Nue Oroshi
Lisin shekullor e rrahnin erërat e forta sikurse deshirojnë një përballje më të thenat dhe të pathënat. Kjo përballje nuk është satanike e as nuk është imagjinative por është një realitet i thënë aty dikund në një qytet, i cili skajshmërisht ka një histori dhe një traditë të madhe. Një qytet i ndarë përgjysmë. Edhe Berlini e kishte përjetuar ndarjen. Një pjesë e saj kishte mbetur në duar të rusëve. Por mençuria gjermane bëri që dalngadalë të bashkojë pjesët e ndara të saj në një shtet të përbashkët.
Pikërisht në këtë qytet e solli fati që në prag të Pavarsisë së Kosovës ku na nevoitej shumë përkrahja e miqeve tanë ndërkombtarë i kisha bërë një takim Akademik Mark Krasniqit dhe delegacionit të tij në Berlin. Takimi ishte me nivelet më të larta politike se aty na priste Drejtori i Drejtorisë politike të CDU-së. Para takimit filluam edhe përgatitjet. Natyrisht që kishim përgaditur edhe pikat që do t’i prezentonim në atë takim. Në mesin e shumë pikave kryesorja ishte përgatitja për njohjën e Pavarsisë së Kosovës, nga ana e Bundestagut dhe Qeverisë Gjermane.
Pjesë e delegacionit ishte edhe historiani jonë i mirfilltë Prof. Dr. Jahja Drançolli, i cili me argumente shkencore se bashku me akademik Mark Krasniqin mbronin qëndrimin politik dhe shkencor se Kosova historikisht ka qenë dhe është shqiptare, prandaj Pavarsia e saj është kompromisi më i madh që po e bëjnë shqiptarët. Pas fillimit të takimit filluan edhe bisedimet dhe paraqitja e kërkesave. Akademik Mark Krasniqi dhe prof. dr. Jahja Drançolli ishin jashtzakonisht të përgatitur mirë, që me argumente politike dhe shkencore të mbrojnë Pavarsinë e Kosovës. Ata paraqitën faktet e pamohuara se Kosova historikisht kishte qenë dhe serish është tokë shqiptare.
Akademik Mark Krtasniqi – Prof. Dr. Jahja Drançolli – Nue Oroshi
Profesor Marku duke dashur që të tregojë për tolerancën dhe harmoninë fetare të shqiptarëve, ai në një rast u shpreh: “Në një krahinë në Kosovë, që quhej Rugovë, jetojnë mbi 15 fshatra shqiptare. Të gjithë janë të besimit islam. Në këtë trevë në të kaluarën e afërt kishte shumë kisha katolike shqiptare. Si shenjë respekti fshatarët e këtyre anëve, e kanë ndërtuar një kishë katolike, edhe pse nuk jeton asnjë familje katolike shqiptare në këto fshatra.“
Gjermani si politikan i rrahur që ishte e bëri një pyetje shumë interesante, që na la të gjitheve me gojë hapur, pasi që nuk e prisnim atë pyetje: “E kush do të lutet në atë kishë zoteri Krasniqi, pasi të gjithë fshatarët e atyre anëve e paskan përqafuar islamizmin?!“. Profesori mbeti i befasuar por edhe u nzu shumë ngushtë, u përgjigj në mënyre shumë të vrullshme, duke i thënë: “Aty luten Arushat e Bardha!“ Ndërhyra dhe i thashë përkthyeses se mos ta përkthejë këtë pjesë për arushat e bardha.
Ai takim pati jehonë në qarqet politike gjermane dhe siç u dëshmua edhe më vonë, Gjermania ishte një nder shtetët e para, e cila e pranoi Pavarsinë e Kosovës.
Tash akademik Mark Krasniqi nuk është më në jetë. Ai shkoi se bashku me porosinë për bashkimin e shqiptarve në një shtet të përbashkët. Nuk e di se a jetojnë ende arushat e bardha në malet e Rugovës, apo këto arusha janë trazuar nga malet e bukura dhe krojet e atyre maleve, që politika e Kosovës i dhuroi Malit të Zi. Atëherë por edhe sot patëm lobuar që Kosova të njihet në kufijtë e saj shtetërorë.
E them shtetërorë sepse kufijtë historikë i kemi shumë më të thellë. Tash edhe PSHDK nuk është ajo PSHDK e kohës së akademik Mark Krasniqit. Ka disa mandate që nuk është e përfaqësuar në Parlamentin e Kosovës, sepse “e çuan cjapin të kasapi”, siç thoshte kryetari i saj historik Akademik Mark Krasniqi.
Uroj që arushat e bardha në malet e Rugovës mos të nervozohën nga padrejtësitë, që iu kanë bërë duke i ndarë me njëra – tjetrën në malet shekullore që kishin jetuar të bashkuar.
Kurse porosia e Akademik Mark Krasniqit për bashkim kombtar duhet të realizohet, se ajo është një porosi e shumë rilindasve shqiptarë dhe idealistave atdhetarë, që vdiqën dhe mbetën me sy hapur me mallin për të shikuar tokat shqiptare të bashkuara.
