Ilustrimi nga Dea Halimi
Dea Halimi
Nga libri “Yjtë farfuritës” tregimi për shkronjën Nj
Në klasë më shikonin me habi. Nuk ishin mësuar të më shihnin të heshtur. – Çfarë po ndodh, – i pëshpëritja te veshi shoqes së bankës, Sarës. Ajo buzëqeshi dhe rrudhi krahët.
– Dea, – tha mësuesja, – e ke marrë shumë për zemër shpalljen llafazane të klasës.
– Jo… të flas shumë është në natyrën time, kot bëj përpjekje ta ndërroj!
– Epo ashtu pra, fol!
– Për çfarë?
– Fol ndonjë gjë për shkronjën Nj?
Sara, shpejt e shpejt e hapi abetaren te shkronja Nj. Më preku me bërryl të shikoja çfarë shkruante për shkronjën Nj.
– NJ,- thash unë, – është bashkëtingëllorja e njëzetë në kolonën me tridhjetegjashtë shkronja të alfabetit të gjuhës shqipe. Tingulli nj. Nj-ja e madhe dhe e vogël. Nj-ja e dorës dhe e shtypit… Tingulli nj, shkruhet me dy bashkëtingëllore, pra me shkronjën N dhe j, të cilat të bashkuara formojnë shkronjën nj. Kjo është përgjigjja ime përfundimtare, – qesha unë.
– Mjafton, Dea, mjafton. Përgjigje e shkëlqyer. Nuk të kemi ty kot llafazane të klasës, – ndërhyri mësuesja
E gjithë klasa me duartrokitën.
– Të lumtë, Dea. Nga e ke mësuar tërë këtë, – tha mësuesja Xake.
– Ti ke harruar, e dashur mësuese. Unë jam duke shkruar një libër; një tregim për një shkronjë të mësuar… Disa gjëra m`i shpjegon babai, por e konsultoj dhe Fjalorin e Gjuhës Shqipe.
– E ke emëruar librin?
– Kam hamendje ende mes titullit “Flutura e yje”, “Llafazania e klasës” dhe “Një shkronjë një tregim”.
Prapë shpërtheu duartrokitje në klasë.
– Unë, – më shikoi Sara dhe u ngreh në këmbë, – kam bindjen se libri i Desë, do të jetë ndihmesë e madhe për kolopuçët që duan t`i mësojnë shkronjat e alfabetit.
– Natyrisht, – tha Ensari, – e mësojnë një shkronjë dhe pastaj e lexojnë një tregim.
Mësuesja ndihej krenare. E hetoja këtë gjë, ngaqë një flatër e dritës bashkë me buzëqeshjen e ngrohtë ia zbukuronin fytyrën.
