Përktheu Dea Halimi
Lulëkuqja
Gjë e madhe
është të mos kesh
mendje. Ndjenjat:
oh, i kam ato;
ata më qeverisin mua. Unë kam
një zot në parajsë
quhet dielli dhe çeli-lulëzoj
për të, duke ia treguar
zjarrin e zemrës, atë zjarr
si prania e tij.
Çfarë mund të jetë një lavdi e tillë
nëse jo një zemër? O vëllezërit dhe motrat e mia,
a ishit si unë një herë dhe ju, shumë kohë më parë,
para se të ishit njerëz? A i keni
lejuar vetës tuaj
për të çelur një herë, e kurrë më mos të çelni
përsëri? Sepse në të vërtetë
Po flas tani,
Në mënyrën se si flisnit ju. Po flas
sepse jam copëtuar.
Mbrëmje
Në mungesë të zgjatur, ju më lejoni
Të parashikoj përdorimin e tokës
disa kthime nga investimi. Unë duhet të raportoj
dështim në punën time, kryesisht
në lidhje me bimët e domates.
Mendoj se nuk duhet të inkurajohem, të rris
domate. Ose, duhet të përmbahen
shirat e mëdha, netët e ftohta që vijnë
kaq shpesh këtu, ndërsa në rajonet e tjera marrin
dymbëdhjetë javët e verës. E gjithë kjo
të takon ty: nga ana tjetër,
Unë mbolla farat, pashë lastarët e parë
si krahët që shqyejnë tokën, dhe kjo ishte zemra ime
thyer nga sëmundja, pika e zezë kaq shpejt
shumëzuar në rreshta. Dyshoj që
ti ke një zemër, në kuptimin tonë të
atij termi. Ju që nuk bëni diskriminim
midis të vdekurve dhe të gjallëve, të cilët janë, si pasojë,
e imunitetit ndaj paralajmërimit, mund të mos e dini
sa terror kemi, fleta e ndotur,
gjethet e kuqe të panjës që bien
edhe në gusht, në errësirën e hershme:
Unë jam përgjegjëse për këto hardhi.
Louise Elisabeth Glück e lindur më 22 prill 1943 është një poete dhe eseiste amerikane. Ajo ka fituar shumë çmime të mëdha letrare, duke përfshirë Medaljen Kombëtare të Shkencave Humane, Çmimin Pulitzer, Çmimin Kombëtar të Librit, Çmimin Kombëtar të Kritikëve të Librit dhe Çmimin Bollingen. Nga 2003 deri në 2004, ajo ishte Laureate Poete e Shteteve të Bashkuara. Në vitin 2020, asaj iu dha Çmimin Nobel në Letërsi, “për zërin e saj poetik të pagabueshëm, që me një bukuri të rreptë e bën ekzistencën individuale universale”.
