Shkruan Zymer Mehani
Fshati Tërrnavë-Podujevë
Sot, më 14 nëntir 2020, në Varrezat e fshatit Tërrnavë të Podujevës, në prani të shumë qyterarëve, të afërmve e miqve, iu dha lamtumira e fundit mësimdhënlsit dhe aktivisit Bedri Raçi.
Në emrin e tij personal, të familjes dhe të kolegëve, fjalën lamtumirëse e mbajti Zymer Mehani, i cili ndër të tjerash tha:
“Qenka vështirë ta përjetojmë dhimbjen tonë për vdekjen tuaj të parakohshme, biri, babai, vëllai dhe miku ynë, mësimdhënës i dalluar, Bedri Raçi!
Mungesën tuaj s’mund ta përshkruajmë me fjalë, sepse ndarja juaj nga kjo botë është e rëndë, madje edhe më e rëndë sa vetë globi, por ne: familja, miqtë, dashamirët jemi të gjithë krenarë që ju patëm, ngase ju ishit dhe mbetët simbol i burrërisë, i mirësisë, i bujarisë, mësimdhënës i dalluar, atdhetar i flakët dhe mbi të gjitha prind, vëlla e mik i denjë. Prandaj virtytet tuaja neve na bëjnë të fortë dhe të jetojmë me kujtimin për ju, sepse fjalët dhe veprat tuaja, vërtet ju bëjnë të pavdekshëm.
Koha ikën duke shkaktuar e shëruar plagë. Kështu ishte, është dhe do të jetë përherë, por dhimbja, malli dhe plagët tona nuk na janë aspak të lehta, ngase ju ikët, kur na u deshët më së shumti.
Ashtu siç ishit prore i fortë në çdo situatë, po ashtu na mësuat edhe neve që të jemi kurdoherë të fortë, e ky fakt na obligon që dhimbjen që ndiejmë për juve ta kthejmë në forcë, ngase ju ishit shok ndër shokët e ëmbël në fjalë, qëndrestar në situata të rënda, punëtor i madh dhe besnik në punë…. Ne do të jemi gjithmonë krenarë me ju, edhe pse ikja juaj nga kjo botë na shkaktoi plagë e vrragë, pikëllim të thellë në zemrat tona.
E nderuara Familja Raçi!
Në emër të faniljes sime, në emrin tim personal dhe të kolegëve arsimtsrë, ju shprehim ngushëllimet tona të thella për vdekjen e z Bedri Raçit :
Ju bëhuni të fortë, sepse dhimben e kemi të përbashkët!
U prehtë në paqe!
Zoti ju lashtë shëndoshë!
Zymer Mehani
Me laps në dorë
(Elegji për mësuesin llapjan, Bedri Raçi)
Vijnë e ikin motet
Prore ato ndërrohen
Me lapsin në dorë
Mësuesi mat kohën
Ditët s’ndalen, rendin
Ato ikin me radhë
Udhëtojnë pa u lodhur
Pas duke na lënë mall
Mësuesi s’po na flet…
Ai, është dritë për brezat
Me duar t’veta
Lumturinë gatoi
Për jetën e re
Për këngën e re
Për shpresën e gëzimin…
Zemra e tij-
Abetare plot germa
I Tiji shpirt-
Rreze dhe dritë
Dhe shkollë e re
Për të gjithë ne
Mësues i dashur
Kënga më e bukur
Të takon
Plot ëmbëlsi
Çdokush, ngado
Ta ka lakmi…
T ‘kujtojmë përherë
Me mall e nder!
Vështirë e kemi
Mësues, pa ty
Nderi t’takon
Si galaksion…
Jeta na jep
Dromca hidhërimi
Kupa zhgënjimi
Oqean pikëllimi…
Fjala jote -dritë
Mësuesi ynë
S’deshëm t’shndërroheshe
N’t’hidhur kujtim!
Ne me kujtimet
Kërrusur, dërrmuar
Rrugicave t’errëta
Duke shtegtuar…
Mësues i dashur
Ç’mund të jesh tjetër
Veçse një mall
Në pllakë të zemrës!
Kur ike ti,
Eklips i diellit
Përdhe u rrëzua
E ne me mall për ty
Si gjethe vjeshte
Me lot në sy…
Sa herë na flisje ti
Ylberi humbiste
N ‘guackën pa perla…
E dashuria për të tjerët
Rritej, bëhej det…
E tani, kush do t’na flasë
Mësuesi ynë
Kjo do të mbetet
Fare enigmë…
Për ty fjala ishte e shenjë
Dhe besa e shtrenjtë.
Pa ty
Mësuesi ynë
Kudo vjeshtë
Zvetnim
Gjethe të rëna
Pikëlkim!…
T ike
Na le lamtumirën memece
Në të vetmisë strehë
Na le, mësuesi ynë
Me lot t’ngrirë n’pikëllim…
E shtunë-
Ditë e rëndë sa dhimbja
Ditë e zezë si hija
Ditë e gjatë sa nata pa gjumë
Ditë e rëndë sa mëkatet shumë…
Sa ngadalë hecte
Ajo ditë e trishtë
Sterrë, skëterrë, e brishtë!…
Atë ditë
Shumë dëshira u venitën
Çdo gjë u fundos
Nl lumin e ftohtë të dhembjes
Atë ditë të shkretë
Heshtja mbretëronte e zbehtë
Atë ditë, vërtet
Kënga e etshme për jetë
U ndërpre në mes…
