Intervistoj: Amina Nuraj-Uka, Revista Drini – 24 Shkurt 2020
Meris Numanoviq-Koca, ka lindur me 02.04.1998 në Tutin. Merisi e ka të kryer gjimnazin në Tutin, ku edhe jeton. Ai por gjuhës boshnjake, e flet edhe gjermanishten dhe anglishten. Amina Nuraj-Uka, studentja e dikurshme kryengritëse që e kishte zbuluar se është Shqiptare e jo Boshnjake, sot e ka intervistuar Merisin për Revista Drini, i cili njejtë sikurse Amina Nuraj dhe Ema Xhuxha, po e bëjnë publike përkatësinë kombëtare shqiptare të mohuar, si pasojë e asimilimit dhe të mungesës së çdo të drejte elementare njerëzore të popullatës të Masbjeshkës (Sanxhakut) në Serbi.
Amina: Përshëndetje Meris … Kam shumë pyetje për ty, por nuk e dij se si t’ia nisi e cilën pyetje ta bëjë të parën?
Meris: Edhe une të përshendes Amina sikurse të gjithë përcjellësit, përkatësisht lexuesit tuaj dhe të faleminderit që më ke zgjedhur për të më intervistuar.
Amina: Pas një kohe të gjatë, a ka ndryshuar dashuria yte për kombin shqiptar dhe për Nënën Shqipëri?
Merisi: Në zemrën time ka ndryshuar dashuria për kombin tim, që në asnjë mënyrë nuk ka qenë në rënie por përkundrazi, dashuria dhe lidhjet për kombin tim shqiptar është gjithnjë e më e fuqishme dhe e madhe. Une deri në moshën 17 vjeçare nuk kam qenë i vetëdijshëm për këtë e tek pas kësaj kohe kam filluar të gjurmoj nëpër libra dhe i kam pyetur njerëzit e mençur dhe e kam kuptuar prejardhjen time dhe shumëçka tjetër për paraardhësit e mi, dhe për ditë e më shumë gjurmoj në këtë linjë dhe prore diçka të re mësoj dhe krahas kësaj dashuria ime për Shqipërinë është gjithnjë e më e madhe.
Amina: Si ke filluar të arsimohesh në këtë rrugë të historisë së vërtetë të Sanxhakut (Masbjeshkës), nga kush ke dëgjuar së pari, ku ke lexuar se jemi Shqiptar?
Merisi: Siç thash me përafërsisht 17 vitet e mija më interesonte gjithçka, së pari për prejardhjen time e kam pyetur gjyshin tim, që në pika të shkurtëra më ka treguar që ne Nimanajt (Numanovići) prejardhjen e kemi prejardhjen prej nga Kocët (Koca), që janë shpërngulur nga Kosova në Sanxhak. Kjo nuk ishte e mjaftueshme, andaj kam vazhduar të pyes shumë njerëz të moshuar nga të cilët arrita të nxirrja fare pak dhe ashtu vazhdova të lexoj edhe disa libra dhe i mora edhe disa informata për të parët e mi dhe sinqerisht mendoj që ma së shumëti kam mësuar përafërsisht para tre vitesh kur rastësisht përmes rrjeteve sociale të kam njohur ty Aminu Nurović Nuraj, nga ti kam pasur shtytje dhe motivime të mëdha që të vazhdoj me kërkime dhe sa më shumë të lidhem me kombin, gjë që edhe ndodhi pas bisedës sonë të parë që më ka motivuar shumë dhe une edhe më shumë kam mësuar për të parët e mij, pasi mi ke propozuar disa libra të cilat i lexova, disa nuk mund t’i lexoja se ishin në shqip dhe gjuhën shqipe për fat të keq nuk e flas.
Amina: Kur me të vluar gjaku që ta ndalësh asimilimin që i ndodhi popullit të Sanxhakut e që qartë e zëshëm ta pranosh që gjaku yt nuk është sllav por gjak i pastër i Shqiptarit?
Merisi: Kjo ka ndodhur kur e kuptova sa është e manipuluar historia jonë, sa na mësojnë gabimisht dhe kur e kam vërejtur për herën e parë që dikush apo disa vende ose përgjithësisht bota e ka si qëllim që në këtë mënyrë të na ndajnë që të na shkatërrojnë më me lehtësi. Kur e kam vërejtur se Boshnjakizmin na e imponojnë, kur e kam vërejtur që Bosnja kurrë asgjë s’ka bërë për ne e në anën tjetër po të mos ishin Shqiptarët dhe udhëheqësi i tyre Shaban Polluzha nuk do të isha as une, as ti, as Novi Pazari e Sanxhaku dhe nuk do të dëgjohej e-zani në këto hapësira.
