Autori: Thomas Escritt – Dita, 6 gusht 2018
“Tubacioni i miqësisë” ka dërguar për dekada të tëra gaz nga Rusia në Evropë, duke ngrohur shtëpitë gjermane edhe në ditët më të errëta të Luftës së Ftohtë.
Por një tubacion i ri që do të dërgojë gazin direkt nga Rusia në Gjermani nën detin Balltik, po respekton më pak miqësinë, duke krijuar një ngërç midis Gjermanisë dhe aleatëve të saj dhe duke i dhënë kancelares Angela Merkel një “dhimbje koke”.
Për Presidentin e SHBA-ve, Donald Trump, “Nord Stream 2” është një tubacion “i tmerrshëm” që do të rrisë varësinë e Gjermanisë ndaj energjisë ruse. Ukraina, duke luftuar separatistët e mbështetur nga Rusia, ka frikë se tubacioni i ri do t’i japë mundësi Moskës që ta përjashtojë atë nga biznesi fitimprurës dhe strategjik i tranzitit të gazit.
Ky tubacion i ri vjen në një kohë të vështirë për Merkelin. Me grindjet mes aleancës transatlantike dhe Rusisë dhe Kinës, ajo ka pranuar se Gjermania duhet të marrë më shumë rol udhëheqës politik në Evropë.
“Rendi global është nën presion”, tha Merkel muajin e kaluar. “Kjo është një sfidë për ne … Përgjegjësia e Gjermanisë po rritet; Gjermania ka më shumë punë për të bërë. ”
Në prill ajo pranoi për herë të parë se kishte “konsiderata politike” për “Nord Stream 2”, një projekt që deri atëherë e kishte përshkruar si një sipërmarrje komerciale.
Shumica e vendeve evropiane dëshirojnë që Gjermania të bëjë më shumë për të projektuar ndikimin evropian dhe për të mbrojtur fqinjët lindorë që janë të shqetësuar nga shkeljet e Rusisë.
Por duke e lënë Rusinë të shesë gaz në Gjermani duke shmangur Ukrainën, bën të kundërtën, duke privuar Kievin nga të ardhurat e tranzitit dhe duke e bërë atë, Poloninë dhe shtetet baltike, më të ndjeshme ndaj shkurtimeve në furnizimet me gaz.
“Çmimi do të ishte një humbje edhe më e madhe e besimit nga Baltiku, Polonia dhe Ukraina”, tha Roderich Kiesewetter, një aleat i Merkelit në komisionin e çështjeve të jashtme parlamentare.
“Ne gjermanët gjithmonë themi se mbajtja e Perëndimit së bashku është ‘qendra e gravitetit’ tonë, por qasja ruse ka arritur të tërheqë Gjermaninë, të paktën në aspektin e politikës energjetike, nga ky solidaritet perëndimor”, deklaroi Kiesewetter.
Shumë analistë thonë se rasti i biznesit për “Nord Stream 2” është i hollë. Një tjetër tubacion tashmë lidh Rusinë dhe Gjermaninë nën Baltik. “Nord Stream 2” do të dyfishojë kapacitetin, por kërkesa e ardhshme është e pasigurtë. Në anën tjetër, industria gjermane pëlqen çdo gjë që do të sigurojë energji më të lirë.
Partnerët e koalicionit socialdemokrat të Merkelit, zërat kryesorë në Gjermani, duke bërë thirrje për një qasje pajtuese ndaj Rusisë, janë gjithashtu në favor.
Çështja e ka ndarë klasën politike të Berlinit. Palët ranë dakord në bisedimet e tyre të koalicionit këtë vit, për të bërë një angazhim për tubacionin, por nuk e kishin shkruar këtë marrëveshje.
Sipas Margarita Assenova, një analiste në Qendrën për Analizën e Politikave Europiane, e cila kritikon “Nord Stream 2”, Rusia mund të dyfishojë eksportet e gazit në Evropë nëpërmjet tubacioneve ekzistuese të Ukrainës pa ndërtuar tubacionin e ri.
Por pavarësisht kundërshtimit nga partnerët evropianë, nga Uashingtoni dhe nga partia e Merkelit, “Nord Stream 2″ vazhdon. Ambiciet diplomatike të Gjermanisë po pengohen nga logjika brutale e biznesit të projektit.
Ajo ka mbështetjen e fuqishme të Gazprom, gjigantit të energjisë shtetërore të Rusisë, që zotëron” Nord Stream 2 AG”. Shefi i saj Matthias Warnig, dikur një spiun i Gjermanisë Lindore, i ngarkuar me raportimin mbi biznesin e Gjermanisë Perëndimore, është parë si një nga lobistët më të frikshëm të Berlinit.
Tubacioni është një nga rrjetet e projekteve të sponsorizuara nga Kremlini, të projektuara në mënyrë të dukshme për të anashkaluar Ukrainën. Ato përfshijnë Turk Stream, i cili kalon Detin e Zi për të anashkaluar Ukrainën në jug.
Ligjvënësit thonë se Warnig u është përgjigjur pyetjeve të tyre skeptike rreth projektit duke premtuar se do t’i drejtojë shqetësimet e tyre te presidenti rus Vladimir Putin, si dhe duke shtuar që tubacioni i shërben interesave strategjike të Kremlinit.
Gjermania dhe Bashkimi Evropian po përpiqen të ndërmjetësojnë një marrëveshje midis Moskës dhe Kievit për të mbajtur gazin që rrjedh nëpër Ukrainë, në një moment që kontrata e tanishme e tranzitit përfundon në vitin 2019. Kritikët shprehen se kjo nënkupton se konsumatorët evropianë do të paguajnë një subvencion për të ndihmuar të mbajnë Ukrainën në det.
Marrë nga Reuters me shkurtime
s.a/dita
