Dea Halimi
Ndërlidhja me rrënjët
Kudo të të dhemb ty babi
Më dhemb edhe mua
Është diçka që hyn ndërmjet
I ndërlidh rrënjët gjenet gjethet e fatit
Lëviz me të njëjtën pikë gjaku
Që të mund të marrë frymë
Që të mund të ec nga yll i dritës
Babi kjo është jeta ndoshta
Për të cilën lidhem me sytë e zogut
Flas me gjuhën e qiellit
Dëgjoj me veshët e gjyshit
Kudo të të dhemb ty
Më dhemb babi dhe mua
Dy zemra e krijojnë një
Zemra ka kënaqësi t`i afrohet zemrës, mami,
T`ia ndjej rrahjet e vrullshme dhe të qeta,
Të bëhet një-e vetme me zemrën time të vogël.
Zemra nuk jeton pa pjesën e vet të dytë,
E ajo je vetëm ti, mami, vetëm ti!
E unë të dua, e unë t`i puth sytë.
Zemra dhe ti janë si një e vetme, gjithnjë.
Asnjëra s`jeton dot pa tjetrën, mami,
Bashkë krijojnë një qiell, një det dashuri.
Më mbaj për dore
Në zemrën time është një pemë
Në atë pemë ka shumë yje farfuritës
Njëri nga yjet është syri yt, mami
Më mbaj për dore, mami
Pa ty do të jetoja në një shkretëtirë
Çdo gjë do të ishte e pakuptimtë
Një hapësirë e djegur nga vetmia e vet
II. Të ta ndej aromën
Mami ti je ajo që e zbukuron shtëpinë
Pa ty do të ishte vetëm një re e zezë e zymtë
Asnjë të qeshur aspak muzikë
Vetëm trishtim vetëm dëshpërim
Më përqafo mami e unë të qesh
e unë të fluturoj qiellit të pafund të ëndrrës
Dua të ta ndej aromën e shpirtit, mami
