Afrim Caka
Hoxhallaret në Iliridë janë të detyruar të shtiren sikur njohin gjithçka, se zotërojnë tërësisht njohjen e gjithçkaje: gjërat janë ashtu siç thonë ata, nuk kanë asnjë alternativë tjetër. Para së gjithash, egoizmi bën pjesë në natyrën e tyre.
Unë nuk kam Zot, por jo se nga ana filozofike jam “ateist,”, jo. Thjesht ai nuk më hynë në punë. Unë jam kaq i plotësuar, saqë nuk më duhen as lutjet dhe as meditimi i hoxhallarëve shkerdhat nga Çaristani i Shkupit. Ҫdo moment që Muharemi i “shërben Zotit” duke i poshtëruar besimtarët është kaq i përsosur, kaq i papërshkrueshëm nga shkalla e ekstazës antikombëtare, saqë unë nuk kam asnjë punë me punë budallenjsh lidhur me hoxhallarët, me parajsën apo me ferrin. Këto janë punë të hoxhallarëve të sëmurë mendërisht, të dënuar për t’i shfrytëzuar besimtarët në emër të Zotit. Të gjithë hoxhallarët në Ilirid i kanë shfrytëzuar të varfërit, jetimët, pleqtë, lypsit të cilët janë të domosdoshëm!… me këto oportunitete, duke i maskuar veprimet e tyre të mbrapështa prapa emrit të Zotit!
HOXHALLARËT DREJTOJNË LOJËN E TYRE MË TË NDYRË NË ILIRIDË
Hoxhë Muharem Ismaili nga Ҫaristani i Shkupit, thotë: “Festat e qafirave shqiptarë shkelin çdo parim njerëzor, janë plot ligështira dhe amoralitet andaj dhe muslimani e ka haram që t’i urojë këto festa dhe të marr pjesë në to.
* * *
Shqiptarët e Ilirides, të mos e luftojnë islamin politikë sot kur ai është i ringjallur, do të thotë ose janë, të sëmurë, ose të pafytyrë e lëkurë trashë, ose në damarët e tyre nuk rrjedhë më gjak shqiptari.
Ferri i tyre po i afrohej ngadalë imazhit të zymtë të botës së nëndheshme, që tashmë projektohet edhe në bodrumet e xhamive të Iliridës, Kaçanikut, Malishevës, Prizrenit, Prishtinës dhe dreqit e të birit. Nga brendia e saj thirrnin zbritjen brutale të egërsisë në botën e nëndheshme, udhëtimin përmes vdekjes dhe në fund mbërritjen në “PARAJSË”, këta përbindësha dhe vetë Satani që pret në zgafellën e tij. Nga të tria pjesët – ferri, vdekja dhe Parajsa i shndëruan në një përfytyrim të qartë e të llahtarshëm i kishin përpiluar pothuajse tërësisht perceptimet mesjetare për vuajtjet e ferrit, në të cilat hidheshin shqiptarët sipas thellësisë së mekatit të tyre.
Edhe unë mendoj, pikërisht kështu!
Pra, në fillim i lajthisin nga mendtë, kurse më pas besimtarët do të shkojnë tek ata me dhurata. Një lojë e çuditshme. Hoxhallarët drejtojnë lojën më të ndyrë në botë. I tërë suksesi i tyre varet nga paqendrueshmëria e besimtarëve shqiptarëve trutharë, e cila u është kushtëzuar mënyra e panatyrshme e jetesës. “Zoti” është mashtrim dhe lind në një mendje të sëmurë. Mashtrimi është mashtrim, gënjeshtrat janë gënjeshtër, sado që ti lëmosh ato, sado që t’i përsosësh, gënjeshtrat nuk bëhen dot të vërteta. Prandaj nuk është e rëndësishme nëse Zoti fletë arabisht apo është i arabëve apo i cilit do qoftë ai. Zoti është mashtrim dhe lind në mendjet e sëmura.
Të them të drejtën e shikoja me vëmendje, për shkak pamjës së tij, që fillon me ritmin e të folurit, për të vazhduar me zërin e çjerrë, që edhe mjekërra i shërben si maskë. Është dita për të hapur një kapitull të ri. Një luftë të re ndaj kësaj kulture shkretëtire e mesjetare, e cila është kthyer në tela me gjemba. Sot duhet vënë në lëvizje menjëherë, për ta ndalur një herë e mirë këtë kancer në shoqërinë shqiptare. Atë të premte pasdite ulërimat e tij në xhami ranë më gjatë se zakonisht. Fytyra e tij zgjatej e zgjatej me leshin duke u bërë dredha të pafundme në të gjithë fytyrën, te qafa, nën mjekër. Qimet i ngjanin si fije të holla e të trasha. Filloi, e dëgjoni? – Ulërimë, tundej dheu. Prapë alarm. Mjekërzinjtë, në fillim ngadalë sikur zgjohen nga varret, pastaj gjithmonë e më me egërsi, lëshonë kujet, ulërima hijenash Të thella. Ulërima përsëri. Të egëra. Shqiptarët të krishter janë qafira e pa imoralitet! Ҫfarë domethënueje ka ringjallja primitivizmit në këtë shekull?
