Shkruan: Florim Zeqa, 23.06.2018
Rrëshqitja e Kosovës nga pavarësia e saj fillojë në ditën e shpalljës së pavarësisë më 17 shkurt 2008, me miratimin e simboleve antikombëtare në kuvend duke mohuar identitetin kombëtar të shtetit, pastaj me kushtetutën, në të cilën askund nuk përmendet lufta çlirimtare, e si pasojë e kësaj Kosova sot e kësaj dite nuk ka ditë të çlirimit, siq e ka çdo popull e vend i çliruar nga pushtuesi!
Fillimi i bisedimeve të ashtuquajtura “teknike” mes Kosovës dhe Serbisë në Bruksel, për ish kryeministrin (tani president) i vendit tonë, Hashim Thaçi, përveqse moment “historik”, nga ekzaltimi me përqafimet me Daçiqin e quajti edhe si kapitull i ri për Kosovën.
I menjëhershëm ishte reagimi im ndaj deklaratës së Thaçit përmes një shkrimi autorial me titull: “Kapitulli i ri (i zi) për Kosovën”, i botuar në të përditshmet tona me datën 23.12.2012.
Përmes shkrimit në fjalë i ngrita shqetësimet e mia për rrezikun e dialogut me Serbinë, të cilat edhe pas 6 viteve, për fatin e keq të Kosovës dhe shqiptarëve në përgjithësi dolën të jenë të gjitha të vërteta të hidhura, madje edhe përtej parashikimeve!
Dialogu i Brukselit e degradoi shtetësinë e vendit tonë
Takimi i radhës i paralajmëruar mes Thaçit e Vuçiqit, me ndërmjetësimin e znj. Federica Mogherini, shënon fillimin e fazës finale të bisedimeve të pabarabarta mes Kosovës dhe Serbisë në Bruksel.
Finalizimi i dialogut të pabarabartë me Serbinë, kur kjo e fundit nuk e plotësoi asnjërën nga marrëveshjet e arritura deri më tani, nuk e zbardhi fatin e 1650 shqiptarëve të zhdukur gjatë luftës, nuk e bëri as një kërkim falje për gjenocidin e shkatuar ndaj shqiptarëve, e lërë më të përgjigjet për dëmet e luftës,…është pak më tepër se nënshtrim i lidershipit kosovar ndaj shtetit serb.
Ky skandal politik i lidershipit aktual të Kosovës, njëherit paraqet shkelje të gjakut të dëshmorëve, dhe fyerje ndaj qytetarëve të Kosovës, …është fyerje e rënd për çlirimtarët, për invalidët e luftës që lanë gjymtyrët e trupit të tyre për lirinë e vendit, për nënat e motrat tona të dhunuara nga kriminelët serb…
Përderisa dialogu “teknik” solli Fusnotën*, dialogu politik Kosovës i solli Platformën për ndarje territoriale e politike për defunksionalizimin e shtetit të Kosovës, …e për më tepër se kaq Asociacioni i komunave serbe, përveq ndarjes finale të pjesës veriore do të shkaktoj ndarje të sovranitetit të shtetit në dysh, mes serbëve dhe shqiptarëve!
Këto të arritura të politikës serbe në Kosovë, janë fryt i dialogut politik, …lidershipi ynë shkoi aq largë me çmendurinë politike, duke e quajtur këtë si “kapitull i ri” për Kosovën!
Kështu kanë të drejtë ta quajnë pushtuesit serb, që çdo ditë avancojnë me shtrirjen e tyre gjeografike e politike në Kosovë… e cila për popullin e Kosovës, s’ka si të jetë ndryshe veqse një pushtim i ri, një kapitull i rrëshqitjës së Kosovës nga shtetësia e saj.
Po mos të ishte kështu, Kosova duhej të zbatonte formulen e reciprocitetit ndaj shtetit serb, rregull kjo e dialogut mes të barabartëve.
Reciprociteti do ta detyronte Serbinë të pranoj elementet e shtetësisë tonë,…që ndoshta do të ishte një hap i normalizimit të mardhënjeve me shtetin serb!?
Nga dialogu Serbia mori gjithçka, Kosova asgjë!
Me Serbinë nuk do duhej filluar fare dialogu, pa ndodh hapi i parë i saj, që është kërkim falja publike për të gjitha të bëmat e saj ndaj popullit shqiptar të Kosovës, jo vetëm në lufën e fundit, por tani e një shekull më parë.
Kosova nuk e ka asnjë arsye të ngutet e të vrapoj pas Serbisë, në plotësimin e kushteve të saj për antarësim në BE.
Do duhej të ishte Serbia ajo që vrapon në zhbërjën e strukturave të saj në veri e gjithë Kosovën, rrënimin e barrikadave, për kthimin e afro të 1650 shqiptarëve të zhdukur, kthimin e të gjithë librave amëz e atyre kadastral, kthimin e pensioneve e të gjitha pasurive tjera të grabitura gjatë luftës së fundit.
Mirëpo kjo nuk po ndodh, sepse ka munguar e vazhdon të mungojë trysnija e Qeverisë së Kosovës ndaj Brukselit për këto gjëra e të tjera si këto.
Në politikën ndërkombëtare përfiton ai që insiston e konsiston më shumë në kërkesat e veta e jo ata që pranojnë gjithçka qe u servohet në tavolinë,…
Qeveritarët tanë, në vend që të inicojnë kërkesa ndaj Brukselit për funksionalizimin e shtetit të tyre, u shkojnë prapa kërkesave të Serbisë, duke i pranuar njërën pas tjetrës.
