Aventurat nga kolumbithra e Greqisë, në skutat mistike të Arabisë e deri te fjordet e Kanadasë.
Nga KOLEC TRABOINI
Më të vërtetë është një karrierë e çuditshme kjo e kopilit të Haxhi Qamilit. Nga një emigrant i papunë e endacak në Greqi, ku u konvertua në ortodoks, shiti kryqin e nunit grek dhe pas flirteve me fondacionet arabe në Tiranë, mori një bursë në një universitet fetar në Kuala Lumpur të Malajzisë. Pas diplomimit u shfaq me egërsi si një islamik radikal fanatik që sulmonte gjithçka kombëtare, duke e konsideruar popullin shqiptar një mbetje osmane dhe Gjergj Kastriotin një tradhtar i madh, një kafir. Me siguri Oliver G. Shmid, një historian zviceran i hallakatur, është mbështetur në të tillë elementë renegatë antikombëtarë që ka arritur deri në atë mjerim sa të përpiqet të rrënojë figurën e heroit kombëtar të shqiptarëve, mbrojtësin e qytetërimit europian.
Të hallakaturin në historinë tonë shqiptare Oliver G.Shmid e dimë, po kush është kjo teneqe e shpuar anadollake, ithtar i Esat Toptanit, Haxhi Qamilit dhe Beqir Grebenesë me emrin Kopili i Haxhi Qamilit, që tani, me që nuk i zënë këmbët dhe në vendlindje, llomotit përçartë antishqiptarizmin e tij si fshehanik nga Kanadaja.
Kopili i Haxhi Qamilit, i shfaqur e rënduar së tepërmi nëpër media si historian, studiues është rritur në një lagje të Kombinatit në Tiranë, krejt afër me Sharrën e Haxhiut, që i ngeci qafa në litar. Me një fjalë e konsideron veten kombinats. Rrjedh nga një familje kazanxhinjsh nga Devollit. Kopili i Haxhi Qamilit nuk e përmend kurrë origjinën e vet, ruhet prej saj si djalli nga temjani, por dihet se të parët e tij të largët ishin jabanxhi dhe rrinin me çadra rrëzë lumit. Këtë lloj grupimi laraman e ka përshkruar bukur Faik Konica tek shkrimi “Muhaxhirët”. Herë pas here u shkonin pas kolonave të ushtrisë turko-osmane për një tas pilaf, apo një vorbë groshë, duke kënduar këngën:
Jam jabanxhi
Jam kazanxhi
Një çadër shiu
Kam çati!
Por ky për vete e kishte sajuar këngën ndryshe dhe e këndonte me zë koke kur ishte çakërrqejf. Ja vargjet që i pëlqenin më shumë:
Mal në mal
Këndon bilbili
Jam Kopili
i Haxhi Qamilit!
Por edhe këta ja shpërblenin duke i furnizuar me çengie kolonat e ushtrisë perandorake. Ndërkohë që ushtarët turko-osmanlinj shpinin gjymtyrët, shtriqeshin në divane me femrat e darovitura të fisit të kazanxhi-jabanxhinjve, ata plot gëzim i binin defit. Dhe i binin mirë. Pasion i trashëguar brez pas brezi, ky i defaxhiut por edhe i dafllakxhiut jo pak herë.
Pas viteve 90, te ky pinjoll u zgjua instinkti i stërgjyshërve dhe shkoi emigrant në Greqi. Ishte në moshë të re, por nuk ja hante krahu të punonte. Kërkonte të mbijetonte në mënyra të tjera të lehta. Si pehlivan që ishte, gjeti një kumbarë grek, afendiko të kamur dhe anipse në moshë të rritur u pagëzua ortodoks. Prifti grek në kishë e vajosi me vaj ulliri, e fërkoi ku mundi në atë që grekët e quajnë kolombithër (kazan me ujë ku futet i pagëzuari) dhe psalti i këndoi uratën me ritualin bizantin. Kumbara grek i vuri një kryq të madh ari në qafë. Mori dhe emër grek të cilin nuk e tregon kurrë. Ca thonë i vunë emrin Jorgaqis. Por kumbari e thërriste Pulaqi mu. Do kohë gjithçka i vajti mbarë. Por kur panë se nuk kishte ndërmend të zinte punë me dorë, vetëm të sorollatej poshtë e lart, ja prenë tagjinë kalit.
Kur Kopilit të Haxhi Qamilit nuk po ja varte më njeri e nuk po i jepnin më gjë prej gjëje, iku, u kthye në Shqipëri. Erdhi vërdallë ca kohë. As këtu nuk po i shkonte më kungulli përmbi ujë. Me së fundi e gjeti një zgjidhje ku mund të kishte një burim të ardhurash. U lidh me arabët që, të infiltruar në ca pseudo shoqata bamirëse, përgatisnin terrenin për radikalizmin islamik të Shqipërisë, si një revansh i vonë i veprimeve perandorake osmane të mbetura përgjysmë në vitin 1912, kur thyen qafën për në Anadoll.