Midis errësirës ulërima të egërsuara, qafira, pa imoralitet… Dukej sikur ne pyesnim të habitur nga na dolën papritur këto fantazma nate. Bubullimat, retë, shkreptimë rrufesh, breshëri rrufesh. S’duhej shumë mundim për ta kuptuar këtë gjë. Ky është fillimi, po ku është mbarimi? Mirë se edhët në xhami, në zemrën e errësirës dhe të guvave. Hoxhë Muharemi tashmë është ngjitur në shkallarët dhe horizonti atje dukej si i dhëmbëzuar. Ndërkaq, ndërsa shumica dërrmuese mezi e prisnin hoxhë Muharemin. Shkaku ende sot ngelet i pashpjeguar plotësisht, ashtu siç ndodh shpesh me ne. Ka gjasë që ngatërrimi i muslimanizmit me otomanizmin. Antishqiptarët mblidheshin çdo të premte në njërën nga xhamitë e Shkupit, ku hoxha një pjesë të predikimit ia kushtonte njollosjes së kulturës shqiptare. Nuk dalloj nëse ka shqiptar apo shqipfplës. Mjegull korbatë e zinj me mjekërr kakarisin marabutë qëndronin të gatshëm me sqepin e tyre të mprehtë.
Nuk më flihet, kështu po vazhdoj të shkruaj.
Gjithçka është e çuditshme në këto anë, në Iliridës! Hoxhë Muharem Ismaili nga Ҫaristani i Shkupit, i rrethuar nga një grup të rinjsh e të moshuar për t’u shndërruar në kuçedra. Muharemi ishte një burrë mesatarë, me një mjekër të gjatë të zezë dhe me sy të errët të rrasur ulët në ballë, që të fshihnin fytyrën. Sikur gjaku u ishte ngjizur ne buzë. Dëgjova të shqiptonte më shumë fjalët qafir, pa imoralitet, të cilat për mua ishin absolutisht të pakuptueshme. Ky ishte kuptimi i fjalëve që kisha dëgjuar. Ky hoxhë mjeran është i fesë muslimane (një islamistë i tërbuar) se koncepti fondamentalistë për Zotin është e panatyrshme?
Në xhami do të tërboheshin forcat e së keqes. Lëshoi një ulërimë rrëqethëse. Përbindëshat tjerë ulërinin. Në çastin e ulërimes, më në fund, hoxha kamxhikoi besimtarët, ulërima u nis për në veshët e besimtarëve. Ulërimat sikur ishin ngritur nga varri dhe udhëtojnë me shpejtësinë e erës! Pse flakët fundamentalizmit të egër janë rindezur, as njëqind vjet pasi ato mendohej të ishin shuar. A duhet të pyesim : a bëhet fjalë vërtet për rindezje dhe ringjallje të fundamentalizmit? Ndoshta shqiptarët e Iliridës kanë qenë të mashtruar: flakët nacionalmit islam nuk kanë qenë shuar kurrë, ato vetëm se ishin fshehur përkohësisht shikimin e tyre si rrezultat i ndërgjegjësimit tyre dhe ndërgjegjësimit të fajit mbi pasojat e tyre të tmerrëshme. Kësisoj, pse duhet që hoxhallarët të rikthehen me kaq forcë në një kohë kur prirjet e modernitetit dhe gërryerja e vlerave tradicionale shqiptare duket se janë në kundërshtim me fundamentalizmin dhe copëzimin që shkaktojnë vazhdimisht këta hoxhllarë?
Ora e varur në murin e xhamisë, akrepat rrinë si të vdekur në fushën e tyre. Ndërkaq ujqit vazhdonin të ulërinin diku jashtë. Këta vampirë janë bijtë e natës. E dëgjoni këngën e tyre? Sytë e djallit ulërinin në fytyrat e besimtarëve.
Kjo është një strategji për të shkatërruar mendimin e shqiptarëve besimtarë. Kur mendojnë për një kryqëzatë, besojnë se nuk mund të ketë asgjë të gabuar sesa kjo: luftojnë për Zotin kundër djallit. Por nuk ekzistojnë as Zot dhe as Djalli: thjesht po luftojnë dhe po vrasin mendjet e besimtarëve. Edhe po të ekzistonin, ç’hyn hoxhë Muharemi në këtë mesele? Nëse Zoti nuk ia del të shkatërrojë festat e qafirave, mos mendon se do t’ia dalësh t’i Muharemi i Çaristanit? Edhe tani forcat e së keqes janë shumë më të fuqishme se ato të së mirës për arsyen e thjeshrë që edhe furcat e së mirës janw nw duart e atyre tw sw keqes. Duke marrë parasysh ato që ti i përcakton si fundamentalizmi islam, a shikon ndonjë ndryshim të rëndësishëm ndërmjet atyre që kanë lindur në Perëndim dhe atyre që janë zhvilluar në Lindje? O Zot i madh, edhe ne duhet të bëjmë diçka për të shpëtuar nga kjo mortajë, pse jo edhe botën nga ky tmerr…
Kjo eshte kur ti thuash këtij thiu hoxhë.