Serbët kërkuan decentralizimin etnik, ndodhi legalizimi i enklavave serbe. Serbia kërkojë ligjin për trashëgiminë kulturore (për kishat e manastiret serbe), ligjvënësit tanë e aprovuan, Serbia kërkojë heqjën e Republikës e vënjën e Fusnotës *, liderët tonë e nënshkruan atë, Serbia kërkojë amnistimin e kriminelëve, Kuvendi i Kosovës e miratoi në plotëni duke i sistemuar ata nëpër institucionet shtetëre, FSK dhe Policinë e Kosovës!
Thaçi me kërkesën e Brukseli e nënskroi marrëveshjen fatëkeqe të 19 prillit 2013 për themelimin e Asoaciacionit (“Zajednicës”), partitë politike (pozitë dhe opozitë) në Kuvendin e Republikës së Kosovës me përjashtim të LVV-së e aprovuan një turp të tillë!
Aventura e Thaçit dhe abuzimi me kryeministrin
Përderisa 6 vite më parë, i posaliruari nga Haga (Ramush Haradinaj) me ndryshimin konceptual i kishte befasuar të gjithë qytetarët e Kosovës, me sorrollatjet rrugëve të Kosovës për shuarjen e etjës për pushtet, ish kryeministri Thaçi nuk i plotësoi dëshirën, pasi nën sqetull e kishte futur LDK-në post-Rugoviane, …kurse vitin e kaluar të posaliruarit nga Colmari i Francës (Ramush Haradinajt), presidenti Thaçi i plotësoi ëndrrën jetësore për të shijuar edhe një herë postin e kryeministrit në qeverisje me Listën “Srpska”.
Mbase është momenti i fundit të ndalet aventura e Thaçit. Nëse edhe tani nuk ndalet avantura e presidentit të Kosovës në këto bisedime, atëherë përmbyllja (finalja) e dialogut do të ketë epilog tepër të dhimbshëm, gjegjësiht do të shënoj kapitullin e zi për Kosovën
Largimi i presidentit Thaçi nga posti i kryenegociatorit dhe ndërprerja e mënjëhershme e bisedimeve të pabarabarta në Bruksel, jo vetëm se do ta shpëtonte Kosovën nga ndarja, do ta parandalonte invazionin politik të Serbisë në Kosovë.
E ashtuqujtura Rezolutë për normalizimin e mardhënjëve me shtetin serb, e transformuar në “Pajtim në këmbim të njohjes”, s’është gjë tjetër veqse një formë e amnistimit të krimeve serbe para dhe gjatë luftës në Kosovë. Ky është kulmi i dështimit dhe i marrëzisë politike të pushtetarëve aktual.
Asnjëherë deri më sot nuk më ka rënë të ndëgjoj që viktima të kerkojë pajtim më xhelatin, me dhunuesin dhe atë pa asnjë kusht!
Sa paradoksale, po aq e papritur është kur dëgjon “sponzorizuesit” e “Pajtimit me Serbinë”, ish “luftetarët” e djeshëm të thonë; “dialogu është mënyra e vetme e zgjidhjes së problemeve”, që vetëvetiu e parashtron pyetjen reale; për çfare luftoj dje UÇK-ja!? Luftoj për normalizim të mardhënjeve apo për çlirim nga serbia!?
Në këtë pyetje duhet të përgjigjen çlirimtarët që lejuan maskaradat mashtruese të Hashim Thaçit për 10 vjet rresht.
Nëse vërtetë tani nuk ndalen aventurat e presidentit, atëherë përgjegjës për ndarje të Kosovës, janë ata që e lejojnë Hashim Thaçin të shkojë tutje me dialogun vrastar të shtetit të Kosovës në Bruksel!
Shkarkimi i presidentit dhe shpërbërja e parlamentit, shpëtim për vendin
Parlamenti i Kosovës për të parandaluar aventurat e presidentit Thaçi, fillimisht duhet shfuqizuar të gjitha nënshkrimet e ish kryeministrit në marrveshjet e Brukselit dhe shkarkimin e menjëhershëm iThaçit si pikënisje e gjithçkaje.
Formimi i menjëhershëm i një Qeverie të shpëtimit kombëtar në mbrojtje të shtetit të Kosovës deri në mbajtjen e zgjedhjeve të lira e demokratike.
Ketë e kanë për detyrë ta bëjnë të zgjedhurit e popullit , deputetet e Kuvendit të Republikës së Kosovës, për hirë të gjakut të dëshmorëve, për hirë të sakrificave të shumë brezave që nga Lidhja Shqiptare e Prizrenit e këndej.
Të ngritemi të gjithë në mbrojtje të shtetit pa dallim partiak apo fetar, me të gjitha mjetet demokratike duke filluar nga: protestat, demonstratat, grevat e përgjithshme deri në një rezistencë aktive e paqësore mbarëkombëtare.
Mbrojtja e territorit është e drejt universale. Përderisa bashkësia ndërkombëtare serbëve në veri ua lejojë barrikadimin në një territor të huaj tani e 19 vite më parë, pse t’na pengojë neve në mbrojtjen e territorit të shtetit të njohur ndërkombëtarisht.
Shteti i Kosovës duhet të bëhet njëmend e jo me improvizime sikurse deri më tani. Republika e Kosovës pa fusnota ose ndryshe nuk mund të ekzistoj, sikurse pavarësia e shtetit, që duhet të jetë e plotë ose ndryshe nuk mund të quhet ashtu, nuk ka gjysëm pavarësi, sikurse që nuk mund të ketë shtet me gjysëm liri.
Është e pabesueshme si po i lejon akoma ky popull të ndodhin gjithë këto marrëzira në ketë vend!
