“Shokë! Kryengritja e pesë rretheve me kulak duhet të shtypet pa mëshirë. Interesat e të gjithë revolucionit e kërkojnë këtë, sepse ‘beteja e fundit vendimtare’ me kulakët tani po zhvillohet kudo. Një shembull duhet të tregohet: 1. Varet (absolutisht rri, në vështrim të plotë të njerëzve) jo më pak se njëqind kulakë të njohur, njerëz të pasur të ndyrë, gjakatarë. 2. Publikoni emrat e tyre. 3. Merrni të gjithë grurin prej tyre. 4. Caktoni pengje – në përputhje me telegramin e djeshëm. Bëni atë në një mënyrë të tillë, që për qindra verste rreth njerëzve të shohin, dridhen, dinë, bërtasin: “mbytja (bëhet) dhe do të vazhdojë për kulakët gjakatarë”. I juaji, Lenin. P.S. Përdorni njerëzit tuaj besnikë më të fortë për këtë ”
Klajd Kapinova
Në shkollat e mesme dhe univesitetet amerikane, mësuesit dhe pedagogët janë shumë liberal e të njëanshëm, sepse janë të influencuar nga ideologjia utopiste e trushpërlarjes komuniste marksiste leniniste dhe socialiste e Moduros, Fidel & Raul Castros, Antifes, BLM etj., të ditëve tona…
Ideatorët teoriciencë, shpesh edhe professor doktorë të shkencave humane që po bëjnë trushpërlarjen sistematike të studentëve të tyre, në programet dhe leksionet liberale, asnjëherë nuk tregojnë anën me të zezë ideologjisë dhe praktikës socialkomuniste, ku, ajo u praktiku dhe sundoi me gjak e kufoma, pra, më forcë të hekurt, gjatë shekullit XX dhe 20 vitet e fundit në disa shtete të varfëra të botës.
Shqipëria e kohës së Dullës dhe banorët e saj, ishin viktimë e mizorisë eksperimentale të komunizmit dhe diktatorit turko arab Dullë.
Hitleri kopje e Leninit dhe Stalinit
Librat e zinj, të periudhës barbare të diktaturave të nazizmit dhe komunizmit, nuk janë të preferuar të lexohen ende nga shumë të rinj (a) shqiptaro amerikanë, të lindur dhe rritur këtu apo edhe ato të rinj (a), që vijnë nga trojet etnike shqiptare.
Kjo ka berë, që shumë prej tyre të bien shpesh viktimë e trushpërlarjes së organizatave radikale fashiste dhe anarkiste raciste amerikane, si Antifa dhe BLM.
Pse e mori emrin Terrori i Kuq
Le të shfletojmë faktet dhe zbulojmë pjesë – pjesë numërin e maleve me viktima të të gjitha moshave meshkuj dhe femra, duke hedhur dritë mbi faqet e errëta të historisë botërore dhe ruse në veçanti.
Terrori i Kuq (rusisht: Красный террор), ishte një periudhë e shtypjes sistematike politike dhe vrasjeve masive të kryera nga bolsheviksët komunistë leninistë, pas fillimit të Luftës Civile Ruse në 1918.
Tmerri i Kuq, si term u përdor asokohe për shtypjen politike antibolshevike, gjatë Luftës Civile (1917-1922 ).
Në ish BRSS, u ushtrua gjithashtu edhe Terrori i Bardhë, i realizuar nga Ushtria e Bardhë (grupe ruse dhe jo-ruse, që kundërshtojnë sundimin bolshevik), kundër armiqve të tyre politikë (përfshirë bolshevikët).
Terrori i Kuq, është zbatuar sipas modelit të terrorit të revolucionin francez të shek. XIX.
Kaekë, quhej Policia Sekrete Bolshevike (sikurse Sigurimi i Zi i Shtetit, në kohën e Dullës në Shqipëri), e cila kryente përgjakjet apo krimet massive sistematike, gjatë Terrorit të Kuq.
Kështu mbi 10,000 vetë, sipas historianëve, mendohet se janë vlerësimet për numrin e përgjithshëm të njerëzve të vrarë, gjatë Terrorit të Kuq, për periudhën fillestare të shtypjes.
Të dhënat apo vlerësimet për numrin e përgjithshëm të viktimave të shtypjes bolshevike ndryshojnë shumë.
