Analizë nga Rafael Floqi, IllyriaPress.com
Një javë pasi demokrati, Joe Biden, fitoi zgjedhjet presidenciale në SHBA, dhjetëra mijëra mbështetës të presidentit, Donald Trump, marshuan në Uashington, për të protestuar ndaj rezultateve, dhe për t’i bërë jehonë pretendimeve të tij – të pabazuara (deri tani) – për mashtrim zgjedhor.
Duke mbajtur flamuj dhe të veshur me kapele të stolisura me parullën e Trumpit “Make America Great Again – MAGA”, demonstruesit marshuan nga një shesh afër Shtëpisë së Bardhë deri te Gjykata Supreme. Njerëzit brohorisnin “USA, USA” dhe “katër vjet më shumë” dhe mbanin shenja që shprehnin pakënaqësi me procesin e votimit.
Pres. Trump dhe ekipi i tij ligjor kanë filluar një sërë sfidash ligjore, pavarësisht se zyrtarët e zgjedhjeve në të gjithë vendin kanë thënë se ata nuk panë prova të shumta të parregullsive serioze. Trump ende nuk e ka mbajtur fjalimin e zakonshëm të humbjes, dhe është zotuar të vazhdojë me kundërshtimin e tij. Avokatët e tij kanë filluar një seri betejash të ashpra ligjore kundër rezultateve në disa shtete dhe deri më tani nuk kanë arritur ndonjë sukses të dukshëm.
Normalisht, ajo që ndodh midis Ditës së Zgjedhjeve dhe Ditës së Përurimit është një seri formalitetesh, të cilave pak njerëz duket se u kushtojnë vëmendje. Por refuzimi i Presidentit Trump për të pranuar se ka humbur ndaj Presidentit të zgjedhur Joseph R. Biden Jr., dhe pranimi i republikanëve të lartë për përpjekjet për të vërtetuar procesin demokratik, kanë bërë që të dalin në pah çështje të çuditshme procedurale.
Për të siguruar rizgjedhjen, Trump do të duhet të përmbysë epërsinë e Biden në disa shtete, një rezultat që shumica e analistëve thonë se nuk ka shumë gjasa të ndodhë. Fushata e Trump megjithatë shënoi një fitore ligjore më 14 nëntor, kur një gjykatës i Pensilvanisë urdhëroi qarqet të mos numërojnë një numër të vogël të fletëvotimeve me postë, ose të rasteve kur votuesi nuk paraqiti identifikimin e vlefshëm në kohë.
Çfarë ndodh tani? Si i vërtetojnë shtetet rezultatet e këtyre të zgjedhjeve?
Zyrtarët e qarkut ose bashkisë – të cilido nivel të qeverisë është përgjegjës për administrimin e zgjedhjeve në një shtet të caktuar – duhet të numërojnë të gjitha fletët e votimit, të kontrollojnë dyfishin e totalit dhe të sigurohen që çdo votë e vlefshme të përfshihet. Problemi është se procedurat e sakta ndryshojnë nga shteti në shtet.
Pastaj zyrtarët e zgjedhjeve raportojnë çështjet e tyre përfundimtare në shtet, dhe pastaj zyrtari kryesor i zgjedhjeve i cili – shpesh, por jo gjithmonë, është Sekretari i Shtetit – i cili përpilon rezultatet dhe ia paraqet guvernatorit. Shtetet përcaktojnë edhe afatet e tyre për këtë; disa e kanë kryer tashmë, dhe afati i fundit është ai i Kalifornisë më 11 dhjetor.
Guvernatorët duhet t’i dërgojnë Kongresit një “certifikatë konstatimi” me totalin e votave të certifikuara të shteteve të tyre dhe emrat e zgjedhësve të tyre përpara 14 dhjetorit, kur do të mblidhet Kolegji Zgjedhor. Por ka një nxitje të fortë për ta bërë atë sa më herët, sepse rezultatet e certifikuara duhet të jenë gati qysh nga 8 Dhjetori, i njohur si afati i sigurt, për ato rezultate, që nuk janë të sfiduara.
