– Për librin e Rrustem Gecit “Dora e e Atdheut”
Ky libër voluminoz i Rrustem Gecit me 950 faqe dhe 15 mijë vargje i ngjan një romani poetik. Futesh në ‘të dhe ënda dhe imagjinata humbasin në pyllin e madh të poezisë së tij. Poezitë, si afreske të panumërta, gjëmojnë e jehojnë…
Ka shumëllojshmëri motivesh si: ai atdhetar, social, erotik, e filozofik…Të tëra kanë arsenal mesazhi qiellin e kaltërt të ndjenjave, por, pa mëdyshje, them se motivi atdhetar është vektori, kulmi dhe qielli i qarkut të tij poetik. Ai dritëson në poezi dhe poema – imazhe homerike, dhe dritë lëbyrëse…
Atdheu ( etnik ) për poetin është kredoja dhe emblema, fryma dhe ndërgjia, toka e bimësia, kuptimi dhe ekzistenca, dinjiteti dhe shqetësimi i brezave.
Nuk ngopesh duke lexuar esencat dhe sentencat poetike për këtë atdhe të kryeherit, këtë- “dritë qielli në Shqipëri”- siç poetizon autori. Rrustem Geci i këndon poezisë, dhe këtij kryemotivi, ashtu si poetët e shquar ballkanas – atdheve të tyre – Vapcarovi, Botevi, Ricosi, Shandor Petëf, etj.
Ky motiv universal të deh e mrekullon në penën e regjur psikomeditative të poetit Rrustem Geci. Epo ashtu ai të befason me motivet erotike që shpalos, me pamjet sociale të karaktereve e fenomeneve.
Një poet meditativ, I ëmbël, transparent, mendor e ndjesor nga më të arrirët…
Idajet Jahaj
Poet, Vlorë
28.06.2017