Një burim tjetër tregon, se numri i përgjithshëm i viktimave të fushatave të shtypjes dhe qetësimit mund të jetë 3.3 milion, ndërsa një tjetër jep vlerësime të 80,000 ekzekutimeve në vit nga dhjetori 1917 deri në shkurt 1922.
Përcaktimet më të besueshme historike, për numrin e përgjithshëm të vrasjeve apo viktimave arrijnë në mbi rreth 120,000, ndërsa të tjerët sugjerojnë një shifër prej 300,000 apo më shumë.
Historiani rus I. S Ratkovsky argumenton, se vendosja e regjimit të Terrorit të Kuq në shtator të vitit 1918, u shkaktua nga faktorë të ndryshëm, si: ç’organizimi ekonomik dhe politik në vend, radikalizimi i masave, zhvlerësimin e jetës dhe polarizimi i shoqërisë, që u intensifikua gjatë Luftës së Parë Botërore (WWI), duke çuar në shfaqjen e “drejtësisë” së turmave, banditizmit dhe trazirave.
Përdorimi i shtypjes me mjete kriminale, u justifikua nga shteti në bazë të historive europiane të armiqve të tij.
Gjithashtu disa historianë europianë dhe vendas ruse të ditëve tona, mendojnë inspirim kryesor ishte shtypja e “revolucionëve” në Europë, si, në: Hungari, Gjermani dhe veçanërisht në Finlandë, të cilat shtynë apo inspiruan për veprim më të vendosur nga shteti sovjetik komunist kundër kundërshtarëve të tij kapitalist.
“Duke besuar se armiqtë e saj ishin diametralisht të kundërt me të, forcat histerike komuniste sovjetike synonin t’i shtypnin ata, përfshirë edhe bazën e tyre shoqërore.
Kështu, shtypja ishte e drejtuar kundër zyrtarëve të regjimit të huaj dhe oficerëve ushtarakë, policëve dhe anëtarëve të shtresave dhe niveleve të larta asokohe.
Terrori i Kuq në Rusinë Sovjetike, gjithashtu ishte i justifikuar si një fushatë e egër e luftës kundër kundër-revolucionarëve gjatë Luftës Civile Ruse të 1918-1921, duke synuar ata që ishin anëtarë me të bardhët (Ushtria e Bardhë).
Komunistët barbarë bolshevikë, i referoheshin çdo fraksioni të bardhë anti-bolshevik, pavarësisht nëse ato fraksione në të vërtetë mbështesin kauzën e lëvizjes së Bardhë.
Ashpërsia e diktaturës proletare në Rusi, le të theksojmë këtu, ishte e kushtëzuar nga rrethana jo më pak të vështira (se sa Revolucioni Francez).
Asokohe kishte një front unik të vazhdueshëm, në veri dhe jug, në lindje dhe perëndim të vendit.
Kështu përveç ushtrive ruse të Gardës së Bardhë të Kolchak, Denikin dhe të tjerë, ishin edhe ato që sulmojnë Rusinë Sovjetike, njëkohsisht ose me radhë, si: gjermanët, austriakët, çeko-sllovakët, serbët, polakët, ukrainasit, rumanianët, francezët, britanikët, amerikanët, japonezët, finlandezët , estonianët, lituanët …
“Në një vend të goditur nga një bllokadë dhe i mbytur nga uria, ka komplote, ngritje, akte terroriste dhe shkatërrim të rrugëve dhe urave…”, shkruan Trocky, ne vitin 1920.
Krimet sipas udhëzimeve të Leninit
“Ne nuk po luftojmë kundër individëve të vetëm. Ne po shfarosim borgjezinë si klas. Mos shiko në dosjen e provave inkriminuese për të parë nëse të akuzuarit u ngritën apo jo kundër të Sovjetikëve me armë ose me fjalë. Pyeteni, në vend të saj, në cilën klasë i përket, cila është prejardhja e tij, edukimi, profesioni i tij. Këto janë pyetjet që do të përcaktojnë fatin e të akuzuarit. Ky është kuptimi dhe thelbi i Terrorit të Kuq.” (Martin Latsis, Terrori i Kuq.)
Asokohe qeveria kriminale komuniste bolshevike, ekzekutoi pa mëshirë pesëqind “përfaqësues të klasave të përmbysura” menjëherë pas vrasjes së Uritsky.
Njoftimi i parë zyrtar i një Terrori të Kuq, botuar në Izvestia, “Apeli ndaj Klasës Punuese”, ku, më 3 shtator 1918, u bëri thirrje punëtorëve, që “të shtypnin hidrat e kundërrevolucionit me terror masiv! … Kushdo që guxon të përhapë më të vogël thashethemet kundër regjimit Sovjetik do të arrestohen menjëherë dhe do të dërgohen në një kamp përqendrimi.”