Fushata Trump ende mund të paraqesë akuza në një proces gjyqësor, duke sfiduar rezultatet të vërtetuara brenda afatit të i sigurt – çdokush mund të paraqitet në një proces gjyqësor, edhe nëse është i pa merituar. Deri tani një taktikë kryesore e fushatës Trump dhe grupeve konservatore ka qenë përdorimi i proceseve gjyqësore dhe manovrave të tjera në përpjekje për të parandaluar shtetet që të vërtetojnë rezultatet e tyre, ose të paktën të vonojnë procesin aty ku ata dyshojnë, që ka shkelje dhe kjo është brenda të drejtës demokratike. Ideja është, pjesërisht, që nëse zyrtarët e zgjedhjeve nuk mund të vërtetojnë fitoret e Z. Biden me kohë, legjislaturat shtetërore të kontrolluara nga Republikanët mund të ndërhyjnë dhe të caktojnë zgjedhës/elektorë pro-Trump në kolegj.
Në Georgia, Z. Trump bëri thirrje dhe sekretari republikan i shtetit autorizoi, një rinumërim me dorë, i cili mund të tejkalojë afatin e certifikimit. Akoma, ky afat është një muaj larg dhe gjykatat mund të ndërhyjnë nëse zyrtarët duket se po e zgjasin artificialisht rinumërimin. Demokratët pretendojnë se kapërcimi i mbi 14,000 vota të Z. Biden është një pengesë e jashtëzakonshme për ta kapërcyer dhe ai nuk ka nevojë për votat elektorale të Gjeorgias se mund të fitojë gjithsesi dhe pa to.
Në Pensilvani dhe Miçigan, Republikanët kanë ngritur padi për të bllokuar certifikimin, bazuar në akuzat ose numërim të parregullsive. Por gjyqtarët kanë refuzuar plotësisht ankesat e fushatës Trump deri më tani, dhe kryesitë e Z. Biden janë jashtë diapazonit të rinumërimit: më shumë se 50,000 vota në Pensilvani dhe gati 150,000 në Michigan.
Numri i fletëve të votimit besohet të jetë disa mijëra, të cilat janë shumë pak për të ndryshuar rezultatin në Pensilvani, ku Biden mban një epërsi prej rreth 55,000 votash. Gjykatat në Pensilvani dhe dy shtete të tjera – Arizona dhe Michigan – kanë hedhur poshtë padi të tjera. Zyrtarët e lartë federalë dhe shtetërorë, përgjegjës për sigurinë e zgjedhjeve thanë më 12 nëntor se nuk kishte “asnjë provë” që votat në ndonjë mënyrë ishin të komprometuara ose të ndryshuara.
Çfarë është kolegji zgjedhor?
Në SHBA nuk vendos shumica popullore se kush zgjidhet president, por ato që quhen kolegje elektorale. Janë 538 gjithsej që llogariten, nga një “kolegj” (votë) për çdo anëtar të Dhomës së Përfaqësuesve (435 të ndarë sipas popullsisë së shteteve – që shpjegon se pse disa shtete kanë më shumë peshë se të tjerët), nga një për çdo anëtar të Senatit (100 në total nga dy për çdo shtet), plus 3 për kryeqytetin Washington DC. New Yorku p.sh ka 29 kolegje zgjedhore, Pennsylvania 20, Wisconsin vetëm 10 e kështu me radhë. Që të zgjidhesh president duhet të fitosh aq shtete sa të mbledhësh të paktën 270 kolegje elektorale.
Kushtetuta e SHBA përmban shumë pak dispozita në lidhje me kualifikimet e zgjedhësve. Neni II, seksioni 1, klauzola 2 parashikon që asnjë Senator ose Përfaqësues, ose Person që mban një Zyrë të Mirëbesimit ose Përfitimit Zyrtar në Shtetet e Bashkuara, nuk do të emërohet zgjedhës. Si atavizëm historik, amendamenti i 14-të parashikon që zyrtarët shtetërorë të cilët janë angazhuar në kryengritje ose rebelim kundër Shteteve të Bashkuara ose u kanë dhënë ndihmë dhe akomodim armiqve të tyre s’kualifikohen nga shërbimi si zgjedhës. Ky ndalim lidhet që me epokën pas Luftës Civile. Certifikatat e konstatimit të secilit shtet konfirmojnë emrat e zgjedhësve të tij të caktuar. Certifikimi i një Shteti për zgjedhësit e tij zakonisht është i mjaftueshëm për të vendosur kualifikimet e zgjedhësve.
