VLADIMÍR HOLAN (1905 – 1980)
Vladimír Holan (Çeke: [vlatainɪmiːr ɦolan], 16 shtator 1905 – 31 mars 1980) ishte një poet çek i famshëm për përdorimin e gjuhës së errët, temave të errëta dhe pikëpamjeve pesimiste në poezitë e tij. Ai u propozua për Çmimin Nobel në fund të viteve 1960. Në vitet (1945 – 1950)qenë ka qenë anëtar i Partisë Komuniste të Çekosllovakisë.
Holan u lind vërtet në Pragë, por shumicën e fëmijërisë së tij e ka kaluar jashtë kryeqytetit. Kur u kthye në vitet 1920 dhe filloi të punojë si nëpunës, pozicion që ishte një burim i madh i pakënaqësisë për poetin. Ai humbi babanë e tij dhe në vitin 1932 u martua me Věra Pilařován. Në të njëjtin vit ai botoi koleksionin e poezive Vanutí (Breezing), të cilën e konsideroi si krijimin e tij të parë të artit poetik (kishte dy libra që e paraprinin atë: Blouznivý vějíř / 1926 / dhe Triumf smrti / 1930 /). Ishte mbledhja e tij e vetme që u rishikua nga kalorësi i kritikëve çekë, František Xaver Šalda, i cili e krahasoi Holanin në mënyrë të favorshme me poetin francez Stéphane Mallarmé.
E PA VETËM NJË HERË.
IV
E pa vetëm një herë.
Që nga ky çast u habit
dhe këndoi një këngë, por s’e dinte për kë,
dhe këndoi një kor, por askush s’e ndoqi atë…
Guxoi ta adhuronte kështu për një vit të tërë,
i pranishëm për të ardhmen,siç e dinte tashmë,
aty ku i harruar rëndshëm kthehej përsëri
tek Eva Virgjëresha Mari…
Pastaj i shkroi.
Ishte njeri prandaj kishte frikë.
Lexoi letrën e saj në dritën e një oxhaku
pastaj e hodhi në të.
Dhe ai lexoi përgjigjen e e saj në dritën e borës
E cila s’u shkri kurrë…
Përktheu: Faslli Haliti