Më pas dekreti “Për terrorin e kuq“, lëshuar më 5 shtator 1918 nga kaeka.
Më 15 tetor, kekisti kryesor Gleb Bokii, duke përmbledhur Terrorin e Kuq të përfunduar zyrtarisht, raportoi se në Petrograd mbi 800 armiq të dyshuar ishin qëlluar dhe 6.229 të tjerë të burgosur.
Rastet e vrasjeve, në dy muajt e parë ishin midis 10,000 dhe 15,000 bazuar në listat e njerëzve të ekzekutuar në mënyrë të përmbledhur të botuar në gazetën Cheka Weekly dhe shtypin tjetër zyrtar.
Një deklaratë, në lidhje me terrorin e kuq nga Sovnarkom më 5 shtator 1918 thuhet: “Për fuqizimin e Komisionit të jashtëzakonshëm në luftën me kundërrevolucionin, përfitimin dhe korrupsionin dhe për ta bërë atë më metodik, është e nevojshme të drejtohet atje ndoshta një numër më i madh i shokëve të partisë përgjegjëse, se është e nevojshme të sigurohet Sovjetik Republika nga armiqtë e klasës me anë të izolimit të tyre në kampe përqendrimi. Që të gjithë njerëzit të ekzekutohen nga skuadra zjarri, të cilët janë të lidhur me organizatat e Gardës së Bardhë, komplotet dhe gjymtyrët, që është e nevojshme të bëhen publike edhe emrat e të ekzekutuarve si arsyet e zbatimit të atyre masës.”
Gjithashtu, kjo masakër, është nënshkruar nga Komisari i Drejtësisë D. Kursky, Komisari Popullor i Brendshëm G. Petrovsky, Drejtor në Drejtorinë për Cështjet e Këshillit të Komisarëve Popullorë V. Bonch-Bruyevich, SU, # 19, departamenti 1, art. 710, 04.09.1918
Kundërshtarët e qeverisë sovjetike, veçanërisht qeveria e udhëheqësit të ushtrisë së Bardhë A Denikin, pohuan se një numër i konsiderueshëm i të burgosurve, të dyshuarve dhe pengjeve u ekzekutuan, sepse ato i përkisnin “klasave të pasura“, përfshirë këtu midis 2000 dhe 3000 në Kharkov në 1919 dhe 1.000 në Rostov në vitin 1920.
Sipas profesorit rus Ratkovsky të Universitetit të Shën Petersburg, numri i ekzekutimeve të kryera gjatë Terrorit të Kuq arriti në 8000 njerëz: 2000 ekzekutime ndodhën nga 30 gusht deri në 5 shtator 1918, dhe 3000 të tjera gjatë ditëve të mbetura të shtatorit. 3000 të tjerë u ekzekutuan gjatë tetorit-nëntor 1918.
Kishte pretendime midis emigrantëve rusë për shtypjen në shkallë të gjerë në Krime pasi Sovjetikët vendosën atje kontrollin e rajonit në vitin 1920.
Emigranti B.L. Solonevich shkroi rreth 40,000 ekzekutuar vetëm në tre muajt e parë, dhe S.P Melgunov, i cili, citon me lehtësi tregime të dëshmitarëve okularë dhe shtypin e bardhë të emigrantëve, dha vlerësime të 50, 100 dhe 150 mijë njerëzve.
Në librin “Hermitat e Fundit“, i cili, përmban raporte mbi ekzekutimet e oficerëve të kapur dhe xhandarëve, janë 4534 të ekzekutuar. Nga këto, ishin 2,065 në Simferopol, 624 në Kerch dhe 53 në Sevastopol.
Gjithashtu asokohe është botuar raporti i P. Zotov, kreu i Divizionit Special të Divizionit të 9-të, në të cilin nga 1,100 bardhët e regjistruar në Feodosia ishin ekzekutuar 1.006 vetë.
Terror gjaku dhe male me kufoma
Të gjithë personat e pafajshëm, që u ekzekutuan barbarisht u përkisnin ushtarakëve oficerëve, zyrtarëve të lartë ushtarakë dhe policëve me grada të Ushtrisë së Bardhë.
Një rezolutë u tregua gjithashtu për ekzekutimin e 320 oficerëve në Dzhankoy në 28 nëntor 1920.
