TREGIM NGA LIBRI “SHOKË VITAL VIGANIKË SHOQE VIGANESHA VITALE”
Sali Leka
Njerëzit që bëjnë punë të mira dhe sillen mirë me shokët dhe shoqet e veta, kanë kujtime të mira dhe kanë cfarë të tregojnë për jetën e vet dhe për jetën e shokëve e të shoqeve.
Kurse ata njerëz që bëjnë punë të liga dhe sillen keq me shokët e shoqet, nuk kanë kujtime e nuk kanë cfarë të trregojnë.
Sepse punët e liga sjelljet e këqija nuk tregohen, se nuk i don njeri me I lexuar e dëgjuar. Ndërsa poeti e romancieri eposiko-voluminoz Sali Leka, letrar e human e dashamirës i jetës njerëzore, autori i kësaj novele jetiko-simbolike , për vite e dekada kam bërë shumë punë të mira e të dobishme, jam sjellë shkëlqyshëm, modest e me sinqeritet me shokët e shoqet e mija. Kështu e kam obligim të bekuar dhe imenjim të admiruar të botoj librin me titull : “DASHURI E PËRMALLIM LOT E MJERIM”, që i ka ngjarjet me dashurinë e shkëlqyeshme e të mrekullueshme të shokut tim Besarit me shoqen time Florinën.
Dashuria e Besarit me Florinën është e mallëngjyeshme, e dhimbsur edhe e mëshirueshme, sepse si përpara ashtu edhe mbas internimit, Besari me Florinën patën tragjedi të tmerrshme, por i përballuan me sakrifica të mëdha dhe me dashuri, fisnikëri e besnikëri kolosale e legjendare për njëri-tjetrin. Librin për dashurinë e tyre të gëzueshme e me jetë të vajtueshme, dua ta botoj mbas dy-tre vjetësh së bashku me librin “ËNGJËLLESHA E QIELLIT E PERËNDESHA E DIELLIT”, me ngjarje nga dashuria ime vitale, fisnike me një vajzë të vecantë, kolosale, potenciale dhe vigane e guximtare shëmbullore.
Prandaj e nderova dhe e gëzova me emrin teuratik e biblik qindrashekullor, “ËNGJËLLESHA E QIELLIT E PERËNDESHA E DIELLIT”. Kjo vajzë pëllumbeshë e sokoleshë e shkretuar e mjeruar, e rraskapitur e sëkëlldisur, e drobitur e brengosur, e tmerruar, e diskriminuar nga përdhunimi mizor dhe dy braktisjet e llahtarshme të dy burrave xhahila, zuzarë dhe injorantë obskurozë e censurozë, që nuk dijnë si, edhe pse janë dëshirat, shqisat e ndjenjat e dashurisë, si edhe pse duhet të dashurohemi dhe si duhet të kontribojmë të dy së bashku, ciftet e dashuruar, për lumturinë, harmoninë, kënaqësinë e mrekullinë e jetës e të dyve për njëri- tjetrin me fisnikëri, gëzim, human e besnikëri deri në përjetësi. E me gjithë këto mangësi dhe jetë boshe e fyckë e me kaos e ibrete, vajza e përvuajtur e stërmunduar, pëllumbesha e sokolesha , fisnike e besnike, ëngjëllesha e qiellit e përëndesha e diellit, më dha , më garantoi e më fali mua dashurinë më të ëmbël e më të gëzueshme e të përmallueshme.
Akoma edhe sot fjalët E Ëngjëlleshës Së Qiellit E Perëndeshës Së Diellit , tingëllojnë si muzikë e bukur përpara syve të mi. ku të puth o ylber i maleve, ku të përkëdhel e të ledhatoj o Diell I Oqeaneve , si kënaqesh e gëzohesh më mirë ti o I dashuri im besnik vigan, kollos e celik, më pyeste e më thoshte me ëmbëlsi e butësi mahnitëse e dashura ime e mrekullueshme ëngjëllesha e qiellit e perëndesha e diellit. Ndërsa unë I thoja: më puth e më ledhato ku të duash ti o pëllumbesha e sokolesha ime , o ëngjëllesha e Qiellit me shumë kënaqësi e gëzime. Më puth e më përkëdhel pesëqind herë në ditë. Vecse unë e fitoj garën. Të puth e të gudulis e të mikloj njëmijë herë në ditë. Të puth në ato pjesë të trupit që të kanë shkaktuar plagë, të rrahurat e dy burrave idiotë, monstruozë, ziliqarë e xhelozë, negativë e regresivë, pa volum e potencë dashurie normale dhe pa dëshira e ndjenja substanciale e kolosale.
