Atdhe Geci
HIMN I ÇAMËRISË
Çamëri tokë pellazgjike
Pallë Epiri në lashtësi
Je stërgjyshe e shqiptarëve
Në Dodonë e Iliri
Gjokset tua të përgjakura
Drejt fitores në lavdi.
Refreni:
Çamëri vend i bekuar
Plot me vuajtje e histori
Çamëri vend i uruar
Ngrite flamurin Kuq e Zi.
Ti je gjaku i Janinës
Ti je dritë e Shqipërisë
Plagët tua shekullore
Ndritën zjarrin e lirisë
Këngët tua nuk shterojnë
N ́zemrat tona të rinisë.
Refreni:
Çamëri vend i bekuar
Plot me vuajtje e histori
Çamëri vend i uruar
Ngrite flamurin Kuq e Zi.
Çamëri fole shqiponjash
Brinjët tua i ke shpatë
Jatagan mbi fustanella
Vendit tonë i dalim zot
Mëmëdheu po na pret
Gjithandej deti buçet.
Çamëri, e jona Çamëriiii!
Tekstin; Atdhe Geci,
Muzikën; Izet Kallaba,
Soliste e Himnit;
Ylberina I. Avdyli
FJALA POETIKE
Fol muzë e ngadhnjimit të artit
fletë e çdo dite, muaji dhe viti
kjo kohë më bën të vetëdigjem
për gjuhën kozmike të të parëve
Rritu bimë e gjuhës dhe e fjalës,
ti që vjen nga gjiri tragjik i jetës,
je shpërthim i flakëve të shpirtit,
je lavdi e kraharorit të përgjakur
Në shpirtin vullkanor të poezisë,
bërë i kam betejat e secilit varg
në zemrën e gjerë të këtij libri,
jam pasagjer i planetit të kaltërt
Shqipëri, unë e ti jemi shqiptarë
që nga pellazgët e lashtë e Iliria
vendi ynë qé shesh i luftërave
dhe arenë gjaku e perandorive
Shpatijeve të erëzave në Roganë
fryn frymë e re nëpër fije bari
Kosovë, kryengritëse e këngës
Në trup ende kam plagë të gjakut!…
2
—————————————-
Liri, bëje dorën grusht mos u jep
me emrin tënd, u rritëm betejave
për ty dashuruam mes plumbave
për ty i ramë grusht pushtuesit.
Nuk ka paqe për lumin me vaj
nuk ka paqe për lumin e ndarë
Të rënët do të bëhen më të rinj
në një kohë tjetër, më çlirimtare.
Rritu pemë e fjalës dhe gjuhës
ti që vjen nga gjiri tragjik i jetës
je shpërthim i flakëve të shpirtit
je atdheu i engjëjve të shenjtë.
Të gjitha ditët janë për t´i jetuar
në pasqyrë i shoh armiqtë e mi
kjo botë qenka vërtet një përrall
prapa më ndjekin cezarë të tërbuar.
Shqipëri, gjak yjesh të ekuinoksit
e imja është Troja, dhe imja Iliria
këtë jetë e çmoj si forcë krijuese,
Shqipëri ka vetëm në gjuhën time.
MONOLOG I DIJESËS
I këndoj shqiptarët në 5 shtete,
këtu jam prej 15 mijë vjetësh,
jam zonjë moderne dhe e lashtë,
këtu e kam të shkruar historinë.
Kosovë, kam mësimin e epokave,
urtësinë e të mençurit dhe trimit,
Dijesa jam, bija e jote! Me rrezet
tua unë krijoj këngë të bukura.
Prej 15 mijë vjetësh jam Pellazgji
jam mbjellëse e grurit, ndërtuese,
të gjakut e kam Homerin, Eskilin
dhe 4 Papët tanë të krishterimit.
Shqipëri, Tokë-Mëmë e atdheut,
thuaje fjalën e të paurtës tënde,
Dijesa jote është pakëz rebele,
jetën e dua me të gjitha të mirat.
Të mirat duhet t ́i ndajmë njëjtë,
papunësia është ende e frikshme,
liri, kam mësimin e tëra epokave,
jam një e paurtë në tokat e mia.
