Nexhat Halimi
Cikël me poezi
Veç të dua
Me frymë të ndarë zgjata dorën ta marr letrën
Kaherë prisja ndonjë shkronjë ndonjë fjalë nga ti
Ndjenja mall ndjenja dhembja të thellë për ty
E afrova letrën mbi zemër i humbur në mjegull
Me rrembin e lëshuar të degëzës për pjergull
Zgurdulloi sytë postieri e s`tha asgjë për habi
Humbi rrugës në kalldrëm i mësuar me befasinë
Me skenën e këtillë të gufuar me zjarrin e etjen
Me sytë lart shtanga ngrirë shikoja pafundësinë
Kaq afër sipërfaqja e ëndrrës kaq afër me gjithësinë
E prekja letrën dhe nuk arrija të kuptoj ç`ngjet
Është letër nga ajo zot a mund të jetë e vërtetë
Çfarë do të ketë shkruar a do ta ketë përshkruar
Atë dashuri pa fjalë nga mbushte ujë në krua
Do të ketë thënë pse s’e the një fjalë veç të dua
Në zemër të lodrës
Më përhitesh në reflektim të xhamit të thyer
Ik e prapë vjen e asnjëherë brenda nuk hyn dot
Më le me bërryla të zhveshur në habi në tryezë
Në kotësi ta shkruaj fshehtësinë për ty me lot
Me sy larg në hapësirë të pasqyrës të zezë
Kërcasin degëzat e zhveshura nën krahnezë
Më le në lot me fytyrë të lëshuar në shuplaka
E dhomës rreth çdo gjëje i shpërthen flaka
Kot bëj përpjekje ta prek dashurinë e parrëfyer
Prapë shfaqesh e prapë pasqyra e zezë ndrit
Ngel e papërfunduar poezia e flaka në sytë
Gjej forcë të shtrihem ngadalë në shtrat
Qentë e trazuar nuk pushojnë të lehin në fshat
Të kanë hetuar nga merr lart në majë të kodrës
E unë të rishikoj të rikthyer në zemër të lodrës
Apo të pikturoj vetmisë e dorën të të prek zgjat
Hapa të mujit
Shtrirë në kokërr të shpinës nën yllin polar
Kokën ma mbushin aromë lule xheneti e tufa bar
Pafundësisë vjen me kalë me zile ndez në mall
Silueta jote ka vjet ikur ujit të thartë në bunar
Të mbetur në vetmi në kopsht nën mollët kall
E vërej te sytë tërfilin e egër me katër fletë
E kali i bardhë mes dhiares vjen me hingëllimë
Oh e këpus tërfilin e ëndrrës kaq i etur e i qetë
E mbi fushën me asfodela shpërthen një vetëtimë
E këpus me ndjenjë tërfilin e fatit fletë për fletë
Ti më shfaqesh në dumnicë e zhveshur fare
E dikush në murin e rrënuar ja e çal një dritare
Unë i mbyll sytë i vetmuar në jalli te rrjedha e ujit
Ti vjen etjes sime apo veç bien hapa të mujit
Zemra pik gjak
Ecnim udhën me baltë të lagur gjatë në shi
Shkollarë të vetmuar me kuqërremti të ditës
Kolonë e vendosur për udhëtim në largësi
Të prekur etje fshehtësisë së flakës e të dritës
Mes ëndrrës e të ftohtit të thellë nën vetëtimë
Kapnim degësh me gjemba ndonjë kulumbri
E dëgjohej të shpërthente ndër dridhje ushtimë
Të prekur rreptësisë të frikësuar nga qentë
Kaq të prekur njomësisë nga të huajt e trentë
Arrinim te shkolla tek priste mësuesi aty
I cili na i thane shtrojsat te stufa ndezur flakë
T`i mësonim shkronjat shqipe me dashuri
Të iknim përballë erës që na rrihte shuplakë
Tashmë kot shkoj në dumnicë s` është shkolla
S`është as mësuesi veç kot zemra pik gjak
Shtatë lisa me hije të thellë
Shtatë lisa bënin hije të thellë në oborr
Ta presim njërin në këtë dimër të ashpër
S`janë për t`u djegur janë veç për varr
Ata me rrënjë të thella vinin duke u trashur