Ëngjëllesha e qiellit I zbulonte pjesët e trupit, krejt plagë e me vrraga të mavijosura. E unë e puthja e ja thithja me dëshirë, pasion e gëzim mukozat e enjtura të plagëve të trupit. Kurse ëngjëllesha e Qiellit dalldisej e harlisej si lule burbuqja , kur kopshtari e bahcevani I mirë I dashur, I shkul ferrat e gjembat që I pengojn lulet dhe I erresojne shkelqimin dhe blerimin e tyre.Une me vajzat jam dashur , I kam gëzuar e nderuar me emra e simbolike jetike dhe eposike, por dhe ato më kanë gëzuar e mrekulluar me emra të shkëlqyer teuratikë. Mirëpo këto mrekulli do ti lexoni në librin:”ËNGJËLLESHA E QIELLIT E PERËNDESHA E DIELLIT”, që dëshiroj ta botoj mbas dy-tre vjetësh. Vecse sot dua të pohoj e të theksoj se emri eposiko-teuratik, “YLBERI I MALEVE E DIELLI I OQEANEVE”, është emri më I shkëlqyer , më I pëlqyer dhe më I dashur për mua. E këtë emër kaq monumental e madhështor epokal, ma fali vajza vitale e vigane krenare e guximtare dhe fisnike e besnike “ËNGJËLLESHA E QIELLIT E PERËNDESHA E DIELLIT” emri “YLBERI I MALEVE E DIELLI I OQEANEVE” më gëzon e më kënaq shpirtin e zëmrën, më jep forcë, energji, vullnet, aftësi, dëshirë e krenari, pasion, guxim e ovacion pa ndalim.
BESARI E FLORINA BURIM MIRËSIJE DASHURIJE E LUMTURIJE PA SHTERIM
Romani me titull: “DASHURI E PËRMALLIM LOT E MJERIM”, që nuk e botoi censura mizore e shtypit, por e mbuloi, e bllokoi në vitin 1987, e kam obligim , imenjim dhe arsye të forta e të domosdoshme për ta botuar. Sepse shoqja ime Florina përpara se të dashurohet me shokun tim Besarin, më rtha mua: Sali ! o shoku im I vecantë! C’farë të mete e mangësie më shef mua? A nuk jam e denjë të qëndroj e të gëzoj krah për krah unë me ty, për jetë e të jetëve? Pse të mos e kthejmë shoqërinë tonë të pastër në dashuri të sinqertë, besnike e të përjetshme. Ç’farë na pengon o poet i shkëlqyer, human e dashamirës, krenar e guximtar, që u bën dhe u jep poezi të njohurve, të panjohurve, të mirëve e të këqijve dhe nuk të dridhet qerpiku e nuk të bën syri tërr, që poezitë e tuaja, disa njerëz dashakeqas, zemër zezë, hiliqarë, ziliqarë e tinzarë, I kanë dorëzuar në oragnet e hetuesisë e të prokurorisë, për te dënuar e diskriminuar sa më rëndë ty o Sali, o shoku im i rrallë, o shoku im me shumë fjalë të mira, sikur unë Florina, të isha mbretëresh e madhe si Semiramida e Babilonizë.
Ndërsa unë ju hapa e ja shpjegova Florinës të gjitha sekretet e jetës time . më fal, Florinë, – i thashë, – o shoqja ime ideale! Më fal që sta kam treguar. Unë kam pesë dit e pesë net që kam filluar një dashuri të gëzueshme e të kënaqshme me një vajzë të mrekullueshme, esenciale, sensuale potenciale e kolosale, dinjitoze e virtuoze, kollose, guximtaree krenare shëmbullore. Unë, poeti e romancieri Eposiko-voluminoz Sali besimtari e fetari Bibliko-Teuratik, nuk bëj dashuri me dy vajza në një kohë e përnjëherësh, por kam bërë, bëj e do të bëj dashuri vetëm me nji vajzë dhe vetëm me nji, o vec me një deri në përjetësi.