Por falemnderit prej Zotit që na i ka dërguar prijësit si Aqif Efendi Blyta (Aćifa Efendije), Ahmet Dacin (Ahmet Dace) dhe të tjerë, meritë e të cilëve është ardhja e vëllezërve nga Kosova dhe mposhtja e četnikëve. Atëhere kur i kam kuptuar të gjitha, e kam kuptuar që pjesën e jetës sime duhet t’ia kushtoj së VËRTETËS, që të ndikoj tek të rinjt dhe të gjithë në këtë nënqiell që ta kuptojnë të vërtetën e njëmendtë e ta kuptojnë kush janë miqtë e kush armiqtë.
Meris Numanoviq-Koca
Amina: Pasi ka gjysmë viti që nuk jam në Sanxhak, a ka ndonjë ndryshim tek të rinjtë e Sanxhakut, a ka arritur ndikimi i punës dhe angazhzhimit tonë të përbashkët tek fëmijët sanxhakas?
Merisi: Eshtë vështirë të thuhet por sinqerisht puna dhe përpjekjet tona posaçërisht tek të rinjtë në Sanxhak është të thuash i pavërejtshëm sipas vëzhgimeve të mia. Ti ke luftuar shumë ma shumë dhe hapur në këtë drejtim, përderisa une këtë e bëjë me një metodë marketingu në të gjitha rrjetet socialed, përmes teksteve, videopërshkrimeve, fotove, suvenireve etj. Me shpresë që sa më shumë të ndikojmë tek rinia dhe me vetmohim të lëmë gjurmë, duhet të vendosim që ta sakrifikojmë vetën e familjen.
Në emër të kësaj une e kam shkruar një këngë patriotike Shqiptare-Sanxhakase, e cila as sot e kësaj dite nuk është promovuar për mungesë të parave, që për të njejtën këngë të bëhet një video përmes së cilës porosia do të ishte shumë e fuqishme. Atë këngë me ëndje e ndëgjoj une me disa miqë të mij pasi nuk është promovuar publikisht por kushdo që e ka dëgjuar qoftë edhe një pjesë të këngës ai ka mbetur i kënaqur me vetë idenë dhe temën. Kur të më krijohen mundësitë e ta bëjë krejt çka e kam planifikuar, jam i sigurtë se me të kam bërë diçka mjaft të dobishme për sanxhakun.
Amina: A ke frikë nga Serbia, si prindërit tanë?
Merisi: Jo, nuk kam frikë nga Serbia, se kjo është një e drejtë e imja elementare njerëzore, që garantohen nga ligjet e Kushtetuta e Serbisë. Prandaj s’kam pse të kem frikë as nga policia e saj. Që nuk frikësohem tregojnë edhe veprat e mia, që i kam bërë në qendër të Beogradit dhe kudo ku kam arritur me qëllim të promovimit të Sanxhakut. E vetmja frikë në gjithë këtë që ndoshta edhe nuk është frikë por është respektim i prindërve të mi që kanë frikë. Ata frikësohen se mua mund të më ndodhë diçka e keqe dhe për ketë kam respekt ndaj tyre, që të mos i shqetësoj dhe këtë që e bëjë e bëjë me intensitet që nuk shkakton dhimbje.
Amina: A është vështirë të jesh Shqiptar i Sanxhakut?
Merisi: Për asnjë popull nuk është rëndë në Sanxhak e madje jemi dëshmitarë që populli shumë herë që ka dashur të na shkatërronte sot jeton mirë në të njëjtin Sanxhak dhe nderohet nga bashkëqytetarët, të cilët janë shumë të sjellshëm e të mëshirshëm për individët dhe kombin e tillë. Edhe po të isha Boshnjak dhe Shqiptar une krenohem me atë që në Sanxhak e edhe ma shumë krenohem që jam Shqiptar dhe që përmbi 70 për qind të popullatës së Sanxhakut janë gjak Shqiptar.
Amina: A ndihesh keq që diplomacia shqiptare deri tash asgjë nuk ka bërë për fëmijët e Sanxhakut, megjithëse jemi përpjekur për shumë vite edhe ti edhe une sëbashku që të ndërrojmë diçka?