Kush i zgjedh zgjedhësit – anëtarët e Kolegjit?
Zgjedhja e zgjedhësve të secilit shtet është një proces me dy pjesë. Së pari, partitë politike në secilin shtet zgjedhin listat e zgjedhësve të mundshëm diku para zgjedhjeve të përgjithshme. Së dyti, gjatë zgjedhjeve të përgjithshme, votuesit në secilin shtet zgjedhin zgjedhësit e shtetit të tyre duke hedhur votat e tyre. Pjesa e parë e procesit kontrollohet nga partitë politike në secilin shtet dhe ndryshon nga shteti në shtet. Në përgjithësi, partitë ose emërojnë listat e zgjedhësve të mundshëm në konventat e tyre partiake të Shtetit ose ata i zgjedhën ato me një votë të komitetit qendror të partisë. Kjo ndodh në secilin shtet, për secilën palë sipas rregullave që ka shteti i caktuar dhe (ndonjëherë) dhe të ndërhyrjes së partisë kombëtare për procesin. Kjo pjesë e parë e procesit rezulton që secili kandidat për President të ketë listën e tij unike të zgjedhësve të mundshëm.
Partitë politike shpesh zgjedhin individë për propozimin, që të njohin shërbimin dhe përkushtimin e tyre për atë parti politike. Ata mund të jenë zyrtarë të zgjedhur nga shteti, udhëheqës të partiakë shtetërore ose njerëz në shtet që kanë një lidhje personale ose politike me kandidatin e Presidentit të partisë së tyre.
Pjesa e dytë e procesit ndodh gjatë zgjedhjeve të përgjithshme. Kur votuesit në secilin shtet hedhin votat për kandidatin presidencial të zgjedhur prej tyre, ata po votojnë për të zgjedhur zgjedhësit e shtetit të tyre. Emrat e zgjedhësve të mundshëm mund të shfaqen ose jo në fletëvotime nën emrin e kandidatëve presidencialë, në varësi të procedurave të zgjedhjeve dhe formateve të votimit në secilin shtet.
Pas kësaj zgjedhësit e mundshëm të kandidatit presidencial fitues emërohet si zgjedhës i Shtetit – përveç shteteve Nebraska dhe Maine, të cilët kanë shpërndarje proporcionale të zgjedhësve. Në Nebraska dhe Maine, fituesi i Shtetit pranon dy zgjedhës dhe fituesi i secilit rreth kongresist (i cili mund të jetë i njëjtë me fituesin e përgjithshëm ose një kandidat tjetër) merr një zgjedhës. Ky sistem lejon Nebraska dhe Maine të japin zgjedhës për më shumë se një kandidat.
Çfarë ndodh në Kolegjin Zgjedhor?
Më 14 dhjetor, zgjedhësit e secilit shtet do të hedhin zyrtarisht votat e tyre. Shumica e shteteve kanë ligje që u kërkojnë zgjedhësve të votojnë për kandidatin për të cilin ishin zotuar (në pothuajse të gjitha rastet, fituesin e votës popullore të shtetit të tyre), duke kufizuar mundësinë e “zgjedhësve pa besim”. (Në vitin 2016, ishin disa, por ata nuk e ndryshuan rezultatin përfundimtar.)
Një ndërlikim i mundshëm – por, përsëri, tepër i vështirë – do të ishte nëse një legjislaturë e një shtetit në një farë mënyre do të arrinte të emëronte një elektor (zgjedhës) pro-Trump dhe ta mbronte atë kundër sfidave ligjore, ndërsa guvernatori certifikoi një propozim elektori pro-Biden përmes procesit normal nga grupe zgjedhësish. Në këtë rast, do të varet nga Kongresi për të vendosur se cila listë do të numërohej.