Packas deri tani jam penguar ergësisht e mizorisht dhe ndoshta do t’më pengojnë akoma me ligësidhe ashpërsi. Kurse Florina, shoqja ime e drejt u gëzua shumë që unë u tregova i sinqertë dhe u bë kureshtare e kurioze të dinte emrin e vajzës e ta njohte të dashurën time shëmbullore. Ndërsa unë e garantova Florinën fisnike se do ta njihte vajzën vigane që u dashuronte me mua, kur edhe Florina tu dashuronte me nji shok ideal e tu bënte cift esencial.
Por Florina mu përgjigj: Tani për tani Sali o poet i dashurisë së vërtetë, i lumturisë për mot e jetë, jam konfuze e në dilemë të madhe, saqë nuk më kap syu asnjë dhe nuk më gufon zemra aspak. Ndërsa unë I fola: do të bëj unë Florinë e mire që të gufojë e të gurgullojë zemra e të kënaqet shpirti. Ti Florinë ke Besarin , shokun tim gjenial-unë e njoh shumë pak Besarin, mupërgjigj Florina. Epo më njeh shumë mirë mua o Florina fitimtare. Apo nuk ke besim tek unë?- e pieta Florinën. kam shumë besim tek ti o Sali , – më tha Florina. Mirëpo Besari është shumë I mirë, por më duket tip i mbyllur, i lëkundur, i pavendosur dhe enigmatic, foli përsëri shoqja ime sensuale e unë e sqarova: Ashtu është Florinë! Pikës I ke ra! Vecse Besari, shpirt e zemër i ka shalqi e si mjalti në hoje, por është nazeli e sedërli për dashuri.
Por do ta bëj unë, shoku I tij e shoku jot Besarin, që të dashurohet për jetë me ty o Florinë, o besnike e vërtetë, gji o n’gji e sy o n’sy. Nesër hajde të lexoj poemën me pesë poezi që do të shkruaj sot për dashurinë tuaj o Florinë, o shëmbull e simbol për dashurinë e lumturinë. Të nesërmen Florina erdhi me shoqen e vet. Unë i kërkova poemën e dashurisë me Besarin. Florina dhe shoqja e saj e afërt u shkepën dhe u shqyen gazit kur dëgjuan nga unë strofat e poemës. Por akoma më shumë qeshi dhe u ca prej gazit Besari, saqë nuk e mbajti ekuilibrin e trupit dhe u ngjesh i tëri mbas gjoksit të Florinës, e cila e puthi lehtë afër buzëve. Kurse Besari u anua pakëz dhe i ngjiti mjaft buzët e tij me buzët e Florinës. Qysh atë ditë, Besari me Florinën nuk u ndanë nga njëri – tjetri, megjithëse dashuria e jeta e tyre kaluan nëpër stuhi, rrebeshe e furtuna të forta. Ndërsa unë shoku I tyre besnik, sot do të citoj poezinë e parë të poemës së madhe me pesë poezi:
FLORINË O FLORINË
O SHËMBULL E SIMBOL PËR DASHURINË E LUMTURINË
Florinë o pëllumbeshë e Serafinë
Florinë o sokoleshë e skifterinë
Shiko e kërko mjaft djem e burra
Me vrull, hov e shkulm si uji n’kroje e n’gurra
Por mos u lodh o Florinë
Por eja shpejt e hop mbi gjoksin e Besarit
Përhapi shikimin e syve tuaj Florinë
Mbi shikimin e syve të Besarit
Aty, vec aty mbi gjoksin e Besarit
Cili e vërshoi fjalët tuaja në gojën e Besarit
Fjalët tuaja esenca e nektarit e kristalit
Fjalët tuaja për dashurinë e lumturinë
Embrion e substancë për harmoninë e mrekullinë
Ashtu butë mbi gjoksin e Besarit
Puthi e puqi buzët tuaja me buzët e Besarit
Puqi vesoi e njomëzoi si manushaqja e malit
Ashtu butë si mëndafsh mbi gjoksin e Besarit
Mbushe me gjijtë e tua gojën e Besarit
Me gjijt e tua si model i qeribarit e jeshili I beharit
Ashtu me dëshirë e gëzim mbi gjoksin e Besarit
Bashkoi e pjalmoi Florinë o Florinë
Shqisat e ndjenjat e kërthizës tënde
Me shqisat e ndjenjat e kërthizës së Besarit
Ashtu me pasion, vullnet energji e admirim
Mbi gjoksin e Besarit, shokut tim.
Plazmoje e qelizoje afshin e ëmbël aromatik
Të vaginës tënde sensuale Florinë o Florinë
Me afshin potencial e voluminoz-fiziologjik
Të damarit biologjik të Besarit epiko-lirik.