Merisi: Shumë ma shumë më vjen keq që “diplomacia” e Sanxhakut nuk ka bërë asgjë për Kosovën e gjithashtu për Shqipërinë, pasi jemi ne që përjetësisht të obliguar e mirënjohës ndaj asaj Kosove. Ne jemi ata që përjetësisht duhet të jemi krapërkrah me Kosovën se ne jemi Një! Sëkëndejmi më befason fakti që diplomacia Shqiptare nuk investon aspak në Sanxhak, në një mënyrë e ndjej që nuk e kemi merituar, por këtu jemi të gjithë ne që mendojmë njësoj që me kohën do të ndryshojnë gjërat e të ofrohemi me njëri-tjetrin, e që krahpërkrah të jemi kundër atyre që na dalin në rrugë.
Besomëni se vetëm në atë mënyrë mund të fitojmë. Kur shpirtnat tonë të frymojnë njejtë, atëhere i kemi mundur armiqtë. Për këtë une kam shumë projekte në të cilat punoj në mënyrë individuale që të arrij qëllimin tim. Një nga projektet është në Sandžak Shop, shitja online e suvenireve, garderobës dhe çdo gjëje me motivet nacionale të Sanxhakut dhe dërgimi i atyre rrobave në adresa nëpër gjithë botën. Së shpejti do ta zgjeroj asortimentin dhe si ofertë do të jenë edhe suveniret Shqiptare, garderoba e të tjera me motive nacionale të Sanxhakut, gjithashtu do të jenë edhe shumë risi të tjera që s’do t’i zbuloj tash.
Amina: A je krenar që je Shqiptar i Sanxhakut?
Merisi: Sa i përket pyetjes së fundit mendoj që ma shumë se qartë jam përgjigjur në pyetjet paraprake. Në fund ta përkujtoj që më vijë shumë keq që për gjithë këtë që e bënë, armiqtë më të mëdhenj e ke dikë që duhet të ishte miku yt. Të gjitha intervistat të çdo gjë tjetër që e bënë do të duhej t’i nxinin disa të quajtura media, që nuk janë asgjë tjetër përpos baza e analfabetëve, të vetmuarve, shpirtnave të shitun që për shkak të një teksti interviste normale e të civilizuar në të cilin kemi të drejtë të bëjnë dekurajime me gjithfarë titulli me qëllim që të na zbrapsin e çka jo tjetër. Të gjitha përgjigjet e mia në pyetje, e parqesin qëndrimin tim dhe mund të jetë që une gaboj në diçka, andaj të gjithë që kanë diçka për të më këshilluar ose që janë më të mençur ose përgjithësisht kanë nevojë të më thonë diçka, le ta bëjnë këtë ose drejtpërdrejtë ose në profilet e mija në rrjetet sociale, kështu që une me ëndje do t’i dëgjoj dhe pranoj këshillat.
Të dëshiroj shumë fat e të bësh edhe një mijë intervista të tjera dhe ajo që dua t’ua them të gjithëve është që të jemi TË BASHKUAR, neve nuk na duhen ndarje të reja vetëm që të jemi të bashkuar e të jetojmë në PAQE! Për këtë të gjithë atyre që kanë filluar të shkruajnë diçka, që do të sjellë shqetësime ose ndonjë ndarje, i lus që ta ndërrojnë tematikën dhe ta shkruajnë analizën, vështrimin ose çkado tjetër të mirë, në mënyrë që ky popull i munduar dhe maksimalisht i përçarë të ofrohet në çdo aspekt!
Amina: Të faleminderit për besimin e ofruar dhe të faleminderit që gjithnjë ishe pranë meje, që të më përmbash në çdo projekt. Vëllezër të dashur dhe motra të çmuara, Merisi është krenar me rrënjët e veta Shqiptare dhe përpiqet njësoj si unë që ta ndërpresë asnimilimin që i është nënshtruar Sanxhaku.
Ndërsa unë diplomacinë shqiptare me plot të drejtë e pyes: Kur do të interesoheni për ne Shqiptarët e Sanxhakut?
Amina: Zdravo, Merise, imam mnogo pitanja za tebe, samo ne znam koje prvo da upotrebim.
Meris: Zdravo i tebi Amina i svim tvojim pratiocima odnosno čitaocima, hvala ti što si me odabrala da budem gost u tvom intervju.