Shkalla e shtypjes mizore në Krime, u konsiderua asokohe e jashtëzakonshme, dhe nuk kishte asnjë valë të ngjashme të shtypjes kundër ushtrive të kapura të Denikin dhe Kolchak.
Autori i një artikulli në gazetën krimeze “Sevastopol Pravda”, dyshoi në pretendimet e mizorive në Krime në vitin 1920, duke shkruar: “Unë nuk mund të besoja në mizoritë e Kuqe, për të cilat shkroi Melgunov, sepse pasi kisha jetuar në Sevastopol që nga viti 1948. Nuk kisha dëgjuar asgjë si kjo nga banorët e zonës. Më pak se 30 vjet kishin kaluar nga ajo kohë, dhe dëshmitarët ishin gjallë … Përveç kësaj, gjatë dhe pas luftës civile, gjyshi im jetonte me familjen e tij në fshat, dhe babai im, i cili, atëherë ishte 14 vjeç, jetonte në Simferopol. As prej tyre nuk dëgjova asgjë për “mizoritë e kuqe”. Për më tepër, në Sevastopol, u kapën dy vëllezër të moshuar të babait tim, privatë që shërbenin me Ushtrinë e Bardhë.”
Me 16 Mars 1919, të gjitha shkëputjet ushtarake të kaekës u ndërthurën në një trup të vetëm, Trupat për Mbrojtjen e Brendshme të Republikës, që numëronte mbi 200,000 antarë në 1921.
Këto trupa policore shkuan në kampet e mëdha të punës së detyruar, ku, drejtuan sistemin Gulag, duke rrëzuar apo shkaterruar me gjak dhe hekur rebelimet antibolshevike fshatare, trazirat nga punëtorët dhe rebelimet në Ushtrinë e Kuqe (e cila u mashtrua dhe filloi në masë dezertimet dhe arratisjet nga regjimi komunist në ish BS).
Një nga organizatorët kryesorë të Terrorit të Kuq, për qeverinë bolshevike ishte sadisti vrastar komisari i Ushtrisë së Shkallës së Dytë Yan Karlovich Berzin (1889–1938), emri i vërtetë i të cilit ishte Pēteris Ķuzis.
Ai ishte pjesëmarrës në Revolucionin e Tetorit 1917 dhe më pas punoi në aparatin qendror të kriminelëve të Kaekës.
Kështu gjatë Terrorit të Kuq, Berzini inicioi sistemin e marrjes dhe gjuajtjes së pengjeve, për të ndaluar dezertimet dhe “aktet e pabindjes dhe sabotimit“.
Trupat e Brendshëm të Kaekës dhe Ushtrisë së Kuqe (të ngjashme me Sigurimin e Shtetit në Shqipërinë Komuniste të diktatorit Dullë gjatë vitdve 1944-1990), praktikuan taktikat naziste terroriste të marrjes dhe ekzekutimit të pengjeve të shumta, shpesh në lidhje me dezertimet e fshatarëve të mobilizuar me forcë.
4 milion të arratisur nga Ushtria e Kuqe
Kështu, sipas Orlando Figes, më shumë se 1,000.000 njerëz dezertuan nga Ushtria e Kuqe në vitin 1918, rreth 2 milion njerëz dezertuan në 1919, dhe gati tre fishi ose mbi 4 milion dezertorë shpëtuan duke u arratisur nga nga Ushtria e Kuqe në vitin 1921.
Edhe arratisja apo braktisja me sakrifica të rrezikshme nga Ushtrise Bolshevike e Kueqe nuk ishte e lehtë.
Kështu mbi 500,000 dezertorë u arrestuan në vitin 1919 dhe afërsisht 800,000 vetë në vitin 1920 u kapën gjallë nga trupat kaeke dhe divizionet speciale, të krijuara për të luftuar dezertimet. Vuatjet nuk mjaftuan me kaq. Mijëra dezertorë u vranë, dhe familjet e tyre shpesh u morën peng.
Në shtator 1918, në vetëm dymbëdhjetë provincat e Rusisë, u arrestuan 48.735 dezertorë dhe 7325 banditë, 1.826 u vranë dhe 2.230 u ekzekutuan.