Dhe ashtu të dy bashkë, fol troc e hapur
E këndoni ashiqar e acik , pa ndalur.
Me mua poetin, shokun tuaj fisnik e besnik.
Bujar e human, besimtar e fetar jetik e teuratik
VAJZA POTENCIALE E KOLOSALE KRYENECE VIGANE E FODULLE E MADHE ME TANGËRLLIK POMPOZ E DENGLAXHIJE E FORTË SOKOLESHA NAZELIJE E TEKANJOZE
Unë poeti e romancieri eposik dhe shoqja e Florinës e uruam ciftin e dashur Besar-Florinë, për dashurinë e tyre të sapofilluar. Unë u dhashë mendim që të takoheshin mbas shtatë ditësh. Këtë javë do ta quaj, e do ta shkruaj, u thashë unë, – java dyciftore e dashurisë, sepse edhe unë këto shtatë ditë do të bëj dashuri me viganeshën e sokoleshën time vitale, potenciale e kolosale. Dhe me shumë gëzim i thashë Florinë:-shpalli garë Serafinës e skifterinës time se cila nga juve do të dashurojë më shumë këto shtatë ditë dhe na e thoni hapur ditën e shtatë.
E florina mu përgjigj: o shoku im sublim, blin e delfin. Me vajzën që ti je dashuruar, unë njoh vetëm si fytyrë, as emër e zemër sja di, as veti e cilësi, as shtëpi. Ndërsa unë e sqarova Florinën që vajzën kreshnike që unë dashuroja, e njeh e ja din emrin Besari, shoku im e tani I dashuri jot ideal e besnik. Sepse e dashura ime ka qënë dhe është shoqja e mirë e Besarit. E Florina sa dëgjoi fjalët e mia, u gëzua shumë, na falenderoi të dyve, mua e Besarin që e donim shokun si vëllezër binjakë, por u gëzua shumë edhe shoqja e Florinës dhe me ftoi mua ta shoqëroja e ta përcillja deri te porta e shtëpisë së vet. Unë pranova dhe u nisëm së bashku. Sa u nisëm, shoqja E Florinës më tha: për vete e kam vendosur të mos dashurohem edhe për tre vjet. E kam flejt mëndjen dhe jam rehat. Por do të flasim për dashurinë tënde o poet i mirë, i dashur e besnik.
Po, – i thashë unë, – fol. Madje hajde ulemi në lulishte. Shoqja e Florinës më mori përdore dhe u ulëm të dy shumë afër njëri–tjetrit e ja nisëm bisedës. Si tum bush mëndja, -më tha shoqja e Florinës me u dashuru me atë vajzë kryenece, fodulle e stërmadhe, sikur kap qiellin me dorë, që shet dëngla e angërllik që coc është ,c’farë bën e dic bën. Kurse unë e sqarova shoqen e mirë të Florinës, që këto fjlaë mi ka thënë edhe Besari. Madje ajo e donte Besarin, por ai nuk e afronte sepse thoshte që është shumë kryenece, dënglaxhije e neveritur dhe don të më komandojë e t’më tërheqë për hunde.
Kurse unë i thashë Besarit që fordullikun e tangërllikun e saj, kryenecësinë e krenarinë e saj azgane e të pamposhtur I quaj viganizëm. Vitalitet dhe potencialitet e vullnet solid, kreshnik eposik dhe ashtu e dua me këto veti e cilësi shumë të larta kolosale. Kështu Besari më dha lejen me u dashuruar me kryenecen pompoze e tangërllikse voluminoze. Pastaj unë nuk e bëra të gjatë. Kur ajo po fliste me Besarin, unë e putha fort e shumë sikur të ishim bashkë prej vitesh. Është e vetmja vajzë që kam puthur rrëmbimthi, pa e pyetur, pa I marrë leje dhe pa I thënë me gojë që të dua. Ajo u tromaks , faneps nga puthja dhe deshi të fliste dicka, por unë nuk prita, e mora hopa me vrull e hov dhe i mbusha edhe dy hërë buzët e mia me buzët e saj vitale e të vecanta. E ula fap dhe u largova, pa i folur as Besarit.
