Nga Aurel Dasareti, USA, ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike ([email protected])
Forcat e shtetit amë nuk kanë fare aftësi për të kryer atë që në gjuhën ushtarake thuhet “Betejë me intensitet të lartë”. Po, ne kemi forca speciale të afta (vetëm me armë dore, pushka e pistoleta), por kjo nuk ndihmon në luftën e madhe.
***
Shqipëria në NATO është sigurim relativ e jo i sigurt.
Neni 5 i traktatit themeltar të NATO-s thotë: “Palët Kontraktuese marrin përsipër të trajtojnë sulmin ndaj njërit prej anëtarëve si një sulm ndaj të gjithëve”. Por, një studim amerikan zbuloi se vetëm qytetarët e Amerikës dhe të Kanadasë ndjehen të detyruar ndaj aleancës së NATO-s.
***
Politikanët tanë antikombëtar shkatërrojnë mbrojtjen e Shqipërisë. Mbrojtja kundër një kërcënimi real, jo atij imagjinar.
Historia ushtarake rrallë dështon në një pikë kryesore: Mbrojtja e një vendi bazohet në përvojat e fundit të luftës, dhe dështon keq kur një sulmues vepron nga doktrina të panjohura.
Problemet në jetë shpesh janë një sfidë, por është e rëndësishme që ne të guxojmë t`i marrim ato si një qëndrim i guximshëm dhe mos t`i lejojmë të tjerët të përpiqen t`i zgjidhin ato për ne.
Shqipëria sot ka një forcë ushtarake që është vetëm një shaka e keqe!
Forcat e armatosura të vitit 2018 nuk kanë shumë për të shqetësuar përgjegjësit për t`u marrë me të. Dhe, gjithnjë e më shumë njerëz kanë filluar të kuptojnë se sa e keqe është situata. Por kjo nuk vlen për politikanët tanë, ata kanë një pamje joserioze të situatës serioze të sotme.
Vlen të përmendet se kjo politikë e papërgjegjshme ka ardhur fillimisht në vitet e 90-ta nga qeveria e Berishës, ndryshime të mëdha dhe shkurtime në forcat e armatosura. Idealet ushtarake janë bërë subjekt i talljes. Në Shqipëri, askush tjetër, nëse ka ndonjë zgjedhje, nuk dëshiron t’i shërbejë ushtrisë. Vetëm njerëzit pa një perspektivë shkojnë në ushtri.
Tani mbrojtja (ushtria) duhet të forcohet, fqinjët duhet të jenë të vetëdijshëm se Shqipëria i merr seriozisht forcat e saj ushtarake. Ndërkaq, Kosova patjetër, menjëherë të formoje ushtrinë.
Unë jam plotësisht i vetëdijshëm se “kohërat kanë ndryshuar”, se fotografia e kërcënimit ka qenë e ndryshme shumë vite sesa, për shembull, 30 vjet më parë. Por, pas dekadave, situata në 2018 është përsëri e paqartë. Kur them shumë ndryshe, mendoj për pjesën tjetër të Evropës, e jo për Shqipërinë, situata e së cilës përherë ka qenë dhe është e paqartë për shkak se jemi të rrethuar me armiq grabitqar shekullor. Fqinjët tanë agresiv dhe babai i tyre i madh i Karpateve, sot kanë ushtri të blinduara shtetërore, me një Putin që tregon muskujt.
Ne kemi një ushtri në Shqipëri që është gati për përpjekje (aksion) vetëm pjesë të vitit dhe vetëm në disa kilometra të territorit, që nuk janë të lëvizshme ose kanë mbrojtje ajrore. Numri i ushtarëve është aq i vogël dhe armët aq të lehta sa që nuk i plotëson normat për ta mbrojtur një lagje të katundit. Ne kemi një ushtri që nuk ka para për t’u dhënë ushtarëve pajisje të mjaftueshme, apo komandantë të arsimuar që mund t’i udhëheqin ata.
