Fatmire Duraku
Mbretëria e rastit
Borë bie apo pikon shi
E ti rri mbi kotësinë e rastit
Gjysmë në vetmi
Gjysmë në hi
E tiktaku i heshtjes
Bëhet robëria jote
Fat i çuditshëm i fjetur
E ti pa vete rri dhe kotesh
Gjysmë fjetur
Gjysmë në kotësi
Mes mbretërisë së rastit
Del jashtë vetes dhe ik dhe ik
Dhe mbledh lule në fushë
Borë bie apo pikon shi
Degë më degë
Degë më degë ik
Me këngën zgjon dhembjen
Kujtimet për të ikurën
Këndon apo qan
Zog i argjendtë
Te unë zgjon
Kujtimet për fushën në shi
E çupën e vogël nga mbledh lule
Të hutuar në jetë
Ky kujtim për ty
Ky vaj mitik
Është hija jote e tretur
Sesi këndon në degë
Sesi vajton në zemër e ik
Degë më degë ik
Tiktak i heshtur
Mbi mua bie zjarr i natës
Dhe zgjohet tiktak i humbur
Vjen nga larg me valë në mua për mua
E godet me kryeneçësi kraharorin
E shpërthen zymtësi e zënë aty ndër vite
Vetëm unin tim ta rrënojë
E shpërthen flakë e brendshme
Mes meje e hijes që shtrihet pa ndjenja
Unë sillem rreth në përpjekje të ik e s` lëviz
Vetëm zgjohet prapë qetësia e vjetër
E më lidh litarin në fyt më mbyt
Asnjë gazetë nuk e lajmëron lajmin
Për çastin e papërsëritshëm të vetëm
Se lumturia është çasti
Mallkimet nga ngrihen lart e bien,
Copë e copë mbi zhgënjimin
Ndërsa gjithçka vjen e shndërrohet në zjarr
E zgjohet prapë tiktak i heshtur
Tharja e lules
Ja në këtë ditë shiu
Si humb aromë e lules
Nga thahet
E dhemb zemra
Tharja e lules në vazo
Është e njëjtë me vdekjen në shkretëtirë
Nga ik në etje e askund s` ka oazë
Pika e ujit është më e artë se ylli
E dhemb syri
Tharja e lules në vazo
Është e njëjtë me mëkatin
E njëjtë me vrasjen
E njëjtë me robërimin
Dhemb zemra dhemb syri
Njëjtë me natën e poetit të verbër
Nga e shkruan ëndrrën për lulen e gjakut
në gjithësinë e atdheut
Ja në këtë ditë shiu
Si cicërojnë zogjtë në sy