Dy ditë prita reagimin e saj, nuk e takova, por flisja e pyesja Besarin. Ajo I thoshte Besarit , si veproi ai shoku yt ashtu papritur e pa më njohur mirë se cila jam? A do të vij përsëri? Thuja të vijë se ja kam falur ato tri puthje të forta, por mos të veprojë akoma ashtu. Unë të dua ty Besar. Kurse Besari I tha dy ditë rresht. Do ta presim! Do të vijë dtën e tretë mbas tri puthjeve me ty. Do të vijë e do të lexojë poema e poezi për dashuri e lumturi me ty. Kurse vajza fodulle e kryenece I tha Besarit. Epo nëqoftëse ai shoku jot është poet e më lexon vjersha për dashuri mua, unë do ta puth papritur treqind herë. Por nuk më besohet Besar se është aq poet I madh e qefli dashurie. Se ti më thua se është nga fshati. E Besari I thotë: po ,po, është nga fshati. Por do ta shikosh vetë ditën e tretë. Është pot I madh, I dashur I fortë, eposik, erotik.
I shkëlqyer dhe human I drejtë e besnik i sinqertë, shkruan poezi erotike me fjalë pak si banale, por shpirtin e zemrën e ka shalqi dhe mendjen e ka mëshirë,dhimbsuri, urtësi e butësi për cdo njeri. Fjalet dhe shpjegimet teorike gjenitalo-gjinekologjike, I fol vec me shkoët e shoqet e veta besnike, të drejta e të sinqerta, prandaj edhe ti o fodulle e kryenece azgane si virane e tangerllikseme okë e kuintal, nëqoftse nuk e dashuron shokun tim Sali poetin, kimetin, lezetin , të paktën mos I bëj keq se kalbet në burg. Mos e denonco e spiuno në polici që Saliu shkruan poezi dashurie. Kështu vajza vigane , baloze e kolosale, I premtoi Besarit që kurrë nuk e tradhton poetin erotik e Saliun eposik, epiko-lirik e historiko-teuratik, por përkundrazi do ta ndihmoj po ran ë rrezik, se kam mjaft shokë nëpër organet e larta e të posacme të partisë, pushtetit dhe hetuesisë, prokurorisë e të policisë.
Dhe unë i informuar dhe i garantuar totalisht nga shoku im Besari i dashur, i drejtë e besnik, ditën e tretë shkova serbes, ezber e me pompozitet tek vendi I takimit me Besarin e me shoqen e tij sokoleshën triunfatore. Me poemën e dashurisë nëpër duar, I përshëndeta të dy, Besarin e shoqen fodulle që e ngjesha fort mbas gjoksit tim me shumë pasion, dashuri e ovacion dhe me gëzim, guxim e kushtrim. Sapo mbarova poemën e madhe sa shtatë fusha male me shtatë poezi, vajza kryenece e genglaxhije, fodulle, kolosale e madhe, vigane e qeflie potenciale u hodh me vrull e vrikthi mbi gjoksin tim dhe më plotësoi e mbushi, me kënaqi e qafshoi me të puthura të zjarrta e të paimagjinueshme e të papërshkrueshme nga cdo dorë poeti e romancieri. Mirëpo shoqja e Florinës ma ndërpreu shpjegimin dhe mu lut që t’ja këndoja edhe asaj poemën e madhe me shtatë poezi për vjazën fodulle.
Ndërsa unë I thashë shoqes së Florinës : Ti je betuar tri vjet mos dashurohesh me asnjë burrë. Të lumtë! Mbaje betimin që ke bërë se ta ka dëgjuar fjalën zoti. Por nga unë mos u largo këto tre vjet. Të dua e do të mbaj për shoqe. Edhe ti më duaj e më ndihmo si shoku I mirë që jam e që më ke. Unë poeti I apasionuar për art, letërsi e kulturë humane e hyjnore, nuk u bëj keq dhe as ngacmoj, as lëndoj, as cënoj vajzat e gratë e tjera, të njohura e të panjohura. Akoma më shum shoqet e mija, vajza apo gra qofshin, nuk i lendoj e cënoj nuk i shaj e as o ofendoj dhe as nuk u kërkoj dashuri as me dhunë e presion, as me imponim e detyrim, as me intriga, hipokrizi e mashtrim. Kurrën e kurrës dhe aspak o shoqja e Florinës, nuk të gënjej Ty, ashtu sic nuk kam gënjyer edhe Florinën. Dhe jam shumë i gëzuar që tani kam dy shoqe të mira, guximtare e krenare dhe sokoleshën e viganeshën, famë e madhe e tribunal e dashurisë.
