NGA KALOSH ÇELIKU
(Diell me dëllinja mali
te “Parku i Grave”)
Mike, nuk e shaj Parajsën. As, “Xhehnetin”
“Parkun e Grave”, ku e përcillnim Natën.
Dhe, e prisnim Ditën. Diellin, nën dëllinja
Shkaku, se: Marrëzisht, e dua “Xhehnemin”!
Ferrin. E di, Ti. Parashikimin. Nesër, Rilindje:
Burrave, Atdheut. Shqiptarëve. Skënderbeut
Poetë. Dhe, miq Pene për Ditën e Nesërme?!
Shumë, krijime: Unë, si student. Ti, Poete
Përkrahjes Tënde: Në “Rilindje”. Parajasë.
Nana, pulat: Kur i cofnin në kotec. Lëmë
Thoshte: Është “Sipka” *. Gripi i pulave?!
Unë, Sot: Jam, një Poet rrebel. I Çmendur
Ti, një kandidate: Në listën parazgjedhore.
Partive Politike. Gjithë jetën, patriotike?!
Ehu! Sot, Nuk dua të jem deputet. Ministër
Posteve politike. Partive Njerka. Arratisë.
Kandidat, me “ Din e Iman”, në “Bit- Pazar”:
Shkupin Historik, Stërgjyshit. Dervish Carës.
“Namazet”, në xhami t’i fal me koronavirus
Trembë popullin, që s’e trembi Lufta e Kosovës
As, ajo e UÇK -ës, në IRJ e Maqedonisë (2001).
Kohë, me armë në dorë vdisnin maleve për Liri
Nuk i trembi “armiku padukshëm”. Pandemia.
Dele të nënkryeme, u futën në karantinë. Spitale
Dje, Qeveria e IRJM. Sot, Maqedonia e Veriut:
Me siguri, do t’u nxjerrë Nesër, nga karantina…
1. Grip i pulave
(Raki rrushi pi nën Rrap
përinatë koronavirusit)
Unë , e pi koronavirusin, nën Rrap
Hije. Raki rrushi. Dhe, verëkuqe.
Nuk e dëgjoj Sot, “Doktorvirusin”.
Prandaj, më kot përpiqeni ta shitni
“Virusin” – politik, në karantinë.
“Ilaçe”, që i kam pi Dje, dhe Sot bio
Nga Nana ime e Llagjeve. Çelike:
Poezitë. Rakinë e rrushit, nën Rrap
Dy shtambat me verë të Mikes Di.
Ibrikun e larmë, me Dy çepa Lumi
Sot, e pi, me koronavirusin “mik”!
Përqafe, kam dy “hajmalia”. Nateditë:
Njërën, të Dervish Nures Llagjeve.
Tjetra, është: E Skënderbeut përqafe…
(Unë si Poet i shpallë luftë
në fushëbetejë Lirisë)
Qeveria, i shpalli luftë koronavirusit. “Armikut”
Rrezik! Gjendje e jashtëzakonshme. Mospunë.
Unë, si Poet: Sot, i shpalla Luftë me Penë Lirisë.
Gjendjes jashtëzakonshme. Dhe, Shtetrrethimit:
I byllën çerdhet. Shkollat. Universitetet. Teatrot.
Jetën arsimore, kulturore i futën në karantinë
Popullin në burg shtëpiak. Mos dilni në rrugë!
Restorant. As, te “Parku i Grave” me dashnore
Mos fleni me gratë tuaja! Rrini, një metër larg!?
Nëse, vdisni: Jo, si të parët tuaj në luftë maleve
Po, Shtëpi. Burra, që asaj kohe ishte turp. Sot:
Varrëtarë. Kamera televizive u shtinë në varre…
(Arma e vetme patriotike
nën Gunën e Zezë)
Qysh fëmij, Unë kam bartur armë
Edhe, Sotekësaj dite e pyes Veten:
U miqësova me to. Jo, me Poezinë?!
“Hanxhar”, me pika të larme brezi
Babai, ma dhuroi për Dtëlindje?!
Ndoshta, vonë: Dhe, një “nagëntë”
Shkaku, se: Asaj kohe mbeta gjallë.
Babai, m’i dhuroi për Poezi “Erotike”
Vëllai Madh, asajkohe: vetëm libra.
Babai, armë zjarri. Brez pas brezi
Thikën e larme me dy teha në brez.
“Nagëntin”, me fishekë. Një, në gojë
I fshehur nën Gunën e zezë. Qytet.
Tri “kashikara” serbi, xhepa. Struke
Mauzerrin, në Shtëpi. Hatulla. Çati.