NUJA IME ÇAMËRI
I veshur me fustan të Nujës së tij
përëndia Thoti na e solli fjalën Një
me fustanellë vishej Zeusi e Plato
vishej Apolloni, Aleksandri e Pirro
visheshin tëra fiset pellazgo -ilire
mbretër t´Epirit, dhe të Dardanisë
s´e me fjalën e parë Një, të Thotit
vishej atomi, dielli dhe galaktikat
Ky krijim i paqes dhe i luftërave
shprehin yjet dhe zërin e numrave
identitetin e gjuhës dhe të festave
krahët e mendimit të zotave tanë
N´u, me ty nisin orët e mbara të së
së ardhmes dhe, orët e s´kaluarës
me ty bimoi origjina pellazgo-ilire
Fustanellë, je më shumë se qenie
më tepër se art, shkencë e filozofi
je dritë qytetërimi, je valle-dramë
në çdo palë je dasmë dielli e paqe
ke shtrirje mendimesh dhe kauzë
je epokë me plagë epike në trup
N´u, je Ipe, identitet e krishtërim!…
A D H O A N I
I njoh qiejt e mi të dëshpëruar
i njoh qiejt e mi të zemëruar
i njoh plagët e mia të trazuara,
i njoh betejat e mia për liri.
Bir njeriu, duaje atdheun tënd,
ti që je pjesë e çdo ndryshimi
Çamëria mungon nëpër libra
mungon Molla e kuqe e Ulqini.
Atdheu që mendon, lëviz me
idenë e ndryshimeve të mëdha,
se gurin e hises për historinë
me pika gjaku duhet ta fitojmë.
Midis mendjes dhe mendimit
bezdi e kam harresën, boshin,
krijimin e pamjaftueshëm, dhe
fryrjen e krenarisë së përgjakur.
Nga të gjitha gjësendet në botë
vetëm libri flet dhe bën dritë,
vetëm libri mbushë të vërtetën,
e shtatëzënë lë lirinë e shkelur.
THOTI PELLAZGO ILIR
– Poemë sipas dorëshkrimeve të Thotit
Perëndia më bekoi me emrin, Thoti
Mua, krijuesin e Matematikës dhe,
të Teorisë së Relativitetit, shpiksin
e Numërave dhe të Kordinatave në
Fizikë, dhe në Astronomi, shpiksin e
ADN-së, shkrimtarin e 45 veprave.
Jam i botuar në pllaka të Esmeraldit.
Unë krijuesi i “Këngëve hymnore”,
i besuari i dhomave të Amentit, poet
i këngëve të dy botëve njerëzore,
perënditë më dhanë çelësin e lirisë
e më zgjodhën, Perëndi të njerëzimit.
Thoti, – kam pirë kupat e njohurive
të zotave të tokës dhe të gjithësisë.
Pyes? Pse edhe pas mijëra vjetësh
të qytetërimit të Atlanditës pellazge
ndalohem të lexohem nga njerëzimi!
E di përse: unë vij drejt e nga shpirti,
Pellazgo-Atlantid, ky qytetërimi ynë,
është farë e qytetërimeve, përlindje,
Lyr, mendja më lundron nëpër antikë…
Ç´farë të themë për bijtë e Atlantidës
për stërgjyshërit e mi të Keorit e të
Undalit. Unë jam Thoti, zot i shpallur
nga zotat e jetës dhe të vdekjes dhe,
jam i lirë nga jeta dhe nga vdekja!…
Lyr, jam ai urtaku në Arkën e Noes
ai, që shkroi për të gjitha udhëtimet
për 4 motrat e mia, bija të pellazgëve;
atlantidën, ilirinë, epiroten e dardanën
duke u shndërruar në abetare të para
Unë, Thoti i dëshmojë njerëzimit, se
shqip flas dhe në shqip shkruaj libra.
Botimi i librave të mi nëpër pllaka
esmeraldi, më shndërruan në përëndi
dhe në Kryeperëndi të tërë njerëzimit!..