Si edhe potenciale, kolosale e substanciale e gëzimit, humorit, lumturisë e mrekullisë. Kurse Ti o shoqja e Florinës e tani edhe shoqja ime je aq e mirë, fisnike, e dashur , por e talentuar e stepur, e mbyllur hermetike, pa humor e pa gëzim, sikur të kanë rënë krejt hallet e botës mbi supe. Unë do të këndoj ty o shoqja ime sublime, vetëm poezinë e parë të poemës së madhe me shtatë poezi, që I këndova vitaleshës, sokoleshës e viganeshës time të dashur e azgane që të njohurit dhe shokët e shoqes e quajnë kryenece, fodulle,denglaxhije e tangërllikëse e llastuar e harbuar. E shoqja e Florinës dhe tani edhe shoqja ime u gëzua shumë me mua dhe mu lut si shoqe besnike ti këndoj poezinë e parë të poemës erotike, eposike për dashurinë time me vajzën kryelartë si mali I Tomorrit dh ei Korabit.
LUMTURI O MREKULLI
EVGJENJIE STEFANIJE
Poemën e madhe me shtatë poezi.
Poezia e parë.
ASHTU HOP MBI GJOKSIN TIM
Do të këndoj poezi e melodi
Për vajzën që tri herë e kam pa me sy
Vec tri fjalë kam fol o vajzë me ty
Por më ke ngjallur gëzim e admirim
Sikur me t’pa treqind milion herë
Më ke shtuar vullnet, pasion e përmallim
Sikur me fol treqind milion fraza e fjali
Me aromë e freski, porsi lule në pranverë.
Thonë për ty vajzë që je fodulle e kryenece
Me tangërllëk pompoz e denglaxhije e keqe
Por ti vajzë për mua poetin je kolosale e vitale
Je e larta e më të lartave tribunale
Je e vecanta potenciale e dashurisë monumentale
Emrin që ke gëzoje sic don vetë
Poeti do të quaj LIMTURI E MREKULLI
EVGJENIJE E STEFANIJE
O jehona shëmbullore e admiruar e përjetësisë
O më e mira dashuri, ëmbëlsi e kënaqësi
O fryma Hyjnore e Bekuar e Perëndisë
O zemra Humane e Shenjteruar e Pavdekësisë
O simbol e model I shkëlqyer I butësisë së vërteë
Ti je pajisur e mbushur me shtatë vecori esenciale
Vecoria e parë :
Shkëlqimi, shikimi, pamja e syve të tu
Shikoi vajzë vigane mjaft djem e burra
Por eja shpejt e mos vono
E hop me vrullmbi gjoksin tim
Përhape shkëlqimin e syve tuaj
Mbi sytë e qerpikët mi
Vecori e vecanta e dytë:
Janë fjalët tuaja magjepsese e mahnitëse
Ashtu rrafsh e ul mbi gjoksin tim
Zbrasi fjalët tuaja në gojën time
Mbushe gojën time me fjalë dashurie e lumturie
Fjalët tuaja janë tabam e bazament mrekullie
Vecoria e tretë o vajzë krenare e guximtare
Janë buzët e faqet tua si lulburbuqe
Ashtu hop e butë si mëndafshi mbi gjoksin tim
Puthi e puqi buzët e tua me buzët e mija
Puthi e puqi me dëshirë, pasion e përmallim
Njomëzoj e vesoji faqet e tua me faqet e mija
Ashtu puth e puq ti mbajmë or e cast pandalim.
Sali Leka Cel:0683855304
Shënim ekskluziv me fragmente prozaike
Sokolesha, nazelie, tekanjoze me dashuri të bollshme e të kënaqëshme.
Akoma më nazeli e sederli jam unë. I dedikova 25 poezi lirike-erotike. Ajo I këndoi me buzët e fildishta: e tha- a je mbush me dashuri me mua I dashuri im delfin kreshnik trim?
Nuk të dridhet qerpiku nga cdo lloj rreziku! Unë I fola: – me dashuri as mbushem as plotësohem, por me ty vitalizohem, lartësohem e krenohem. Me ty Evgjenie! O Stefania ime dijnitoze! O sy shkëlqimtaria ime me shumë episode dhe kujtime! Me ov e vrull hop do të ngrej mbi supin tim. Stefania me gëzim guduliste, miklonte, ledhatonte shpatullat e mija si gjerusha e drenusha.
Tiranë, dhjetor 2021
