Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike ([email protected])
Përçarja kur atdheut i kërcënohet rreziku nga fqinjë gjakpirës është armiku ynë më vdekjeprurës. Ne duhet t`i premtojmë njëri-tjetrit vëllazëri. Një unitet gjithëkombëtar të pathyeshëm, të mbështetur në qëllimet e interesat e përbashkëta. Bashkim të fortë dhe të pandashëm, kudo që gjendemi, pavarësisht nga ndryshimet e parëndësishme që janë plotësisht normale në të gjitha vendet.
* * *
Rrëfej një ngjarje nga përvoja e babait tim kur bëhet fjalë për “miqësinë” tipike serbe ndaj shqiptarëve.
Ulërimat e pandërprera serbe të këtyre 30 viteve, sidomos në stadiume sportive: “Shqiptari mirë, shqiptari vdekur”, duhet të merren shumë seriozisht. Përndryshe, Kosova si “shtet” me këta tradhtarë me 30 vjet dështimi në pushtet – do të mbetet vetëm me disa katunde.
Qershor 1987, babai im, psikolog, atëherë 32 vjeçar, ka qenë në një konferencë shkencore në Gjermani. Pas konferencës, në Berlin merr trenin për në Budapest, Hungari e pastaj do të udhëtonte për Austri e kthehet në Amerikë. Në të njëjtin kupe hyn një udhëtar i moshës 60 vjeçare që do të udhëtonte direkt për në Beograd nëpërmjet Budapestit.
Udhëtari përshëndet në gjuhën gjermanishte, prezantohet si serb dhe se gjatë kohë punon në Gjermani si inxhinier ndërtimi. Babai im e dinë gjuhën gjermane, i tregon se ka lindur dhe jeton në Amerikë, kinse është serb me prejardhje por “mjerisht” nuk e di gjuhën “amtare”. Babai e pyetën rreth vizitës së Millosheviç-it në Fushë Kosovë (prill 87) dhe deklaratës para hordhive serbe: “Askush më nuk do të guxojë t`ju rrahë juve.”
Përgjigja e serbit ishte: “Mbaje mend o serb i mirë, në gjakun e damarëve tanë serbe-sllave nuk vdes kurrë urrejtja jonë e pakufishme ndaj shqiptarëve. Me Slobodan-in në pushtet ëndrra do të realizohet. Fjalimi i tij ishte vetëm një alibi i planifikimeve tona të vrasim 500.000 shqiptarë të Kosovës dhe Metohisë, një pjesë prej tyre do të ikë në Perëndim, tjetrën do ta dëbojmë për në Shqipëri. Ata pak që do të mbesin do t`i asimilojmë ose…”
* * *
Fragmente nga ditari im luftarak: “Dera e pestë e ferrit”, qershor 1994.
Ne i premtuam njëri-tjetrit vëllazëri nën lisin e vjetër duke prerë gishtat e njëri-tjetrit me thikën ushtarake që bartnim në rrip, dhe duke përzier gjakun. Të gjitha dallimet, në klasë, gradë, vendndodhje dhe fe, u mposhtën në atë momentin e ndjenjës së stuhishme të vëllazërimit(…).
Kur fjalët u zhdukën, sidoqoftë ishin disa që i gjetën – fjalët që ngushëllonin, fjalët që frymëzuan, fjalët që jepnin shpresë. Kur guximi dështoi, ishin akoma disa që guxuan. Kur lotët rridhnin, kishte nga ata që i mbanin të vetët, dhe më me dëshirë i fshinin ato të mikut…
Janë lulet që bëjnë përshtypjen më të fortë. Ato janë kaq të vogla. Ato shtrihen deri në qiell, si kujtime të paepura për gjithë atë bukuri që ai mori. Si konfirmime të dhimbshme se bota megjithatë është duke ecur përpara.
* * *
Fëmijët që qajnë, pleqtë që vuajnë nga pafuqia, gratë e masakruara në diellin e fundit të ditës së vdekjes. Mpiksjet e gjakut në rrokjen brutale të ngricës. Kurrë nuk do të harrohet gjaku i viktimave. I atyre që vuajtën më shumë në gjenocidin e radhës (1998-99) të kryera në Kosovë nga forcat pushtuese barbare serbe.
