Zymer Mehani
Në Kosovën me shtatë të plagosur të zezës po i thuhet e bardhë e të bardhës e zezë. Këtu drejtësia shëmbëllen në një litar në thes të mbyllur e besa u shndërruaka në pabesi, ndërsa gjaku i derdhur i çlirimtarëve u bëka ujë!…
Edhe ca “miq” këtu të duakan me hipokrizi…
Ata ndërruakan strukturë e parti, por edhe fytyrë, porsi kameleoni që ndërron ngjyrën sipas ambientit!
Këtu ujku u bëka qengj e armiku shekullor u bëka vëlla!…
Viset e atdheut dardan nga Kryepari u quajkan “e Rankoviçit dhuratë”…
Në dritë të diellit, këtu u flika e “u punuaka” në t’errtën natë…
Çobani këtu është mbret!…
Vëllai këtu po e vritka vëllanë e vet… vetëm për pushtet!
Pllakave të xhelatëve këtu po iu përulka i Pari i vendit!…
Vendin e të drejtëve këtu po e zënkan të shtrembëtit dhe injorantët…
Hajnat e matrapazët këtu u quajkan atdhetarë…!
Një flamur me lara këtu u ndërroka me atë kombëtar!
Këtu po u hudhka baltë mbi bijtë çlirimtarë!…
Ky vend i paradoksit quhet KOSOVË… aty, ku gjaku e lotët ende nuk janë tharë…