Nuk është vetëm aftësia ushtarake e vendit që dobësohet, por edhe komunitetet lokale, sidomos në kufirin e vendit. Në të gjitha njësitë ushtarake duhet të ketë edhe punonjës civilë dhe kur janë qindra pozicione civile që zhduken – me fjalë të tjera; ata bëhen të papunë.
Shqipëria duhet gjithashtu të ketë një forcë lokale (Mbrojtje territoriale), me cilësi të madhe për luftë të armatosur, me detyrën e mbikëqyrjes dhe pranisë në të gjithë territorin.
Duhet një kohë shumë e shkurtër për të shembur, por një kohë shumë e gjatë për të ndërtuar një mbrojtje të sigurt dhe të fortë. Unë do të argumentoja se Ushtria e Shqipërisë, nga një aspekt, ende duhet të kishte qenë atje ku ishte para “demokratizimit”, plotësisht operative dhe e gatshme për shërbim për Vendin. Politikanët tanë të korruptuar këshillohen mes tyre të shpenzojnë miliarda për veten (jo vetëm nga lekët e kanabisit), por kjo nuk vlen kur bëhet fjalë për mbrojtjen e kufijve dhe interesave të Shqipërisë.
***
Gratë në ushtri dobësojnë aftësinë luftuese të Vendit. Është thjesht qesharake me zhvillime të tilla politike, dhe unë me të vërtetë pyes veten nëse femra në krye të Ministrisë së Mbrojtjes ka diçka për të bërë në fushën ushtarake, duke e ditur se ajo nuk është oficer karriere dhe nuk ka asnjë njohje ose përvojë ushtarake.
Është një nga pikat e mia që ju të shpëtoheni nga amatorët më të pastër në pozicione të tilla, amatorë me ndikim të madh dhe pushet.
Që ne duam gratë në kryen e mprehtë të ushtrisë është në rregull, por pastaj gjithashtu duhet të pranojmë se aftësia luftuese bie.
Kërkohen burra të fortë për të qëlluar armikun në një mbështetje të gjatë prej disa orësh ose disa ditësh, pa pushim. Prandaj, aftësia luftarake e një departamenti luftarak do të bjerë, nëse do të rekrutonte gra të trajnuara mirë në kurriz të burrave të trajnuar mirë.
Unë jam për gratë në Forcat e Armatosura, por ka kosto dramatike nëse hyjnë në seksionet më të mprehta luftarake.
Në tërësi, është pothuajse e pamundur të gjesh gra në vijën e parë të fronit në ndonjë shoqëri, në ndonjë epokë kohore. Mendoj se ka arsye të mira për këtë.
Djemtë mesatarisht janë më të fortë dhe më të shpejtë, prandaj ekzistojnë arsye ushtarake se ka kaq pak gra në seksionet luftarake, parë historikisht.
Ultra feminizmi ka ardhur deri tani aq larg sa që vetëm një zyrtar në uniformë guxon të deklarojë publikisht se ushtarët specialë meshkuj janë më të fortë se gratë, gjegjësisht, më të përshtatshëm për luftë në vijën e parë të fronit.
Nga përvoja personale kam edhe një argument kundër grave në njësitë luftarake të vijës së parë të frontit. Burrat përballojnë keq kur gratë lëndohen ose vriten. Burrat mund të durojnë për të parë burra të tjerë të qëllohen për vdekje, por morali i burrave bie shumë shpejt kur shohin gra të mbushura dhe copëtuara nga predhat e armëve.
***
Ushtari ideal. Ne kemi nevojë për një ushtar i cili të paktën është i barabartë me ushtarin më të mirë të armiqve, i bindur për domosdoshmërinë e detyrës së tij. Ai duhet të pësojë një trajnim të rëndë për t’i bërë ballë mizorisë së fushëbetejës. Ai duhet të jetë i vetëdijshëm për përgjegjësinë e tij dhe se vetëdija duhet të vijë nga zhvillimi i lirë i personalitetit të tij. Dhe në fund, ai duhet të jetë i dëgjueshëm, të zbatoj urdhrin.
Ushtria shqiptare duhet të ketë në nivelin superior: Atdhedashurinë, gatishmërinë e tyre ushtarake, guximin dhe miqësinë.
