27 maj 2021
Shpallja “non grata” e Sali Berishës ka tronditur politikën shqiptare. Qëndrimi i Sekretarit Blinken ishte shumë i fortë, por në atë deklaratë ai e bën të qartë se kjo histori nuk mbyllet me kaq, pasi pas Berishës do e kenë radhën emra të tjerë.
Boston Herald, gazeta e përditshme amerikane, tregu kryesor i së cilës është Boston, Massachusetts dhe zona përreth tij, e themeluar në 1846, që është një nga gazetat më të vjetra ditore në Shtetet e Bashkuara, i ka kushtuar një shkrim ish-kryeministrit Sali Berisha.
SHKRIMI I PLOTË
Persona non grata? Ndalohet të vini në Shtetet e Bashkuara? Që kur i ndalojmë njerëzit të vijnë në Amerikë? Kufiri ynë Jugor është mjaft i hapur dhe njerëzit po vërshojnë, “non grata” apo jo. Ajo çfarë ju duhet të bëni është ta kaloni atë.
Është momenti për të blerë një kapelë Yankees, të paguani një kojotë dhe të kaloni përmes një pjese të pa mbrojtur të Rio Grande, duke mbajtur një fëmijë me “qira” dhe bingo – ju jeni një amerikan pa dokumente.
Të gjitha të faturuara për taksapaguesin amerikan – Çfarë ka, nuk të pëlqen? Dhe gjithçka është në dëm të azilkërkuesve ose emigrantëve të ligjshëm, që kanë qëndruar në radhë dhe kanë luajtur sipas rregullave.
Megjithatë, për habinë e shumë vëzhguesve evropianë dhe ballkanikë, Departamenti i Shtetit i SHBA javën e kaluar shpalli Sali Berishën, 76 vjeç, një ish-president dhe ish-kryeministër i Shqipërisë, vend i cili është një aleat i NATO-s, “persona non grata”.
Kjo do të thotë se ai nuk mund të vijë këtu edhe pse në të kaluarën, kur ishte president, ishte pritur me krahëhapur. Sidoqoftë, kjo ndodhi kur Berisha u bë udhëheqësi i parë antikomunist i kombit të vogël, pas rënies së komunizmit në 1991-1992, dhe shumë më përpara – në sytë e Departamentit të Shtetit – ai u bë delikuent.
Ndërsa politikanët evropianë mund të jenë befasuar nga zhvillimi, të tjerët që dinë diçka për politikën në Shqipëri dhe Ballkan nuk ishin të tillë. Qëndrimi i tyre ishte thjesht: “E shkëlqyeshme. Por për çfarë zgjati kaq shumë?” Berisha është pa pushtet për gati 10 vjet.
Sipas dekretit, as Berisha dhe as anëtarët e familjes së tij nuk janë të mirëpritur për shkak të përfshirjes së pretenduar të Berishës në “korrupsion të rëndësishëm”, kur ai ishte në pushtet, sipas Sekretarit të Shtetit të SHBA Antony Blinken.
“Në cilësinë e tij zyrtare si Kryeministër në veçanti, – tha Blinken, – Berisha ishte përfshirë në veprime korruptive, të tilla si shpërdorim i fondeve publike dhe ndërhyrje në proceset publike, duke përfshirë përdorimin e pushtetit të tij për përfitimet e tij dhe për të pasuruar aleatët e tij politikë dhe anëtarët e familjes, në kurriz të besimit të publikut shqiptar në institucionet e tyre qeveritare dhe zyrtarët publikë”.
Kjo tingëllon pak a shumë si ajo që shkon në Uashington çdo ditë. Për ironi të fatit, Berisha u vlerësua një herë nga SHBA si një reformator politik, që solli ndryshimin e nevojshëm në një vend, që u mbajt nën thundrën e një regjimi autoritar komunist që zgjati për 40 vjet.
Ky vullnet i mirë nuk zgjati shumë gjatë, megjithatë, pasi Berisha, një ish-kirurg i zemrës dhe një komunist, nuk mund të shkundte autoritarizmin e qenësishëm dhe korrupsionin, që sundon zemrën e çdo udhëheqësi komunist.
E di. Unë isha në Shqipëri në 1986, kur qeverisnin komunistët. Unë isha më vonë në Tiranë, kryeqytet, dhe u takova dhe shkrova për Berishën kur ai rrëzoi Partinë Komuniste në pushtet të Shqipërisë, ndërsa ishte duke u bërë presidenti i parë i zgjedhur nën një demokraci të re.
Ai fliste anglisht dhe thoshte të gjitha gjërat e duhura për demokracinë. Ai sulmonte komunistët edhe pse kishte qenë njëri prej tyre. Ai i bindi njerëzit dhe qeverinë e SHBA-së se ai ishte njeriu që mund të thyejë pushtetin e Partisë Komuniste në vend. Ai admironte John F. Kennedy.
Në periudha të ndryshme kohore, dikur në pushtet, ai abuzoi me fuqinë e tij. Ai dhe familja dhe miqtë e tij u pasuruan, ashtu si shumë ish-komunistë të tjerë në Ballkan, që erdhën në pushtet pas rënies komunizmit.
Ndërsa Berisha mund të ketë qenë në shënjestër të Departamentit të Shtetit, realiteti është se burgu në Guantanamo nuk është mjaft i madh sa të mbajë të gjitha të poshtërit dhe mashtruesit politikë, që u pasuruan në mënyrë të shpejtë në Ballkan. Persona non grata? Vetëm për disa.
