Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike ([email protected])
Shteti i mirëqenies është një ndërtesë e brishtë. Mund të prishet. Ne duhet ta mbrojmë atë kundër unë-partisë e cila donë të shkatërrojë ne-shoqërinë. Kryeministri është shumë frikacak për të marrë fajin mbi veten e tij dhe të largohet. Është befasuese se sa guximshëm e mbron paburrërinë e tij. Përpiqet të sjellë në dritën e së vërtetës një mashtrim tërësisht të mjerë.
* * *
Kur dikush lëndon të tjerët, të pafajshmit, ai zgjon emocione të forta edhe në mua. Edhe unë jam nga ata që i urrejnë duart që derdhin gjak të pafajshëm.
Para disa muajsh më telefonoi nga Shqipëria një mik i afërt, ndryshe shqiptar i diasporës.
Martini: “Dëgjo Aurel, më ke njohur më gjatë. Betohem se asgjë nuk do të ndryshojë, pavarësisht se çfarë bëjmë. Nëse demonstratat nuk dhanë ndonjë rezultat pozitiv, pse mendon se heshtja do të ndihmojë?»
Unë: “Problemi, Martin, është se ju jeni bërë aq pasivë sa që keni hequr dorë nga kërkimi i të vërtetave. Unë gjithashtu besoja se vendi ynë (atdheu i përbashkët i të gjithë shqiptarëve) nuk ishte aq i keq, dhe se kishte vetëm disa raste të shkeljeve. Por më pas zbulova se katastrofat ndodhin çdo ditë, pa i parë njeri. Rinia ikën. Vendi është zbrazur. Policia torturon sistematikisht njerëzit e pafajshëm, informatorët kërcënojnë qytetarët dhe bashkëpunojnë me banditë, dhe ligji është vetëm për të pafuqishëm. Asgjë nuk funksionon si duhet. Nëse nuk keni kontakte të mira, gjithashtu nuk keni të drejta, dhe kur ndodh padrejtësia, ata kërcënojnë këdo që përpiqet të hapë gojën për të thënë të vërtetën.
Ai më ndërpret përsëri: “Nuk ka asnjë mënyrë që ta ndryshojmë atë. Ky është vendi i tyre, a nuk e kupton ti këtë?”
Unë: “Jo, nuk është vendi i tyre. Ai është vendi ynë, i yni, ne jemi shqiptarë, të gjithë. Të trojeve dhe diasporës. Kjo është arsyeja pse ne duhet të qëndrojmë së bashku për ta ndryshuar atë. Një komb me miliona njerëz nuk mund të kontrollohet nga vetëm disa qindra kriminelë, por ne kurrë nuk do të jemi në gjendje t’i ushtrojmë të drejtat tona nëse vazhdojmë të themi “Nuk ka shpresë!” Atëherë asgjë nuk do të ndodhë.”
* * *
Pse po na sulmojnë? Është e rëndësishme që ne ta vendosim veten në vendin e kundërshtarëve tanë dhe të përpiqemi të kuptojmë pse veprojnë ashtu siç veprojnë. Atëherë do të jetë edhe më e lehtë për ne të gjejmë përgjigjen e duhur dhe të kuptojmë se si mund të ndikojmë në vendimet e tyre.
Së pari, le të diskutojmë ata që urdhëruan sulmin, jo ata që e kryenin atë.
Qëllimi nuk është t`i frikësojnë ata që morën pjesë në demonstratë nga pjesëmarrja përsëri. Policia e di plotësisht mirë se protestuesit që u sulmuan do të kthehen përsëri dhe përsëri. Qëllimi është t`i trembin të gjithë ata që qëndrojnë ulur në shtëpi, në mënyrë që ata kurrë të mos mendojnë për pjesëmarrje në ndonjë lloj aktiviteti politik.
Forcat e sigurisë përdorin metodën:
“Rrihini ata që janë të lidhur, atëherë i frikëson ata që janë të lirë“.
Qeveria ka gjithmonë frikë nga efekti i topit të borës. Nëse sot paraqiten 20 protestues, ditën e ardhshme do të paraqiten 200, 2000 ditën tjetër – dhe kështu me radhë.
Për regjimin, një nga përfitimet kryesore të sulmit dhe rrahjes së protestuesve është për të nxitur urrejtje në to. Ata duan që protestuesit të humbin vetëpërmbajtjen e tyre dhe të refuzojnë të gjithë mbrojtjen e regjimit. Ata duan që ju ta mallkoni qeverinë në mënyrë të ashpër. Pse? Sepse mediat e kontrolluara nga qeveria mund të ju përdorin si dëshmi se ne jemi ekstremistë jo-racionalë. Kështu që, gjithashtu edhe njerëzit e zakonshëm, të cilët qëndrojnë larg politikës, do të qëndrojnë larg jush.
Shqiptarët e zakonshëm, janë të bindur se shumica e njerëzve që dalin nëpër rrugë, në të vërtetë duan të krijojnë një kaos. Ata besojnë se protestuesit kontrollohen nga spiunë dhe se vetëm paraqiten kinse janë patriotë. Shumica e tyre e marrin këtë si të mirëqenë dhe nuk pranojnë të rivlerësojnë pozicionin e tyre.
Pyete njërin prej tyre: “A ka korrupsion në Shqipëri apo jo?”
Ai do të përgjigjet: “Po, natyrisht që ka shumë korrupsion, por ne ende duhet të mbrojmë stabilitetin e vendit tonë. Pa stabilitet do të ketë kaos, dhe kaosi mund të çojë në akoma më shumë korrupsion dhe anarki. Prandaj, ne nuk duhet t’u japim këtyre disidentëve mundësinë të shprehen”.
Cili është qëllimi i gjithë kësaj që them?
Ne duhet të kuptojmë se si mendojnë këta njerëz në mënyrë që të mund të qëndrojmë gjithmonë një hap përpara. Ne duhet të largohemi nga ideja se disa njerëz janë thjesht të mirë dhe të tjerët thjesht të këqij. Të gjithë kemi gabime, dhe disa prej nesh madje kanë të njëjtat gabime si qeveria, por ndryshimi është se qeveria ka fuqi. Ne nuk kemi.
Ne duhet të ndryshojmë metodat tona. Sepse nëse vazhdojmë të përdorim një metodë – domethënë vetëm protestën – nuk do të arrijmë në ndryshimet që kërkojmë. Dhe, Shqipëria (me të gjitha trojet tjera arbërore) shumë shpejt do të shpopullohet…
Heshtja jonë është forcë. Heshtja jonë është si një shakull në det. Mos mendoni se heshtja jonë është një dobësi, sepse nën sipërfaqen e qetë të tokës shtrihet vullkani.