Nuk ka asnjë dispozitë kushtetuese ose ligj federal, që kërkon që zgjedhësit të votojnë sipas rezultateve të votës popullore në shtetet e tyre. Disa shtete, megjithatë, u kërkojnë zgjedhësve të japin votat e tyre sipas votës popullore. Këto zotime ndahen në dy kategori – zgjedhës të lidhur me ligjin e Shtetit dhe ata të lidhur me premtime për partitë politike.
Gjykata e Lartë e SHBA ka thënë se Kushtetuta nuk kërkon që zgjedhësit të jenë plotësisht të lirë të veprojnë siç zgjedhin dhe për këtë arsye, partitë politike mund të nxjerrin premtime nga zgjedhësit për të votuar për të emëruarit e partive. Disa ligje të Shtetit parashikojnë që të ashtuquajturit “zgjedhës pa besim” mund t’i nënshtrohen gjobitjes ose mund të skualifikohen për hedhjen e një vote të pavlefshme dhe të zëvendësohen nga një zgjedhës zëvendësues.
Gjykata e Lartë vendosi (në vitin 2020), që Shtetet mund të vendosin kërkesa për mënyrën e votimit të zgjedhësve. Asnjë zgjedhës nuk është ndjekur penalisht për mos votim sipas premtimit. Sidoqoftë, disa zgjedhës u skualifikuan dhe u zëvendësuan, dhe të tjerët u gjobitën, në 2016 për dështimin në votimin e premtuar.
Rrallë ndodh që zgjedhësit të mos marrin parasysh votën e popullit, duke hedhur votën e tyre elektorale për dikë tjetër përveç kandidatit të partisë së tyre. Zgjedhësit zakonisht mbajnë një pozicion drejtues në partinë e tyre ose u zgjodhën të njohin vitet e shërbimit besnik ndaj partisë. Gjatë gjithë historisë amerikane si komb, më shumë se 99 përqind e zgjedhësve kanë votuar siç kanë premtuar.
Në 2016, Hillary Clinton mori tre milion vota më shumë se Donald Trump, mirëpo ndërsa fitoi shumë thellë në disa shtete, Trump arriti të marrë me vetëm 150 mijë vota më shumë tre shtete kyçe që i dhanë më shumë kolegje zgjedhore. Trump fitoi 304 me 227. Ndërsa 7 shkuan për kandidatë të tjerë – të ashtuquajtur vota “të pabesa”.
Atëherë, a është Kongresi ai që do të vërtetonte rezultatet?
Ndonëse rezultatet shpesh shpallen që në natën e zgjedhjeve, të martën e parë e Nëntorit, votuesit e kolegjeve elektorale mblidhen vetëm “të hënën e parë pas të mërkurës së dytë të Dhjetorit” që këtë vit është 14 Dhjetori. Pas kësaj, sipas kushtetutës, e drejta për ta zgjedhur Presidentin i kalon Dhomës së Përfaqësuesve në Kongresin Amerikan, kurse për të zgjedhur zv-Presidentin i takon Senatit Amerikan.
Mirëpo, edhe këtu nuk votohet në mënyrë individuale nga kongresistët. Votojnë shtetet. Domethënë kongresistët nga një shtet mblidhen dhe vendosin se kujt do t’ia japin votën. Dhe ndonëse Demokratët kanë shumicën në Dhomën e Përfaqësuesve, Republikanët kanë shumicën e kongresistëve që vijnë prej 26 shteteve, kurse demokratët vetëm në 23 prej tyre. Kurse Pennsylvania është barazim.
Më 6 janar, Kongresi do të numërojë dhe vërtetojë votat elektorale. Në çdo vit normal nga distanca, çertifikatat shtetërore dërgohen deri më 8 dhjetor ose, më së voni, por më 14 dhjetor – supozohet të jetë fundi i mosmarrëveshjeve, dhe gjithçka pas kësaj do të jenë formalitetet. Sipas të gjitha gjasave, ky mund të jetë rasti edhe këtë vit. Por në një rast të pamundur që legjislaturat shtetërore dhe guvernatorët të emërojnë lista të kundërta, atëherë Kolegji do të duhet të zgjedhë.
