Bajram Bashota – poezi
BESONI NË VËLLA MOS BESONI NË SHKA!!
Besoni vëllaut, mos i besoni shkaut
Armikut të përbetuar që tragjedi na suall
Si mos t’i besojmë vëllaut po t’i beojmë shkaut
Ati që na bëri varr dhe hovin ende s’ e ndalë
Si të bëjm me te pajtim që mbi ne bëri krim
Në shpirin e tij mbretëroi armiqësia
Si të ndërtohet me te fqinjësia e miqësia
Kur në shpirtin e tij tradhëtia e gjakpirësia
O shqiptarë , mos u bëni të marrë se shkau
E i biri shkinës s’ka menduar mirë kurrë për shqiptarë
As kurrë s’ mendon mirë për të gjallë veç n’ mendje e ka
qyshë me t’ u hakmarrë dhe mbi kët tokë mos me të
lanë gjallë bil edhe varrin me ta kallë.
Mos u mashtroni o fatzi shqiptarë besë t’i zini shkaut
Se kur t ‘ i vjen në shtek, kokën prap ta hjek
Besoni vëllait e mos i besoni shkaut se shpëtimin
E keni në vëlla e s’ e keni në shka o sqiptarë mendjelehtë!
EGOIZMI
Egoizëm kishte komunizmi
Por lulëzoi në demokraci
Hajnia e korrupcioni pa kufij
E qiten n’ pod kët popull fatzi
N’ derë i solli skamje e mjerimin
Me të ” famshmin ” privatizimin
Me një euro në ditë a mbahet familja
Pa punësia ka mbërrijt kulminacionin
Ky popull si t’ia bëj vetit dermonin
Kjo rini po kqyrë me i marrë rrugët e gurbetit
Me ja sigurue kafshaten e bukës vetit
Por a është zgjidhje që të shpëtoi mileti
E këtë zgjidhje duhej t’ia bënte pushteti
Po s’mendoi për popull por veç për veti
Në qafë e paçin këtë milet
Prej si u bë ky i ri shtet pesimizmi veç po gufon
Shajnë udhëheqësinë me babë e me nanë
Se shumë premtime popullit u kanë dhanë
Dhe tash po kërkojnë dermanë
Se nuk po kanë as bukë me nganë
E ata vet në shpia e pallate
Dhe me biznise me shumë kate
Dhe për këtë popull s’qajnë kokën fare
As s’u vjen turp as s’kanë kokërr marre.
POPULL I VUAJTUR NGA TRADHËTIA
Pas shumë vitesh e shekujsh ë
Të përsëritet ndër ne tradhëtia
Për ne është më e madhja tragjedi
A s’ u zhbë në mes nesh kjo farë tradhëtare
A mos vallë po jetuaka veç ndër toka shqiptare
Oj tokë e zezë e shqiptarisë çilu shtini brenda
Zojtë e tradhëtisë se ja plasen zemren shqiptarisë
Ia plasen zemren i bën varr për së gjalli
Po pse veç ndër ne po bën shqiptari
Kjo farë e keqe po pjell ndër shqitarë
A mos edhe zoti na ka denue me këtë farë e dreqit
me na pengue.
O zot që po të lutemi ne ,kësi tradhtarë mos qit n’ kët dhe
I lumtur do të ish ky popull pa këta tradhëtarë
Dhe do të jetonte me faqe të bardhë
Ky popull hujnorë e bujarë, shumë vujti me barbarë e tradhëtarë
KOSOVË E GJAKUT E SAKRIFICËS
Hordhitë barbare vërshuen mbi qiellin tënd
Të pezmatuara e të etura për gjakun tënd Kosovë
Që me shekuj ta pininin kulçedër e lubi
Por ti u bëre feniks për të shtrenjtën liri.
Në shumë beteja të përgjakën dhe i përgjake
Dhe kurrë s’ udorëzove KOSOVË DARDANE
Ti ishe dhe mbete me zemër luane
Ndër shekuj kështjellë e pamposhtur dardane.
O sa gjak rrodhi i shqiptarit ,sa gjak rrodhi i barbarit
Sa koka ranë të shqiptarit , po aq edhe të barbarit
N’ këtë tokë në vend të barit mbinë koka të shqiptarit
Se prap duhet mbrojtur nga gjakatarët komb, fe e atdhe.
Kosovë dardane e kalitur ndër shumë beteja
Po trimat tu Kosovë luftuan si shkreptinë rrufeja
Luftuan si dragoj me kuqedra e lubi në këtë Dardani
I përdhosën për toke dhe korren të shtrenjtën liri.
Po sot Kosovë pa më thuj si je, posi lisi i shtrirë për dhe
Dhe vjen Evropa me këmbë të shklet
Dhe asnjë fjalë për viza s’ ta flet
Ky popull i mjerë ka ra n’hall e n’siklet, kurkush një fjalë të mirë s’ja flet.
O popull bujarë, o popull trim çfar fati paske pasë gjithmonë n’ renkim.
Mos u dorëzo kurrë çoje lart kokën çili sytë e kthjellu e shiqoje botën
Kah ecin përpara shtetet me gjithë Evropën e Kosva jonë veç e luen kokën
Ka mbetë n’ lloq e s’ po mund del prej lloqit pa dorën e miqve e ndihmen e zotit.
POLITIKANI GËNJESHTAR
Politikani gënjeshtar
Që i prinë popullit n’ ballë
Ta udhëheqë me gënjeshtra
Pse ky popull besnik i besoi
Popullit t’i hedh hi syve e ta mashtrojë
Duke menduar se populli s’ do e kuptoj
Po populli është i zgjuar dhe ç do gjë vështron
Dhe heren tjetër gënjeshtra s’ do t’i jeton
Para popullit gënjeshtar i çveshur do të qëndroj
Me kokën ulur edhe në shtëpi do të shkojë
Rrenacak edhe ata do ta thërrasin
S’ do të ketë fytyrë as në sokak me dalë
Pranoi faqen e zezë, s’deshti faqen e bardhë.
FALEMNDERIT, o ZOT!
Falemnderit, o Zot
Që shpirtin ma fale poet
Të jetoj e të punoj
Për atdhe për milet.
Falemnderit ,o Zot
Që kësi shpirt më ke falë
Të këndoj për kët atdhe
E për kët popull shqiptar.
Të këndoj për kët tokë
Për kët popull shqiptar
Që me shekuj vuajti
Në fund do dal faqebardhë.
O Zot që drejton botën
Që drejton këtë gjithësi
Fuqia e jote pa mbarim
Do të bashkoj Kosovë e Shqipëri
Bashkë me të përvuejtshmen
Cameri.
DY SHQIPTARË–TRI PARTI
S’paska gjë ma zi
Dy shqiptarë tri parti
Kurrë nuk mujnë me ra n’ujdi
Cpo i fundosë kjo xhelizi
Të gjithë dojnë të bëhen kryetar
Të gjithë donë të jenë
kryeparlamentarë
Të gjithë të jenë kryeministra
Por për të gjithë vend nuk ka
Tani nis mes tyre sherre e bela
Akuzojnë e shpifin pa ja nda
Thua si ai askush nuk është
Dreq që i qet s ka n’ujdi.