Kur shërbeu tek arabët e pseudo shoqatave bamirëse, u kthye në fenë myslimane. Kryqin e artë e kishte shitur me kohë dhe këtë histori arabëve nuk ua tregoi kurrë. Besnikërinë ja shpërblyen me një bursë në universitetin islamik në Kuala Lumpur të Malajzisë. Gjatë studimeve nisi të bënte një propagandë të madhe e të shfrenuar për islamizimin e shqiptareve, duke predikuar nëpër kanalet e ndryshme internetike, se gjoja ne shqiptarët qenkemi një komb mysliman. U bashkua me disa anonim interneti, fanatikë fetarë të stacionuar në Belgjikë, Irlandë e gjetkë, por edhe me disa studentë shqiptare në universitetet e Stambollit në Turqi, të Damaskut në Siri, që edhe ata ishin islamikë radikalë vehabistë që sulmonin çdo gjë shqiptare. Disa prej këtyre bij sulltan sulejmanësh, mjerisht janë kthyer në Shqipëri, punojnë në kompani turke apo bëjnë edhe karrierë si mësimdhënës, shfaqen gjoja si studiues, por nën rrogoz punojnë për otomanizimin e Shqipërisë dhe Kosovës.
Vetë Kopili i Haxhi Qamilit kur ishte student në Malajzi, për tu konsoliduar si islamik vehabist ekstremist, vendosi të shkojë në Mekë e të vetshpallej Haxhi. Këtë titull e ëndërronte që të bënte karrierë fetare. E kishte shprehur në internet se dëshironte të bëhej Haxhi Kopili. Por Kopili i Haxhi Qamilit, megjithëse u nis, ec e ec e s’ka të sosur…. nuk u bë kurrë Haxhi. Arabët, me të cilët qe i lidhur, kishin një plan tjetër me Kopilin e Haxhiut të Sharrës. E kishin studiuar e piketuar që të bëhej një propagandist diversionist si Musa Qazimi, meqë e dinte veten për orator i spikatur dogmash, mjeshtër i sofizmit. Kështu sapo mbërriti në Arabi u bashkua me arabët konspirativë, të cilët e mbajtën mjaft kohë, sa u konsiderua i zhdukur. Dyshimet janë se e kanë kapur, mbajtur dhe e kanë përpunuar. Kur u kthye sërish në Universitetin e Kuala Lumpurit, nëpër diskutime në fillim dukej si pulë e lagur. Atë kohë e pyetëm nëpërmjet internetit si vajti me udhëtimin në Mekë e pse nuk u bë gjallë. A mund të konsiderojmë Haxhi pas këtij udhëtimi, e pyetje të tjera si këto. Ai nuk foli, nuk tregoi. I shmangej kësaj bisede mbi udhëtimin e tij në Arabi. Kishte ndodh diçka misterioze. Pas do kohe ai nisi sërish kursin e sulmeve ndaj çdo gjëje shqiptare. Kryesisht sulmoi Gjergj Kastriotin që e konsideronte një kaçak, vrasës e hajdut, ndërsa sulltanët i lavdëronte, duke e konsideruar pushtimin pesëshekullor turko-osman një lumturi e madhe për popullin. Nënë Terezën e quante nëpër ca intervista të shpifura si Majka Tereza. Ded Gjo Lulin dhe çdo figurë atdhetare shqiptare i konsideronte agjent të Vatikanit, tradhtarë dhe spiunë të europianëve të krishterë. Sepse këta, sipas Kopilit të Haxhi Qamilit, kishin vrarë vëllezërit turko-osmanë. Mesa duket merrte para dhe kishte mbetur peng i diçkaje të fshehtë apo detyrimi në Arabi. Atje ishte programuar për këtë punë, otomanizimin e Shqipërisë e mbarë shqiptareve në Ballkan.
Nga që i doli boja në Shqipëri, sepse sillte përçarje edhe në mes të vetë myslimanëve, vitet e fundit krisi e iku në Itali. Por edhe atje nuk i ngrohu vezët sepse kishte rënë në sy si një ekstremist fanatik që mbillte përçarje në mes të komunitetit shqiptar. Me ndihmën e disa qarqeve që e mbështesin në aventurën e tij të neo-osmanizmit panballkanik u vendos në Kanada.
Këtë kurs vazhdon edhe sot e kësaj dite, i mbështetur mjerisht nga turkoshakët e televizoneve shqiptare në Shqipëri e Kosovë, të cilët i kanë lënë shpesh herë vend në programet e veta këtij antikombëtari. Tani së fundi ka dalë me një lloj statusi si gjoja studiues, historian e të tjera pallavra dhe del në mbrojtje të historianin turk që përdhosi figurën e Gjergj Kastriotit-Skënderbeut në vendvarrimin e tij në Lezhë. Por mbi të gjitha spikat titulli qesharak që i ka vënë vetes ky myteberr i osmanizmit mesjetar anadollak, Dr. Kopili i Haxhi Qamilit, që të kujton Doktor Adhamutin e Çajupit. Por nuk ka faj ky njeri i fandaksur, që hedh poshtë çdo vlerë kombëtare shqiptare dhe është bërë avangarda e antishqiptarizmës, faj kanë ata pronarë mediash që na shitën si atdhetarë, por e pranojnë të përhap ide të mbrapshta në ekranin e vogël apo dhe në shtyp.
Pyetja është: pse i bëjnë vend lëtyrave të kësaj mendje të çartur, pse tregohen kaq tolerant më këtë haxhiqamilist, apo pse jo edhe pinjoll i farës së keqe të Beqir Grebenesë? Vetëm kopilat e Haxhi Qamilit e pjellat perverse të osmanizmit agresiv primitiv, të ringjallur një shekull pas ngordhjes, bëjnë të tilla sulme të paskrupullta mbi traditën dhe historinë tonë kombëtare apo dhe mbi atdhetarët tanë që i kushtuan jetën e veprën e vet kombit shqiptar.
© Autori në këtë rrëfim për Kopilin e Haxhi Qamilit, nuk mban përgjegjësi për bëmat e personazheve, që kërkojnë më çdo kusht e në çdo rrethanë t’u ngjajnë personave realë.