Ndërruam vendbanimin pa e prerë asnjë
Veç mendja më ikte te shatë lisat gjithnjë
Tashmë në Prizren te rrapi treqind vjeç
Lidhur dorë më dorë trembëdhjetë vetë
Provojnë ta mbërthejnë me mund kaq vjet
Nën kalanë ku qe robëruar trimi Frshër
E kujtoj orën e familjes të shitur për bukë
I kujtoj shtatë lisat e vjetër në Dumnicë
Kokë më kokë siç zgjojnë kthim në Toplicë
Siç zgjojnë flakën e pashuar shatë pleq
E Sala hesht e Skeja me hije të rëndë
E ndez fillimin e Agimit shkrirë në këngë
E Lumëbardhi rrjedh nën Urë me gjëmë
Gjakulli gardian në kështjellën e Prizrenit
Për të vetmen të përditshme shqiptare në botë
Shkruaja me vendimin e Maksit kryeredaktor i vjetër
Të pathënat ngjarë në Prizren nga një prekje tjetër
Krejt çfarë mund të kapet njëqind vjet më vonë
Kujtime e detaje të vogla me të rrahurat e Lidhjes
Për heroizmat e flijimet zgjuar me Lidhjen shqiptare
Ose të na vrasin armiqtë ose t`i hapim lirisë dritare
Shpërtheu betejë e paparë me Sefë Kosharen në litar
Shpërtheu me Mic Sokoloni diçka kurrë e parë
Iu hodh topit turk e copëzoi me kraharorin e vet
Çdo gjë agoi mbi gjak e prapë errësoi në gjak tri vjet
Ja çfarë thoshte Gjakulli me dhembje dhe me lot
Çfarë mund të kapet njëqind vjet më vonë për lirinë
Atëherë 17-të vjet e tashmë i shtrirë në shtrojë
“Veç një karrocier me karrocë të një trimi të pa gojë
Merrja pjesë në shumë raste të rënda në Prizren
Zogu me vigmën e vet fluturon, shkon e prape vjen
Qesh i pranishëm në vrasjen në kafenenë e Marashit,
Zaskoci i kap një dokument telegrafistit të delegatit
në Kongresin e Berlinit, Maxharri, e ia rrëmben.
“Ç`është ky?!” i thotë Zaskoci e ia shkrepë për vdekje…”
Më rrëmbyen e më dërguan në kala, lart, gardian.
Lidhja e Prizrenit ra. Në kala sollën të gjakosur
Luftëtar të prangosur, mes tyre dhe A. Frashërin.
E vizitoja për çdo mëngjes Abdyl Frashërin në çeli
Vinte e tretej në mërzi, vyshkej lule pa ujë në saksi
Rraskapitej nga mundimet, i lodhur e i uritur
E ofroi orën me qostekë e m`u lut ta shes për bukë
Është orë e familjes veç s`kam ndonjë zgjidhje tjetër
E mora orën e ia shita një miku të vjetër
La tre vjet në kala e e dërguan syrgjyn në Anadolli
Ai shkoi në shkretëtirat e zallit humbur në largësi
Njëqind vjet më vonë e kujtoj me dhembje e me lot
Shite orën e familjes sime të çmuar për pak bukë
E i mbylli sytë nën pranga të rënda lart në kala
I shtrirë në shtrojë të sëmundjes i vetmuar kaq mot
Rrëfen Gjakulli kardian për çastet e datat e ngjarjet
Për Lidhjen Shqiptare të Prizrenit e i rrjedhin lot shi
Të dua për vdekje
e shfaqur ndërmjet fijesh të fatit vjen ti
në dorën e majtë me qiri të përflakur
në dorën e djathtë me tufë lulesh të përgjakur
kaq vjet më vonë vjen ende në fshehtësi
të vërej nga silueta e fjetur në xhamin tjetër
e njëjta e vetmuar në pikëllim të vjetër
e shtroj tryezën me fotografi nën vetmi
e të pres të zgjohesh nga hija me dy koka
le të dridhet zemra të dridhet dhe toka
veç të vish të më vizitosh me lule e qiri flakë
ndërsa vjen e vetmuar nëpër shuplakë
e njëjta ec e mbështetur për bastun të vjetër
ja fedorë kaq për vdekje të dua ty
në këtë sipërfaqe dhe në planetin tjetër