1. Amina: Posle dugo vremena da li se promenila ljubav u tvom srcu za našu Albansku naciju i majku Albaniju?
Meris: U mom srcu se jeste promenila ljubav prema mojoj naciji ali nikako nije bila u opadanju već naprotiv, ljubav i ga veza sa svojom nacijom i Albanijom je sve jača i jača. Ja do svoje 17te godine nisam bio svestan toga, tek tad sam sam počeo da kopam po knjigama i pitao pamentije ljude i shvatio sam svoje poreklo i mnogo toga o mojom precima, i dan danas tu liniju istražujem i uvek nešto novo saznam, tako da uz to i moja ljubav prema Albaniji je sve jača i jača.
2. Amina: Kako si ti počeo da se obrazuješ na tom putu prave historije Sandžaka,od koga si prvo čuo,gde si pročitao da smo mi Albanci?
Meris: Kao što rekoh sa svojih odprilike 17 godina je sve to mene zainteresovalo, prvo sam o svom poreklu pitao svog dedu, rekao mi je u kratim crtama da mi Numanovići potičemo od prezimena Koca koje se naselilo na prostoru Sandžaka sa Kosova. To mi nije bilo dovoljno pa sam nastavio pitati puno starijih ljudi od kojih sam vrlo malo izvukao, tako sam čitao i par knjiga i dobijo jos neke informacije o svojim precima, iskreno mislim da sam najvise naučio pre 3 godine od prilike kad sam slucajno putem drustvenih mreza upoznao Aminu Nurović Nuraj, od tebe sam dobio mnogo motivacije da nastavim da istrazujem i da se jos vise povezem sa svojom maticom sto se i dogodilo, nakon naseg prvog razgovora koji me je mnogo motivisao ja sam jos puno toga naucio o svojim pretcima, preporucila si mi i neke knjige koje sam citao, neke nisam jer su bile na Albanskom a Albanski jezik nažalost ne govorim.
3. Amina: Kada ti je proradila albanska krv da presječeš asimelaciju koja se dogodila sandžačkom narodu i da jasno i glasno priznaš da tvoja krv nije Slavenska već čista Albanska ponosna krv?
Meris: To se dogodilo onda kad sam uvideo koliko je nasa istorija izmanipulisana, koliko nas uče pogrešno i kad sam primetio prvu put da neko ili neke zemlje ili uopste svijet ima za cilj da nas na taj način odvoji kako bi nas lakše uništili. Tad kad sam video da mi se to Bošnjak nameće niodkud, kad sam video da ta Bosna nikad ništa nije uradila za nas a sa druge strane da nije bilo Alabanaca i njihovog predvodnika Šabana Poluža ne bilo ni mene, ni tebe, ni Novog Pazara ni Sandžaka, niti bi se čulo ezana sa munare na ovim prostorima. Ali hvala Allahu pa nam je poslao vodje poput Aćifa Efendije, Ahmet Dace i ostalih čijom su zaslugom došla braća sa Kosova i porazila četnike. Tad kad sam sve to shvatio, shvatio sam da ostatak zivota treba da posvetim ISTINI da utičem na omladinu i sve na ovom podneblju da saznaju pravu istinu i da uvide ko su im prijatelji a ko neprijatelji.
4. Amina: Pošto ja već pola godine nisam u Sandžaku,da li se šta promenilo u sandžačkoj djeci,da li je naš zajednički rad i trud dopreo do sandžačke djece?
Meris: Teško je reći ali iskreno naš rad i trud za posebno mlade u Sandžaku gotovo je neprimetan po mojim zapažanjima. Ti si se puno više i javno borila na tom putu, dok sa ja to radio nekom vrstom marketinga na svim drustvenim mrežama, kroz tekstove, videozapise, fotografije, suvenire itd. U nadi da što više utičemo na omladinu i nesebično ostavimo trag moramo odlučiti da žrtvujemo sebe i svoju porodicu. U to ime ja sam napisao patriotsko Sandžačko – Albansku pesmu koji ni dan danas nije objavljena zbog nedostatka sredstava da se za istu napravi spot kojim će poruka biti mnogo jača. Tu pesmu rado slusam ja i par prijatelja jer nije objavljena javno ali ko god je čuo makar dio pesme on se je oduševio samom idejom i tematikom iste. Kad budem u mogućnosti i uradim sve što sam zacrtao siguran sam da ću time učiniti nešto jako korisno za Sandžak.
