Nga Skënder MULLIQI
Kur i ndëgjon çka flasin njerëzit vijmë deri të konstatimi, se në Kosovë na është futur këmbë e krye UDB-a, së nuk dihet kush është atdhetar e as tradhëtar?! Se në këtë vend është bërë rrezik për të jetuar, së në institucione, administratë, në shkolla, shëndetësi …e ka futur ndikimin politika ditore, se është humbur edhe barabarësia njerëzore.
Në anën tjetër, Kosova po përshkruhet si vend i korrupcionit, se në këtë vend po tumirën të papunësuarit enorm… Shumë autobuzë me plotë të rinjë po e braktisin vendin, të sëmurit po vdesin si të ishin miza… Dhe, kështu keq po ecin ditët dhe vitët, duke shpresuar se do të bëhët mirë.
Mediet gjithnjë e më pak po kryejnë si duhët punën e tyre. Janë duke vrapuar më shumë pas senzacioneve, pas lajmeve të rreme, dhe bukur shumë duke iu rënë daulleve pushtetare…
Mos të ishte interneti do të ishim mbushur më propagandë të tipit komunist, se gjithçka është duke lulëzuar në këtë vënd! Pak po kemi tema për jetën e njeriut të thjesht. Po i mbushin rubrikat e tyre më lajme së si po e bëjnë jetën elita dhe njerëzit tjerë, që shumë pak kjo ka lidhje me vlera shoqërore, dhe aq më pak i intereson kjo punë kujt në rretha politike dhe ekonomike të dobëta që i kemi.
Nuk është ka flet askush këtu për ndonjë cenzurë, por që edhe rrjetët sociale dhe portalët e ndryshme, po na servojnë budallakina të te gjitha llojeve, kjo ëshët e vërtetë. Natyrisht së këtu duhet bërë përjashtime. Të gjitha këto po lënë pasoja. Më korrupsion dhe dukuri tjera devijante shoqërore sikur jemi mësuar, sikur na janë kthyer në diqka shumë normale!
Punësimet në sektorin shtetëror më shumë po bëhën mbi baza familjare, mbi baza partiake dhe lidhje tjera, ose duke dhënë edhe mito. Sektori privat mos vet së si po funkcionon, gjithnjë keq e më keq. Së tepërmi kemi burokratizim, kemi logjikë provincialiste, e shumë çka tjetër që po na e mbyll përspektivën. Parashtrohen shumë pyetje: Se si në sferën publike të kthehet realizmi, nese optimizmi nuk është i mundur?
Se ende nuk është duke u pa. Kosova është duke vazhduar në agonin e saj, i ndryshuar vëtem në forma… Shqiptarët shumica sikur kan kaluar në depresion dhe mjerim. Njerëzit janë deprimuar dhe janë mbushr plotë helm. Janë bërë shumë të palumtur. Të pa lumtur i ka bër politika e keqe. Të pa lumtur i ka bër edhe mos angazhimi i tyre, apo oportuniteti karshi ndryshimit të rrethanave të pa mira politike dhe ekonomike…
