Nga Skënder MULLIQI
Të gjitha zgjedhjet e deritashme në Kosovë nuk sollën gjë të hajrit nga ajo që ishte premtuar gjatë fushatave elektorale. Na u përseriten situatat politike, kur protagonistët e njejtë arritën në krye të shtetit. Vazhduan të njejtën politikë nënçmuese karshi premtimeve të dhëna gjatë fushatave zgjedhore. Mbetën në pushtet oligarkët politiko-finanaciar. Mbeten në shtëpitë e tyre gjysma ose më shumë të atyre të cilët kishin të drejtë vote. Pse ndodhi kjo rregulisht deri me tani duhet të bëhët një analizë e posaqme. Sigurisht së ka ekzistuar edhe dilema për kënd ta qesin votën. Kjo ndikoi shumë që të mbesin të njejtat garnitura politike në pushtet.
Mos dalja masovike në votime bëri që të mbeten në pushtet gariniturat e kriminalizuara dhe të korruptuara. Mos dalja në votime dhe vjedhjet industriale i kan dëmtuar ato pak principe të demokracisë, kur duhej që të bëhëshin ndryshimet në pushtet. Për aq sa dalin në zgjedhje për aq edhe kemi shtet të fortë ose të dobët. Dihet së dalja në zgjedhje ishte ishte e ulët, dhe mu për ate e kemi këtë gjendje degraduese politike dhe të rrjedhave ekonomike. Mos dalja masovike në votime rezultoi më gjendje sociale të mjerueshme, me paga minimale, më numer të madh të pa punësuarve, me penzione të dobëta etj. Të një shumicë ekziston logjika” se nuk kam çka dalë në zgjedhje së nuk do të këtë ndryshime”.
Kjo logjikë përkundrazi ka bër që të trashen krimi dhe korrupcioni si dukurit më fataliste që janë për çdo shoqëri demokratike. Ka ardhur koha që qytetarët të kuptojnë rëndësinë e daljës masovike në zgjedhje. Të kuptojnë së nese nuk i përgjigjen procesit zgjedhor bëhën bashkëfajtor të gjendjes së keqe. Mos dalja në votime është kapitulim para të keqës dhe pranimi i statustit të robit. Në Kosovë qytetarët më të drejtë vote ishte dashur të kuptojnë se nese dojnë ta kemi një ardhmeri të ndritur nuk duhet të pranojnë ti kaplon ndjenja e kapitulimit dhe ndjenja e defetizmit.
Ky do të ishte një shëmbull i diletantizmit qytetarë me elemente të fatalizmit. Mos ngritja e vetëdijës qytetare don të thotë mos avancim së pari të vetës dhe mos avansim të proceseve demokratike. Kjo temë më duket mua më shumë i takon domenit dhe një studimi në fushën e sociologjisë. Mos të kapemi ashtu të them pas kulteve të rreme dhe të pavlera të atyre që gjenden në krye të partive politike dhe në krye të shtetit. Në zgjedhjet e radhës do të duhej të mbretëronte logjika pozitive për ndryshime përmbajtësore. Të zgjedhim ata që vërtetë kan vlera dhe moral politikë, e jo të përcaktohemi si deri me tash në njerëzit e konsumuar, të cilët nuk i sollën të mira Kosovës veq dëme në vazhdimësi.
Ti heqim qafe njerëzit të cilët më qëndrimet dhe veprimet e tyre politike na sollën shtetin në pikëpyetje dhe na sollën mirëqenjën në pikën më të ulët. Kjo kastë politike jo që nuk meriton kurrfarë respekti, por përkundrazi meriton të marrë dënimin më të rëndë të popullit. Pasurimi i tyre i pafund është treguesi më i mirë së më çfarë njerëzish kemi të bëjmë. Këta nuk janë udhëheqës shtetëror, por janë do banda të cilat janë ba bashkë për të ruajtur pasurinë e paligjshme dhe për ti vazhduar hajnit dhe keqperdorimet. Në fakt këta janë mësuar të jetojnë në menyrë të pandershme, dhe nga të pandershimit dhe të pa moralët politik, është iluzion të presim diçka të hajrit…
