëre qafes
Me njëanestezion.
Te pre se
Bota është e rrumbullaket
Kthehu
S’ke ku shkon…