A është e mundur që Republikanët të jenë në gjendje të përmbysin rezultatet e zgjedhjeve?
Është e mundur, po, të dalësh me skenarë në të cilët ligjvënësit ose gjykatësit krijojnë një mandat të dytë të Trump dhe ta zhytin kombin në një krizë kushtetuese. Por edhe me një Gjykatë Supreme konservatore, një Senat të udhëhequr nga Republikanët dhe komisione kongresiste të drejtuara nga Republikanët në shumicën e shteteve, megjithatë ekspertët e ligjit zgjedhor janë të bindur se kjo nuk do të ndodhë.
Diçka e tillë në të vërtetë ndodhi në vitin 1960: Guvernatori i Hawaii vërtetoi një fitore prej 141 votash për Richard M. Nixon, por një rinumërim i ktheu John F. Kennedy shtetit dhe rezultatet nuk ishin përfundimtare kur u mblodh Kolegji Zgjedhor. Piketat ishin të ulëta – votat elektorale të Hawaii nuk kishin asnjë ndikim në rezultatin e zgjedhjeve, të cilat Kennedy i fitoi – por Kongresit iu desh të zgjidhte mosmarrëveshjen. Vetë Nixon, duke kryesuar Senatin si nënkryetar i ulur, bëri thirrje për pëlqimin unanim për të numëruar listën pro-Kennedy.
Në versionin teorik të këtij skenari të 2020, tha Z. Greenbaum, ligji federal sugjeron që Kongresi duhet të favorizojë listat e guvernatorëve.
Por le të themi që Kongresi i qëndroi palës së partisë, që do të thotë se Kongresi Demokrat zgjodhi propozimin e një guvernatori pro-Biden dhe Senati Republikan zgjodhi propozimin e një legjislature pro-Trump. Edhe në rastin e një ngërçi të tillë në Kongres, ligji federal dikton që lista e zgjedhur nga “ekzekutivi” i shtetit në fjalë do të mbizotërojë, sipas David Boies, i cili ishte avokati kryesor i Al Gore në rinumërimin e Florida 2000.
Ka disa paqartësi, tha z. Boies, në lidhje me atë nëse “ekzekutivi” i referohet guvernatorit ose sekretarit të shtetit. Por në të tre shtetet kryesore – Michigan, Pennsylvania dhe Wisconsin – të dyja figurat janë demokratë.
“Ai nuk ka asnjë shans të përmbysë rezultatin – është thjesht e pamundur”, tha Gerry McDonough, një avokat demokrat i zgjedhjeve, i cili punoi për ekipin ligjor të Zëvendës Presidentit Al Gore në rinumërimin e vitit 2000 në Florida. Për NY Times “Unë jam një avokat i rinumërimit këtu në Massachusetts dhe marr kërkesa nga njerëzit gjatë gjithë kohës dhe ata thonë,” Unë jam vetëm 50 vota prapa dhe ne jemi të sigurt, që kishte këta aktorë të këqij. ” ashtu ”.
Rinumërimi i vitit 2000 në Florida erdhi pasi George W. Bush mbajti një epërsi jozyrtare prej vetëm 1,784 votash ndaj Z. Gore në mëngjes pas Ditës së Zgjedhjeve; diferenca e tij përfundimtare fituese në shtet ishte 537 vota.
Diferenca më e madhe për t’u përmbysur në një rinumërim të fundit erdhi në garën e Senatit të Minesotës 2008, kur një diferencë prej 215 votash për Senatorin Norm Coleman, një Republikan në detyrë, u përmbys, duke u bërë një avantazh prej 312 votash për Al Franken, kandidat Demokrat, pasi gjykata vendosi që qindra fletëvotime të munguara u refuzuan gabimisht.
Çfarë ndodh nëse Trump nuk pranon humbjen?