Shkollë, e Babait: Dje, ende si fëmi
Kur, në klasë hyja Unë, vetë i Treti:
Thikën e larme. “Nagëntin”, në brez.
Edhe Sot, eci i armatorur në Shkup
Jo, armët e Babait nën struken e zezë.
Po, armët e mia: Tri “kashikara” rrushi
Penën me Dy tyta, nëpër “Bit – Pazar”:
Dy Shtambaverë të Mikes, nën Rrap…
(Virus kinez
apo rus)
Po. Metoda e fundit, në Shtet: Nuk do Ligj
Rrregulla. Frikë. Vjedh, veten. Popullin.
Në, një Shtet ish Jugosllav. Neokomunistë
Nanës time, kur pulat i cofnin në kotec.
Thoshte: Cofën nga “sipka”*, në Katund?!
Sot me një frikë, në shtet Neokomunistë
Me virus të gripit normal. Edhe, të Derrit.
Koronavirusin, e shpallur politik?! Unë:
Tinëz, dal te “Parku Grave”. Ik, fatkeqësisë.
“Virus” i rrezikshëm, propgandistik televiziv
Tradicional. Sot, Neokomunist: Tito – Enver.
Pasardhësve tyre, ende si djemë, komunistë
E shpallin koronavirusin, “Sipkën” e pulave:
“Armik i paduksshëm” Neokomunist shqiptar
Pakrëndësi: A, është: Virus rus. Apo, kinez?!…
(Unë student Katundi
e Ti si Poete rebele)
Mike, nuk dua të shkoj Sot në Parajsë
Thashë, se: E dua Ferrin, marrëzisht!
Ferrin, e kam në këtë Jetë me para
Pse, ta kërkoj në atë jetë, pa lekë?!
E di, Mikja ime. Sëmundje. Rilindje
Poetë. Libra. Miq Pene, Bibliotekë.
Student, Katundi. Ti, Poete rebele
Te, “Parku i Grave”. Qyqe, dëllinje.
Faleminderit, për vargjet. Netët Poetike
Rilindjes, me poezi erotike nën Rrap…
(Artistët Sot duhet futur
me dhunë në karantinë)
Djali, më paraqitet me telefon xhepi:
Babi, ku je? Qesha. “Parku i Grave”.
Thashë: T’ua përcjell do lule. Puthje
Edhe, pse: Qeveria i ka ndaluar. Shteti
Unë, nuk i trembem “koronavirusit”.
E, dini pse? Gjatë kohë nuk di për grip
Artistët, Sot duhet futur në karantinë!
Djali vjen me maskë në fytyrë. Doreza
Keset, i varë hekurave të portës oborrit.
Pasi ma bën me dije me telefon, erdha.
Dhe, i ka lënë keset e najlonit te porta
Ikë, me makinë nga frika: koronavirusi.
Macet shfrytzojnë rastin, i sulen ushqimit
Nuk i tremben “armikut”. Koronavirusit.
Unë, dalë!. Ato, më e kanë marrë hisen…
(Nuk i trembem Zonjës Vdekje
kur më “shpëton” Qeveria)
I kam, tejkaluar disa vdekje tragjike:
Vdekje klinike, në Voskopojë (2000).
Dhe, Ringjallje. Po, atë ditë në Korçë.
Rrugës në një aksident komunkacioni
Paralajmërova, Luftën 2001 – IRJM -ës:
Ringjalljes dytë, po atë Ditë, në Shkup.
Aksident komunikacioni, “Qafë – Thanë”
Tjetri: Një ditë me shi, në malin Bukoç.
Të parët e mi kaçakë, kur rrokën armët
Kryengritje Shqiptare: Thirrën, maleve!
Dhe, Sot: Nuk i trembem “koronavirusit”
Vdekje, nga e cila më “shpëton” Qeveria…
(Nuk e di kush do më vrasë
Nesër pas shpine)
Babai, iku një ditë Vere me vapë
E vrau, në pabesi pas porte: Liria.
Trimin, që nateditë u turr maleve:
Pushkën, krahut. Fishekët. Bombat.
Burrin, që nuk e vrau dot Robëria?!
Edhe, Nana iku një ditë pas Çuke
E vrau, Pabesia. Shtëpia. Lisi Plak
Midis Livadhi. Arat. Ferrat. Malet.
Nuk e di, kush do më vrasë Mua
Nesër: Librat. Pena. Apo, Poezia?
Me siguri, jo “armiku” koronavirusi
Po, Mikja. Pabesia. Kutadi. Liria?!…
