U ZURA ME TY…
Unë u zura me ty,
siç zihet me cjapin kasapi
Më shave me ke thërmuar,
unë ngrita bajrak qendrese
Me dritë dielli, jo shkrepëse.
U zure më mua si erërat e marra,
që zihen më pishat idilike
As një cep të saj nuk i heqët hala,
ty ta fika dritën pa te fala.
Gurrave u vëre shëmti si dergja e keqe,
si shëmtira Unën’preherin e ajrit,
në dritën më ngjyra,
ta vëra duvakun përplotë shëmtira.
Rrugën e bëre më llageme më frra,
më rrëshqitje,
vrinkthi i vëra kunjat,
bazën ia përtërira,
e i hapa ujë bledhës fatmirave,
as kund rrëpirat.
Më ty u zura të deeputeti përplotë dredhira,
ndërskamca, pështirje
Ti ishe një afekt zahire,
kukull ë lënë shesh dynjaje për sehire.
Ti doje te jepje një vulë të myket,
me çime urithi po s’di kush të stamposi
Më coftinë stabile, pa hile.
Se shekujt më s’vriten me shoqi shojnë,
as terr as në agime, po kishin përmallime.
Eh dita rrezoi më te arta zgjime…
VETËM
Kurvën e lash vetëm në shtëpi të saj,
qe t’i haj thonjtë e vet pa krip
Udha ishte lakaderedhur e keqe,
me ujëra të fëlliqura deri ne fyt,
por që nuk të plasë,
Përhiturë të lë si një glasë.
Dita pastaj humbet,
është aq e gjatë,
e gjatë sa përi i tjerrur,
jo përi i fatit tëcubit e viktimës
Nën trysnin e diellit të fortë,
që s’lë pa e tha as buzë pështymën,
e kripa, kripa në vë sekëlladi
E etjës me nerava të ngrime.
Nga ballkani shikojn me tejqyrë precize
dhe kopjojnë më aq besnikëri fjalët e thime
Si zog që shpurth në gulqime,
pa arrest përpikërije njërzëve që të kujtojnë
nëpër kujtime si Mizevir
a si leshko mbrëmbjeve a në agime
– që dëshirojnë te shtypinin më thëmbra
a më dhëmbë Në kohë intime.
Si bleta që roit nëpër zguara shelgjesh të konvertuara në kthina,
që nuk te njeh kush, as nuk te
Kujton për trupin që të ka shkuar për shpenzime,
pa pasë tjera detyrime.
Mbetesh i humbur në pikëllim
veç ai që të ka njohtë në shpirt dhe timbrin,
paq e past këtë jetë lundrimin.
VRRAGË UJË
Vrragë ujë mbeti llërave gjoksit,
kur ishte i nxehtë mbeteshin banjove,
hamaxhikave si beduini stepave
A kokë zhapini.
Lum kush e kishte gishtin e vogël
e shtije në ujë se i madhi ishte thy’ për seri,
si plepi fund e krye.
Sapun nuk duhej se kahmot
na njinin lëkurën dhe pështymën e shurrën.
S’kishte nevojë analiza ekzaminime,
ishin të tepërta,
veç gri shiqimi,
erë hudhër buzëqeshja,
majdanoz pendimi,
dhe as njëri i vetëm hetimi.
Lum kush e kishte gishtin e vogël
dhe pse firmosnin nënshkrimin,
për një akt të veçant,
lypsej Dekor vënja e gishtit,
sepse gjithçka instiktit i ikte ndërgjëgjsimit.
Dhe aktet që ti i nënshkruaje,
dilte se vet e ke bërë kamuflimin,
jo që ata kishin zierë e përzierë amshimin.
Lum ai që kishte gisht të vogël dhe i ikte përdëllimit.
QYTETI
A zbrazët nga rrugaët nga trafikantet,
nga shëlbimi a mizëria e shtunakëve te pa cipëve erë jarge,
erë katundari,çezmja nuk u del kur vijnë t’i lajnë fytyrat,
durët deri llëra dhe këmbët e mykyra
që besa më këpucë te lustruara
ama dergjë pluhuri e rraptima,
që zonjat i lakmojnë
Prodhimet e tyre e disa i shtinë dhomave
për hise abuzimi pak kush mbetet pa sharë e përgojime.
Në sitë të siturë si cingla-mingla minjëje e kalojnë durimin.
Dita tjetër është diçka më e lehtë
Pak zëra bjeshkatarësh,
por nën pëlqyrin e dritarës
akuza të rënda rryma të rreme,
që zihën më Melmesa meliniumeve e betime,
qyteti e ka pasqyrën e vet si rinia me thinja.
Nata e dita nuk ndyshojnë në ankime,
thi i egër ne fushë derdëllimi…
SHPRESA
Shpresen e vari era e çmendur ne degën e saj.
Shiu ra sigjim, vera na sosi manin e shelegjen
Te përrocka i tha picrrakut berit shumë o i lum,
se balta nuk shurdhohet, as një katund.
Kumbullat perzhegre gati ranë për tokë
me okë te kalbura më okë
Oh medet nanë për ty e për mua,
kund mriz nuk ka qellue,
as streh guri me u strehu’
Sa andej sa kendej na endin
për dy lek pleqërie,
ajme makutëria, kohë bushtre, zie
Selishten si ta e lëmi sheterpë,
pa fare, shterp qellimi.
Qielli hi shkymbur.