5. Amina: Imaš li straha od Srbije kao naši roditelji?
Meris: Ne, nemam straha… Tome svedoče mnogo moja dela koja sam uradio predhodno i u centru Beograda i svugde gde sam stigao u cilju promovisanja Sandžaka. Jedini strah u svemu ovome mozda i nije strah nego je postovanje mojih roditelja koji imaju strah. Oni imaju strah da ce se meni desiti nesto lose i zbog toga imam postovanja prema njima da ih ne bi brinuo pa sve sto radim radim u manjem i manje bolnom intezitetu.
6. Amina: Da li je teško biti Albanac Sandžaka?
Meris: Nijednoj naciji nije teško u Sandžaku pa čak smo svedoci da nacija koja je bezbroj puta pokusala da nas uništi danas uživa u tom istom Sandžaku i crpi poštovanje od sugradjana koji su previse dobri i milosrdni za takve pojedince i naciju. Ja bilo da sam Bosnjak i Albanac ja se ponosim time u Sandžaku a jos vise se ponosim jer sam Albanac i jer je preko 70% Sandžaklija zapravo Albanske krvi.
7. Amina: Je li ti žao što albanska diplomatija do sad ništa nije uradila za nas albansku decu Sandžaka iako smo se trudili dugi niz godina i ti i ja zajedno da to nekako promenimo?
Meris: Mnogo više mi je žao śto Sandžačka ” diplomatija ” nije uradila ništa za Kosovo tako i Albaniju jer smo mi ti koji smo doživotno dužni tom Kosovu. Mi smo ti koji doživotno trebamo i moramo biti rame uz rame sa Kosovom jer mi smo jedno! Stoga me ne čudi činjenica da Albanska diplomatija ne ulaže ili malo ulaže u Sandžak, na neki način osećam da nismo zaslužili, ali tu smo mi i svi koji misle kao mi da to vremenom promenimo i da zbližimo pomenute zemlje, da rame uz rame stanemo i borimo se protiv svih onih koji nam se nadju na putu. Jer verujte mi samo tako možemo pobediti. Onda kad sva tijela (države) budu disali jednom dušom onda smo pobedili sve neprijatelje. Zbog toga ja imam mnogo projekata koje radim individalno kako bi dosao do svog cilja. Jedan od mojih projekata je i Sandžak Shop, onilne prodaja suvenira, garderobe i svega sa nacionalnim motivima Sandžaka i slanje te robe na kućnu adresu resu širom svijeta. Uskoro ću proširiti asortiman i u ponudi će biti i Albanski suveniri, garderoba i ostalo sa nacionalnim motivima Sandžaka, takodje će biti još puno novina koje neću otkrivati sad.
8. Amina:Jesi li ponosan što si Albanac Sandžaka?
Meris: Što se tiče ovog poslednjeg pitanja mislim da sam više nego jasno već odgovorio na njega u predhodnim odgovorima. Na kraju da napomenem da mi je jako žao što u svemu ovome što radiš najvećeg neprijatelja imaš nekog ko treba da ti bude prijatelj. Sve intervjue i ostalo sto uradis moraju da ocrne pojedini nazovimo mediji koji nisu nista drugo nego baza nepismenih, usamljenih, prodanih duša koji će zbog jednog normalnog i civilizivanog intervjua i teksta na koji imamo pravo napravito bauk i kojekakve naslove sa ciljem da bi nas obezhrabrili ili šta već. Svi moji odgovori na pitanja su moj lični stav i može biti da ja greśim u nečemu svi koji imaju nešto da me posavetuju ili su pametniji ili uopste imaju potrebu da mi kazu nesto neka to urade ili licno ili na mojim drustvenim profilima, ja cu ih rado saslusati i primiti sve savete. Puno sreće ti želim i želim da napraviš još hiljade intervjua i ono što želim da poručim svima jeste JEDINSTVO, nama nisu potrebne nove podele već jedinstvo i MIR! Zato svima onima koji su počeli da pišu nešto što će uneti nemir ili neku podelu molim da promene tematiku i napisu analizu, osvrt ili bilo sta lijepo kako bi ovaj ionako napaćen i maksimalno podijeljen narod zbližili u svakom pogledu!
Amina: Hvala ti puno na pruženom poverenju I hvala ti što si uvek bio uz mene ,da me podržiš u svakom projektu. Draga braćo i cijenjene sestre, Meris je ponosan na svoje albanska korene I trudi se isto kao I ja da ukloni asimilaciju koja se dogodila u Sandžaku. A ja vas, albanska diplomatio sa punim pravom pitam “kada cete vi biti zainteresovani za nas Albance Sandžaka?