Në një raport tipik special me titull: “Provinca Yaroslavl, 23 qershor 1919”, të departamentit kriminal të Kaekës, që flet për dezertimet masive, tregon se: “Kryengritja e dezertorëve në vëllazërinë e Petropavlovskaya është shkatërruar. Familjet e dezertuesve janë marrë peng. Kur filluam të gjuajmë një person nga secila familje, të Gjelbrit filluan të dilnin nga pylli dhe të dorëzoheshin. Tridhjetë e katër dezertorë u qëlluan si shembull.”
Mirëpo, vlerësimet sugjerojnë se gjatë shtypjes së rebelimit Tambov të viteve 1920-1921, mbi 100,000 rebelë fshatarë dhe familjet e tyre u burgosën ose dëbuan dhe 15,000 u ekzekutuan aty, në vendngjarje.
Kjo fushatë shënoi fillimin e Gulagut, dhe disa studiues kanë vlerësuar se 70,000 u burgosën deri në shtator 1921 (ky numër përjashton ata që nodhen në disa kampe të punës së detyruar, në rajone që ishin në revoltë, siç ishte Tambov).
Kushtet në këto kampe çuan në nivele të larta të vdekshmërisë, sepse ndodhën vrasje apo “masakra të përsëritura“.
Kaekët, në kampin Kholmogory adoptuan praktikën e mbytjes së të burgosurve të detyruar në lumin e afërt Dvina.
Shpesh puna arriti deri aty sa të gjitha burgjet asokohe u “zbrazën” nga banoët e burgosur aty, përmes të shtënave masive me mitroloza, para se të braktisnin një qytet drejt forcave të bardha.”
Më 16 mars 1919, Cheka hodhi në erë fabrikën e Putilov, ku më shumë se 900 punëtorë që shkuan në grevë u arrestuan, prej të cilëve më shumë se 200 u ekzekutuan pa gjyq gjatë ditëve të ardhshme.
U zhvilluan greva të shumta në pranverën e vitit 1919 në qytetet Tula, Oryol, Tver, Ivanovo dhe Astrakhan.
Asokohe punëtorët e uritur kërkuan të sigurojnë racione ushqimore, që përputhen me ata të ushtarëve të Ushtrisë së Kuqe.
Ata gjithashtu kërkuan eleminimin e privilegjeve për bolshevikët e kuq leninistë, lirinë e shtypit dhe zgjedhje të lira.
Kaeka e gatshme për masakra antibolshevike. pa mëshirë shtypi menjëherë të gjitha grevat, duke përdorur arrestime dhe ekzekutime masive.
Në qytetin e zemëruar Astrakhan, shpërtheu një revoltë masive e udhëhequr nga forcat e Gardës së Bardhë.
Në përgatitjen e kësaj revolte, të bardhët arritën të siguronin më shumë se 3000 pushkë dhe mitralozë në qytet.
Drejtuesit e komplotit vendosën të veprojnë natën 9-10 mars 1919. Rebelëve iu bashkuan fshatarë të pasur nga fshatrat, të cilët shtypnin Komitetet e të Mjerëve dhe kryen masakra kundër aktivistëve fshatarë. Dëshmitarët okularë raportuan mizoritë në fshatra të tilla si Ivanchug, Chagan, Karalat.
Si përgjigje, forcat sovjetike të udhëhequra nga Kirov morën përsipër të shtypnin këtë revoltë në fshatra, dhe së bashku me komitetet e të varfërve rivendosën me forcë pushtetin leninist të sovjetëve.
Më shumë se 184 u dënuan me vdekje, përfshirë monarkistët, dhe përfaqësuesit e kadetëve, revolucionarët e majtë socialistë.
Burimet historike:
- Je Figes, Orlando(1998). A People’s Tragedy: The Russian Revolution 1891–1924. Penguin
- Gellately, Robert(2008). Lenin, Stalin, and Hitler: The Age of Social Catastrophe. Knopf.
- Leggett, George (1986).The Cheka: Lenin’s Political Police. Oxford University Press.
- Lowe, Norman (2002).Mastering Twentieth Century Russian History. Palgrave.
- Melgounov, Sergey(1975) [1925]. The Red Terror in Russia. Hyperions.
- Ryan, James (2012).Lenin’s Terror: The Ideological Origins of Early Soviet State Violence. London: Routledge.
- Trotsky, Leon(2017) [1920]. Terrorism and Communism: A Reply to Karl Kautsky. Verso.
- Werth, Nicolas; Bartosek, Karel; Panne an-Louis; Margolin, Jean-Louis; Paczkowski, Andrzej; Courtois, Stephane (1999).Black Book of Communism: Crimes, Terror, Repression. Harvard University Press.