Gati dy javë pas zgjedhjeve, Presidenti Donald Trump nuk e ka pranuar humbjen, edhe pasi ish Zëvendës Presidenti Joe Biden siguroi votat e mjaftueshme elektorale për t’u bërë president i zgjedhur duke fituar shtetet kryesore të fushës së betejës. Sipas disa përdoruesve të mediave sociale, nëse Trump refuzon të pranojë dhe vazhdon të kundërshtojë rezultatet, ai mund të ketë ende një rrugë drejt fitores.
Javët e ardhshme mund të jenë kaotike. Ato mund të minojnë besimin e publikut në procesin zgjedhor dhe të çimentojnë besimin e mbështetësve të Trump se zgjedhjet ishin “të vjedhura”.
Fletëvotimet postare do të kenë shumë të meta, që avokatët e Trump të kapin. Për shembull, nëse një votues jep një adresë tjetër, ose një version tjetër të emrit të tij, të tillë si Joe për Joseph ose Richie për Richard, ose nëse ka një ndryshim në nënshkrim, secili prej tyre mund të bëhet një bazë për mosmarrëveshje. Tani këtu vjen kapja. Shteteve u kërkohet të finalizojnë emërimin e 538 anëtarëve të Kolegjit Zgjedhor deri më 8 dhjetor. Kolegji Zgjedhor do të duhet të takohet zyrtarisht deri më 14 Dhjetor për të “zgjedhur” Presidentin.
SHBA dhe madje bota janë mësuar të zgjedhin Kolegjin Zgjedhor me votën e popullit, por asgjë në Kushtetutën e SH.B.A. nuk thotë se duhet të jetë kështu. Artikulli II, seksioni 1 thotë: “Secili shtet do të emërojë, në atë mënyrë që Legjislatura e tij mund të drejtojë, një numër zgjedhësish, të barabartë me numrin e plotë të senatorëve dhe përfaqësuesve për të cilët shteti mund të ketë të drejtë në Kongres.”
Republikanët kontrollojnë guvernatorët dhe legjislaturat shtetërore shumë nga shtetet vendimtare. Kështu, këto shtete mund, në mungesë të një vote popullore, të emërojnë ata zgjedhësit.
Në ditët pas zgjedhjeve, Z. Trump dhe ndihmësit e tij të lartë dhe disa mbështetës të tyre kanë pretenduar se votimi në shtetet kryesore u shënua nga mashtrim i shfrenuar, por ata ende nuk kanë dokumentuar ndonjë provë të keqpërdorimit të gjerë të votimit. Zyrtarët e zgjedhjeve në të 50 shtetet i thanë The New York Times këtë javë se ata nuk ishin në dijeni të ndonjë mashtrimi apo keqpërdorimesh të tjera zgjedhore në shtetet e tyre. Çdo ditë që kalon pa dhënë z. Trump prova gjyqësore të mashtrimit në votim i bën shanset e tij ligjore më të gjata, thanë avokatët demokratë dhe republikanë.
“Rruga për të fituar ai është të jesh në gjendje të mbështesësh retorikën e tij dhe të gjesh mashtrime dhe parregullsi të mjaftueshme në mjaft shtete individuale, për të përmbysur rezultatet e tyre,” tha Ben Ginsberg, një avokat republikan i cili punoi për Z. Bush në zgjedhjet e vitit 2000, dhe i cili doli në pension këtë vit dhe u kthye kundër z. Trump.
“Deri më tani, ata kanë dështuar plotësisht ta bëjnë atë dhe, bazuar në regjistrat e tyre gjyqësorë, nuk janë askund afër.”
Pa asnjë shans për të ndryshuar rezultatin e votës popullore në shtetet e fushës së betejës, avokatët thanë se strategjia ligjore e Z. Trump, siç është një, duket se ishte një përpjekje për të vonuar certifikimin e zyrtarëve të zgjedhjeve shtetërore të Z. Biden si fitues, i cili mund të hedhë çështjen e emërimit të anëtarëve të Kolegjit Zgjedhor në legjislaturat shtetërore të kontrolluara nga Republikanët.
Pyetja e madhe, çfarë do të ndodhë më vonë?
Edhe kjo teori mbështetet në një seri goditjesh, të gjitha duke qenë të suksesshme në shumë shtete njëkohësisht – gjë që sigurisht do të rezultonte në zemërim të gjerë publik për përmbysjen e rezultateve të zgjedhjeve të vendosura.