Këtë besim të perëndive do ta quaj
dhuratën më të çmuar të botënave..
Jo rastësisht un´ fitova çelësat e jetës,
të jem i përjetshëm nga jeta e vdekja.
Thoti,- zotërat më zgjodhën perëndi
Ata më liruan nga Dhomat e Amentit,
ku roje bëja pranë mistereve të botës!..
Unë Thoti, e shpika shkrimin e fjalës
Thoti, – jam dëshmitari i ngjarjeve
të mëdha, njeri Përëndi i Atlantidës.
Përëndia mua më vlerësoi e m´i dha
çelësat e dy botëve! Më liroi prej
jetës e vdekjes! Unë të jem Krijuesi,
më i plotëfuqishmi i Njerëzimit tuaj
Jam Thoti, kryeperëndia njerëzimit
Keopsi kur vdiq, një libër timin e
mori me vete, që ta ketë në përjetësi
si pasuri të botës, që ai i përkiste!..
Jam dëshmitar i mistereve të mëdha
Atlantida dhe banorët e saj, vajtën
në përjetësi. Unë, Thoti, kam pirë
shumë lëng drite nga kupa e dijeve
dhe kupa e fshehtësive . Unë, kurrë
s’jam grindë me tokën dhe perënditë.
Falë tyre unë i fitova dy botët e mia!
Mençuria ime më njohu, Përëndi!
Vallja e vezëve dhe gurëve mbi rërë
kurrë s’ më ka pëlqyer, për shkak të
të humbjes së vezëve garën me gurët.
Thoti, jo rastësisht jam poet perëndi
se, Thoti flas shqip s’ka asnjë dyshim
Jam Perëndiu i Atlantidës Pellazge,
ngrita qytetërime, shtëpinë e Keopsit
e dritë i dhurova të gjithë njerëzimit!…
jam bir i Zeusit, jam djali tij i zgjuar
të tjerë zota më avansuan në Përëndi
dhe në të përjetshëm të të dy botëve!…
P R I Z R E N I
Në ç ́drejtim po lëviz kombi ynë?
mbi Dardani ende ka ré të zeza!
Asgjë s ́është më i vlerë se atdheu
flaka këngëve vetëm po i shtohet.
Ky qytet njëkombësh i Shqipërisë
shkruan Gjirokastra për Prizrenin,
është përtej 7 mrekullive të botës,
Prizreni ujin e vet e njeh nga etja.
Është vullnet qytetar i shqiptarëve
dhe përpjekje e të gjithë shekujve
që kombi ynë të mos bëjë më burg,
Shqipëri e Çamëri të jemi një shtet.
Atdheu po kuvendon në Pashtrik
Në zemrën e të gjithë shqiptarëve
aty kemi një vendim;, Vlora, Parga,
e Prizreni, të shpallen, Kryekëngë!
A do ta bëjë këtë histori atdheu
që Prizreni e Janina të bashkohen?
Retë në qiell mund të kenë rrufé,
por çasti e do këngën me e mprehë!…
A T D H E U
Jam fije bari i bimur n ́këto troje
jam gjuha shqipe e dheut amtar,
në zemër kam të dashurën Kosovë,
në shpirt e kam të lashtën Çamëri.
Kështu do thoshte Gjergj Kastrioti,
Abdyl Frashëri dhe Adem Jashari
Nder është të jesh ilirian antik! Pat
thënë Eskili tek mërgohej në Itali.
Trojeve ku jetojnë sot shqiptarët
ka trazira, revolta dhe të burgosur,
atdheut ne ia shtojmë fuqinë, nëse
i përdorim gurët e bukur të të urtit.
Revoltat për lëvizje përpara, kanë
nevojë për pak mësime të lirisë
ato janë fitore sa janë të fuqishme,
dhe janë të fuqishme sa janë fitore
Çamëria Shqipëri, është Shqipëria
dhimbjen e saj e ndjejë në shpirt,
një përbashkim është i nevojshëm,
dhe një luftë për të marr Çamërinë!
Atdhe Geci – cikël nga libri, “Monument i fjalës”
Dortmund, Gjermani, 2021
