Shkruan: Florim Zeqa, 14.01.2019
Të vendosësh taksë politike ndaj shtetit armik në njërën anë, ndërsa në tjetrën të lobosh për dialogun vrastar për shtetin e Kosovës, nga i cili Serbia do të gllabëron rreth 30% të territorit me pasuritë më vitale për shtetin, jo vetëm se është hipokrizi dhe mashtrim, paraqet mungesë të vizionit politik dhe akt të tradhtisë kombëtare.
Kërkesa që kryeministri Haradinaj i bëri opozitës kosovare që t’i bashkohet ekipit negociator në Bruksel, duke e quajtur “ekip të kombëtares”, ekipin negociator të Kosovës, jo vetëm se bie ndesh me taksën e vënë ndaj Serbisë, bie ndesh me deklarimet e tij të përditshme për ruajtjen e sovranitetit dhe integritetit territorial të vendit tonë.
Nëse vërtetë Haradinaj e ka përnjëmend kushtëzimin e takses 100 % me njohjen nga Serbia, atëherë, paraprakisht vazhdimit të dialogut, do duhej kërkuar njohjen nga Serbia, pastaj për të vazhduar dialogun për aspeketet teknike!
Kërkesa e Haradinajt drejtuar opozitës kosovare për bashkëngjitje në “Ekipin kombëtar” të Kosovës në “ligën” e UE-së, është kërkesë për mbështetjen e përmbushjes së planit serb për ndarje të Kosovës.
Haradinajt nuk po i bënë përshtypje loja me opozitën në “Ligën e brendshme”, po dëshiron t’i dërgojë edhe ata në finalen e madhe të “Ligës së jashtme” në Bruksel, për ta përjetuar të gjithë së bashku humbjen fatale të Kosovës nga Serbia, në mënyrë që të shpërndajë përgjegjësinë gabimeve fatale të Thaçit në dialog me Daçiqin (si kryeministër) dhe Vuçiqin (si president i Serbisë)!
Argatin, që Ramush Haradinaj po dëshiron t’ia bëjë në prapavijë Hashim Thaçit, është më i madh dhe më i dobishëm se sa argatët e Edi Ramës, Batoton Haxhiut, Shpend Ahmetit e Fatmir Limës.
Hyrja e “ekipit të kombëtares” së Haradinajt në lojen e kurdisur në Bruksel, kur rezultati dihet paraprakisht, ku Serbia, përveq 4 komunave veriore të banuara me serb, me vete e merr gjysmën e Mitrovicës, gjigantin minerar “Trepça”, pasurinë më të madhe ujore-Ujmanin dhe mijëra kilometra katror tokë të Kosovës.
Rihapja e stausit të Kosovës bie ndesh me shpalljen Pavarësisë së 17 Shkurtit 2008-të, me vendimin e GJND-së dhe njohjet ndërkombëtare
Sikur nuk mjaftoi shpallja e pavarësisë dhe njohja e Kosovës nga mbi 110 shtete në kufijtë ekzistues, sikur nuk mjaftoi as vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë, e cila kambështetur ligjshmërinë dhe legjitimitetin e shpalljes së Pavarësisë së Kosovës dhe tani këta njerëz të papërgjegjshëm e rihapin edhe një herë temën e statusit të Kosovës.
“Paradoksalisht liderët kosovarë kaq lehtësisht e harruan kompromisin e dhimbshëm të Pakos së Ahtisarit, e cila e shndërroi pakicën serbe, me pesë për qind, në faktor vendimmarrës, kushtetues dhe politik!
Vallë çka tjetër duhet të japë më tepër Kosova për të kënaqur Serbinë!?
Këtë e kanë për obligim t’ua thonë qytetarëve të vendit presidenti Hashim Thaçi dhe kryeministri Ramush Haradinaj, se çka në të vërtetë humb e çka fiton Kosova nga finalja e dialogut, gjegjësisht para nënshkrimit përfundimtar” në Bruksel.
Cili është “kompromisi i dhimbshëm”!?
Me rihapjen e statusit, politikanët milionerë, Kosovën e kanë kthyer 20 vjet prapa, pra e kanë kthyer në pikën zero, në atë të vitit 1999, në tavolinën e bisedimeve nën skenarin serb, të cilët janë të gatshëm të shkelin mbi çdo gjë dhe mbi çdo vlerë për të ruajtur pasuritë milionëshe dhe lëkurën e tyre para gjykatave ndërkombëtare.
Krijimi i ekipit të ri negociator (vrasës për shtetin), është hapi më i madh prapa dhe goditja më e rëndë për shtetin e njohur ndërkombëtarisht.
Pra ky ekip negociator s’është asgjë më shumë se sa zhvatës i buxhetit, personat e përfshirë në këtë grup janë vetëm figura, që do të shkojnë për të marrë mëditje dhe për të shëtitur e për me hëngër ndonjë drekë a darkë me verëra të shtrenjta, dhe me kaq do të përfundojë muhabeti i dëmshëm dhe pavlerë i tyre.
Duke pasur në krye të shtetit të njëjtit politikanë të pasinqertë, të korruptuar, të tejinkriminuar dhe të dëmshëm për qytetarët, lehtësisht mund të ndodhë mashtrimi i radhës si “kompromisi i dhimbshëm” në emër të liberalizimit të vizave dhe kinse “normalizimit të madhënjeve” me Serbinë, shtetin që nuk e njeh dhe as pranon ekzistencën e shtetit tonë-Republikës së Kosovës.
Kushti i radhës mund të jetë akoma më i dhimbshëm
Kosova me marrëveshjen e imponuar dhe planifikuar nga Thaçi-Vuçiqi-Ramës e me ndërmjetësimin e mercenarëve të paguar mediatikë e biznesorë, Kosova do të dali e dëmtuar për mijëra kilometra katrorë, me humbjen e resurseve natyrore dhe pasurive kryesore nëntokësore.
Ky ekip negociator nën dhe qeveria nën tutelen e Thaçit, as që e kanë guximin që të kërkojnë nga Serbia të paguaj e kompensoj dëmet e luftës për shkak të implikimeve në korrupsion dhe krim të organizuar.
Pikënisje e çdo takimi në Brukse duhet të jetë njohja e pavarësisë së Kosovës nga Serbia, për të vazhduar tutje me aspektet teknike, si; dënimi i kriminelëve serb të luftës, kompensimi i të gjitha dëmeve të luftës dhe zbardhja e kthimi i të pa gjeturve, kthimi i librave kadastral, kthimi i pensioneve dhe pasurive të grabitura gjatë luftës.
Ndryshe, çdo takim i “Ekipit kombëtar” në negociata pa përfshirjen e këtyre elementeve në tavolinën e bisediemeve në Bruksel, vetëm sa do ta ndihmojë Serbinë dhe dëmtojë skajshmërisht pavarësinë dhe integritetin territorial të Republikë së Kosovës.