Presidenti amerikan Donald Trump e pranon për herë të parë fitoren e kandidatit demokrat Joe Bidenit. Ai me anë të një shkrimi në Twitter potencon që zgjedhjet presidenciale ishin manipuluar.
“Ai fitoi pasi zgjedhjet u manipuluan. Në zgjedhje nuk u lejuan vëzhguesit dhe monitoruesit e votave”, shkruan Trump.
Nëse kjo ndodh, duke pasur parasysh shtetet e parashikuara “të kuqe” që votojnë për të, Donald Trump shumë mirë mund të konsiderohet se është zgjedhur ose të vendosë që ai është ende Presidenti i zgjedhur i Shteteve të Bashkuara. Çështja pothuajse me siguri do të duhet të zgjidhet nga Gjykata Supreme e SHBA. Por tendencat e tij janë kuptuar mirë.
Cilidoqoftë vendimi përfundimtar i Gjykatës së Lartë, ai vendim nuk ka gjasa të vijë në kohë para 20 Janarit 2021, kur SH.B.A. tradicionalisht betohet për Presidentin në shkallët e Kapitolit për një mandat në detyrë. Nëse kjo nuk do të ndodhë, bota do të duhet të jetojë me Presidentin Donald Trump edhe për ca kohë. Por dëmtimi i institucioneve demokratike mund të jetë afatgjatë.
“Ja çfarë ndodh, e vërtetë, një e vërtetë e thjeshtë. Gjëja më e fuqishme që ruan paqen në Shtetet e Bashkuara të Amerikës (koncesioni) pranimi i humbjes nuk kërkohet nga ligji; është thjesht një zakon.” Është e vërtetë që koncesioni nuk kërkohet nga ligji i ShBA, megjithëse asnjë kandidat presidencial në historinë moderne nuk ka refuzuar të pranojë, por sidoqoftë Presidenti në ikje duhet ta lërë Shtëpinë e Bardhë.
Nuk ka asnjë kërkesë ligjore ose kushtetuese që humbësi në zgjedhjet presidenciale duhet të pranojë. Është një mirësjellje e thjeshtë, që filloi në 1896, një telegram që William Jennings Bryan i dërgoi William McKinley dy ditë pas zgjedhjeve: Dhe ai telegram ishte ky; “Rezultatet tregojnë zgjedhjen tuaj, dhe unë ngutem t’u bëj urimet e mia. Ne ia kemi dorëzuar çështjen popullit amerikan dhe vullneti i tyre është ligji”.
Këto dy fjali konsiderohen të jenë koncesioni i parë publik në politikën presidenciale të SHBA dhe tradita ka vazhduar në një formë ose në një tjetër në çdo zgjedhje që prej asaj kohe. Al Smith dha koncesionin e parë në radio në 1928, pasi humbi ndaj Herbert Hoover. Në vitin 1940, dashamirët e filmit shikuan Wendell Willkie, që po pranonte për FDR në kinoditarët para filmit. Dhe në 1952, Adlai Stevenson dha koncesionin e tij në televizionin drejtpërdrejt ndaj Dwight Eisenhower.
Sidoqoftë, tha përdoruesi i Facebook, Shane Vaughn në një video të postuar më 8 nëntor, pretendon se Trump ka një “ilaç kushtetues për dilemën e tij” dhe, nëse Trump refuzon të pranojë dhe kundërshton rezultatet në gjykatë për t’i parandaluar ato që të certifikohen, amendamenti i 12-të i Kushtetutës së SHBA do t’i referojë vendimin Dhomës.
“Kjo ka ndodhur dy herë në histori,” tha Vaughn. “Kam një ndjenjë që po rregullohet të ndodhë përsëri”.
Por në planin afatshkurtër, është praktikisht e paimagjinueshme, që gjithçka do të ndodhë përveç kësaj: Më 20 Janar 2021, Z. Biden do të ngrejë dorën e djathtë, do të bëjë betimin e zyrës dhe do të bëhet presidenti i 46-të i Shteteve të Bashkuara.
