IDRIZ ZEQIRAJ
Vjosë Osmani i fundoi mëdyshjet. LDK-ja, më saktë, lidërshipi klanor i saj, pamundësoi veprimtarinë politike, pas afro dy dekadash anëtare! Konkurrenca mujëshore e saj, për kreun e partisë, në raport me klanorët-xhuxhë inferiorë, i ka vënë në sikletë ata. Në vend që ta koordinojnë fushatën e mençur dhe ta projektojnë bashkëpunimin paszgjedhor me LVV, për ngritjen perspektive të LDK-së, ata kanë zgjedhur shënjestrimin e Vjosë Osmanit!
Ajo i ndeji besnik të gjitha vendimeve të strukturave të partisë! Kur lidërshipi i LDK-së, i shkeli vendimet e veta dhe parimet rugoviane. Ajo, duke qenë në cilësinë e Nënkryetarës të LDK-së, i mbrojti, madje, e vetme, duke i ditur, paraprakisht, edhe rrjedhojat. Pikërisht këtu qëndron edhe madhështia e Vjosë Osmanit dhe Rugovizmi i saj i palëkundur.
Rasti i Vjosë Osmanit dallon nga pararendësit e saj, të rebeluar nga sjelljet brutale të butakëve të LDK-së. Nuk është, thjeshtë, mbijetesa politike personale. Parësor mbi atë, është:
1) Premtimi i madh dhënë elektoratit të LDK-së dhe popullit të Kosovës, për çkapjen e shtetit nga bandat PAN-iste;
2) Shkëputja e LDK-së nga vargonjtë e shantazhimit skllavrues të PAN-it dhe të SHIK-ut të saj kriminal.
Dhe, cilido veprim ndryshe i saj, do të mbetej pengu i madh jetësor, për një luftëtare konseguente, parimore, vijimësi e frymimit rugovian në Panteonine Lavdisë, tashmë, të rralluar. Nëse kuptohet drejt ky mesazhi i madh i Vjosë Osmanit, atëherë, pendimi dhe turpërimi, për të gjitha anatemat paushalle, do të përmbyllej me kërkim-faljen e çiltër dhe ndërtimin e urës, për ecjen e përbashkët perspektive.
Vjosë Osmani, pas denoncimit dinjitoz, për paligjshmërinë e lidërshipit, Kryesisë, Këshillit të Përgjithshëm, shumicës absolute të delegatëve të Kuvendit, si dhe strukturave tjera në Nëndegë dhe Degë në bazën e LDK-së, partia zgjodhi ta kalojë në heshtje alarmin SOS! As prova fiasko në procesin zgjedhor, në bastionin e LDK-së, në komunën e Podujevës, nuk e këndelli lidërshipin e saj, që thirret, falsifikueshëm, në enër të themeluesit Rugovë.
Pavarësisht sharjeve rrugaçërore, anatemave, kritikave paushalle, pa asnjë bazë reale, ndaj Vjosë Osmanit, ajo nuk kishte një alternativë të dytë, përveç koalicionit me fituesin e zgjedhjeve, LVV, për të mos lënë peng çkapjen e shtetit të Kosovës. Shpifjes tendencioze, kinse, shkrirje të Iniciativës të Vjosës dhe Donikë Gërvallës dhe të tjerëve në LVV, e krahasojmë – “me pamundësinë e shkrirjes të çelikut në diell!” – Guxo – është listë garuese, njëjtë si AKR me LDK.
Krahasimi për matjen e guximit të NISMA të Limaj, me Iniciativën GUXO të Vjosës, është i marrëzishëm. Realisht, NISMA u tradhtua me zvarritje nga partia amë, PDK. Dhe, u detyrua të garojë e vetme, gjithnjë, me pasigurinë shoqëruese, për pragun e nevojshëm. Ishte jashtë logjikës së trimërisë, po të provonte garimin ndaras. Sepse, përndryshim nga NISMA, Vjosës i mungonin strukturat, ishte e vonuar, madje, jo për fajin e saj. Pra, gjithçka është e qartë. Hamendjet e llafollogëve kopallagjinj, nuk arrijnë ose nuk duan të kuptojnë qëllimet e idealistëve fisnikë.
Qëllimi i Marrëveshjes Albini-Vjosa – Çkapja e shtetit
Në ditën e arritjes të Marrëveshjes për bashkëpunim të LVV dhe Iniciativsës GUXO, përkatësisht, Albini-Vjosa, panelët e analistëve të TV “Dukagjinit” dhe të T7, shpërfaqën urrejtjen dhe cinizmin e tyre, të porositur, ndaj Albin Kurtit dhe veçanërisht, Vjosë Osmanit. Dy televizionet e cituara, me shikueshmëri domëthënëse, zhgënjyen bollshëm shikuesit, me mungesën e seriozitetit. Disa analistë shpirtin dhe mendjen e kanë shitur ke djalli, tani, në prag-zgjedhjet qendrore. Nuk lënë të zezë pa shpifur, madje, si në kor, me përjashtime simbolike.
Qëllimshëm “harruan” të gjitha arsyet, që e shtynë Vjosën në sfidimin e imponuar, për hirë të një kauze enorme, siç është çkapja e shtetit nga bandat kapëse, për dy dekada radhazi. Shpërfaqën, tallshëm e turpshëm, të bindur ndaj shefave të tyre, do t`i vlerësojnë për shërbimin e bërë, madje, përfidshëm. Përndyshe, të qeshurat, deri në gajasje e përjargie të shfrenuar, neveriti si kurrë ndonjëherë. Edhe moderatorët dështuan të stoponin, sadopak, “zallamahinë” e krijuar asaj mbremjeje.
Analistët banalistë nuk pushuan së agjituari, zi e më zi, për dy intelektualët e kompletuar, më të votuarit në Shqiptari, Albin Kurti e Vjosë Osmani, si shpresë e besim, për ta çkapur shtetin e kapur nga mafia e stazhionuar në dekada.
Një program-sintezë, shkurt e trup, pa ujëra e hime (krune), për vënien në binarë të ekonomisë, drejtësisë, arsimit, shëndetësisë dhe gjithçka tjetër, çka i duhet një shteti të nëpërkëmbur, të zhvatur dhe të poshtëruar me fund, mohohej e përgojohej koturu, madje, pa e lexuar fare.
Ata i tundnin fletët e pakëta, të programit të hartuar, për qeverisjen mandatare, LVV-Iniciativa Vjosa, në stilin perëndimor e amerikan, fjalë-pak e punë-shumë, i cili nuk dallonte nga ai i përgaditur po nga Vjosa, në ekip me Lëvizjen, për qeverisjen e koalicionit LDK-LVV. Një skenë e turpshme, pothajse idioteske, e analistëve që, kinëse, analizonin!?
Përndryshe, për kryqëzimin e Vjosë Osmanit, nga disa analistë, nuk mund të thuhet si për ata të gozhdimit të Jezu Krishtit: “Fali, o Zot, se nuk dinë se çfarë bëjnë!” Përkundrazi, analistët tanë janë burra dhe djemë të shkolluar dhe gjithçka e bëjnë me vetëdije dhe llogari përfituese, mirë të menduara. Megjithatë, etika nuk duhet përtokur deri në këtë përmasë!