* * *
Ashtë kënaqësi të dëgjosh se një bazë ushtarake do të ndërtohet në Mitrovicë.
Teoria ushtarake është një përvetësim dhe analizë e bazuar shkencërisht e njohurive rreth përdorimit të forcës ushtarake për të qenë në gjendje të shpjegojë dhe kuptojë luftën, dhe sesi lufta mund të kontribuojë në arritjen e objektivave të përgjithshme politike në një mënyrë efektive dhe të përshtatshme. Teoria ushtarake është një fushë e gjerë që përfshin analizën e luftës, natyrën e luftës, ushtrinë dhe shoqërinë, organizimin, vendosjen, mbështetjen dhe udhëheqjen e forcave të armatosura, strategjinë ushtarake, operacionet dhe taktikat.
Lufta është burimi i të gjitha gjërave. Lufta ndoshta, në një masë më të madhe se çdo faktor tjetër i vetëm, ka kontribuar në formimin e regjimeve dhe shteteve, ka shkaktuar formimin dhe rrëzimin e regjimeve dhe shteteve, dhe ka qenë një nxitje e përparimeve teknologjike.
Vështrimi në teorinë ushtarake është gjithashtu një burim i rëndësishëm si për të kuptuar historinë, për ngritjen dhe rënien e regjimeve dhe shteteve, ashtu edhe për mënyrën se si shteti në kohën tonë mund të mbrojë më së miri interesat e tij të sigurisë në kohë paqeje.
Udhëheqësi ushtarak thekson listën e luftës dhe befasinë. Shpejtësia është çelësi në të gjitha luftërat. Është çështje e shfrytëzimit të mungesës së gatishmërisë së armikut, avancimit atje ku ai më pak e pret dhe goditja e tij atje ku është më pak i përgatitur.
Ideale është fitorja pa gjakderdhje. Kursi më i mirë i veprimit është për të marrë një shtet të paprekur. Për të mposhtur armikun pa përdorimin e forcës është kulmi i aftësive. Unë gjithashtu theksoj tërësinë e elementeve përbërëse dhe mungesën e largpamësisë (parashikimeve) për shkak të natyrës së tij të ndërveprimit midis dy aktorëve. Prandaj, arti i luftës nuk i nënshtrohet rregullave precize.
Në Artin e Luftës, ne gjejmë formulimin e parë të parimit të rekrutimit: Një organizatë e themeluar nga shteti, e financuar dhe e pajisur e qytetarëve. Lidhur ngushtë me rekrutimin është kërkesa për monopolin e shtetit mbi luftën dhe dhunën. Luftërat nuk do të zhvillohen nga “individë privatë”, nga fisnikët ose nga “kontraktuesit e luftës”. Çdo fitim nga një luftë duhet t’i shkojë shtetit, jo individëve. Luftëtarët duhet t’i nënshtrohen logjikës politike të shteteve dhe sistemeve shtetërore, as logjikës tregtare të tregjeve, as tekave, mundësive ose nevojave të individëve.
* * *
Ne kurrë nuk do t’i harrojmë ata që gjatë dekadave dhe shekujve sakrifikuan jetën e tyre në rrugën tonë për liri, dhe ne do të mbajmë vullnetin për sakrificë, kështu që brezat e ardhshëm të mund të jetojnë në Shqipërinë për të cilën kanë luftuar paraardhësit e tyre të guximshëm.
Heronjtë që vdiqën duke mbrojtur ëndrrat e miliona bashkatdhetarëve të tyre do të jenë gjithmonë ylli ynë udhëzues. Ishte guximi, vendosmëria dhe virtyti i tyre që na kujtoi neve dhe pjesës tjetër të njerëzimit një të vërtetë universale që shumë shqiptarë duket se e kanë harruar: Fuqia e kombit do të jetë gjithmonë më e fortë se njerëzit në pushtet.
* * *
PS: Këtë letër e kam shkruar në kopshtin e shtëpisë time. Ku sonte qielli ishte i bukur dhe me yje mahnitës në një tokë të pushtuar nga dielli.
