Nikoll N. Ulndreaj
NJË LULE ZAMBAKU MBOLLA PËR TY
(Dedikuar motrës time braziliane Cleonidia Nogueira Anselmo)
Edhe pse nuk ke lindur në timin truall e votër
Edhe pse nuk ke lindur në Krahinën e Nikaj Mëriturit
Në shpirt e ndjej se të kam përjetë motër
O gojëfili i bjeshkës, o trëndafili i fushës e gurit
Në vendin tim të shtrenjtë, në një grusht dhe’
Një lule zambaku mbolla për ty në një shëtitore
Aty ku ka lindur i madhi i shqiptarëve Skënderbe
Aty ku shekujt ngritën lapidar e përmendore
Erdha në jetë tek një shkëmb i bardhë guri
Mes yjesh që sytë i kanë përplot prush e zjarr
Ku gjaku e miku është i shenjtë si flamuri
Që kurë lind dhe gjersa të shkosh në varr
Këtu lulet bëhen zogj e zogjtë lule qershie
Lumenjtë bëhen shqipe, krojet yje për t’u patur zili
Kreshtat e malit të lartë bëhen urë miqësie
Hëna të bëhet mike e dielli në qiell të bëhet mirësi
Edhe pse në mes kemi male, dete e oqeane
Me frymën e zotit jemi ushqyer motër prore
Këtu, në Shqipëri era ma sjell këngën tane
Ku mijëra dashuri rriten si pishat shekullore…
Albani, me dt. 04.01.2017
Dërgoi për publikim, Gjin Musa, gazetar
