Poezi nga Ismet Tahiraj

0
989
Ismet Tahiraj

Ismet Tahiraj

VALËVLTET MANTEL I BARDHË

Mjekeve te vrare

I zunë në shtegun e urtisë
duke lidhur plagë, e fasha për plotë
te hyj rrinin, dhe mjekonin
te tokës mëmë lot.

ua prenë këmbët
Shpatullat ua grinë,
Po hyj i futi konak
E si la në çmendinë.

Mbi kreshta malesh
Valëvitet manteli i bardhë,
Sonte te pritjes janë KUJDESTAR
Na aureolën e qiellit, buzëqeshje ar…

ARMIKU I ZEMRËS

Zapoj në mundesh
Armikun e zemrës,
Se i thanëlumenjtë
E shtohën baltëra
armiku s’ka duhmë
strikt i ngul
thikat e qarta.
Pastaj ec e ofshajë
Rrëshqitëza s’ka skaj.

FITORE NË FRON

me zhbirove më sy,
te zhbrova me sy.
turjelë e Trepçës,
kurrë nuk është gri.
mos durimin tonë
dinamit pëlcasin.
herët apo vonë
fitore e jonë, fron…

ULU MORE ULU

Ulu more
Galuc
Se nuk te
Hanë qentë
U ka cofë
Moti barku
zguar.
E kanë vetëm
Lehjën
Pa hiri është thënë
Merre shtagën me vete
Po shkalafitën
Pluhurit
Bre..

AI NUK DUHEJ TE FUTEJ NE ZYRË

Ai durët i ka oi
Me gunga
Te pista
S’duhet te na
Futej ne zyrë.
Ai kishte një
Këmishë thark derrash
Lyth mbi hundë.
Ai s’durohej
Te firmoste
Në letër
As gjë kund.
Ai ishte permjerrurë
I pa rruar.
S’I duhej
Atij asistenca.
Vetullë ngrysur
Si nata
Si terri i zi.
Ai ishte
Një copë
Mishë i gjallë
As mizë
Hiç.
Veç një panevojshëm
këtë qytet tonë.
Pështyma I binte
Si shiu,
S’duhet te durojhej,
Ai s’duhet te dinte
As derën e zyrës sonë
Shteg i kalbur
Kufomë….

E NË KËMBË RANË

Shumë drunj
U thanë
E bota u
Kacavirr
Mbi kokë te kokave.
As preku ne ujë
As preku në tokë.
Vetëtetimthi dolën
Vetëtimthi u lodhë.
Sipër maleve
Faqeve te luadheve.
As s’hyjnë kazan
As s’kërkuan dorëzan.
I ranë shpatit
Me kërryle
Shpërthyen diga
Njerëzish
Me brryle.
S’gjetën as gjë
E gjithçka hanë.
U kacavirrën
Mbi kokë
Dhe më këmbë (në tokë) ranë…