Artikuj

Do të dëshmojmë gëzimin…

Nga

14 Maj 2018

932

… edhe ju gjithashtu do të dëshmoni për mua,
sepse jeni me mua që në fillim. (Gjn. 15, 27)

Kemi kuptuar, o Zot, se buzëqeshja që dhurojmë
është shenja dalluese e jona.
E ne buzëqeshim falë gëzimit që na vjen prej pranisë sate.
Kur e dimë se je me ne, kërcejnë zemrat tona,
krejt qenia jonë dridhet për ty
e i madh është gëzimi në ne e përreth nesh.

Më në fund, Ti je gëzimi.
Ti je gëzimi i të kushtuarve të tu;
Ti je gëzimi i atyre, që me zemër të pastër të kërkojnë;
Ti je gëzimi i foshnjës që sapo lind dhe i të moshuarit që në paqe
pret takimin e lavdishëm me Ty.

Ti je gëzimi i fëmijëve që lozin dhe rrezatojnë pafajësinë e fillimit.
Ti gëzimi i të rinjve, në përpjekjet dhe angazhimin e tyre për një botë më të mirë;
Ti, o Zot, Jezu Krisht, gëzimi i grave dhe i burrave, që çdo çast e çdo ditë
bëjnë hapa dhe gjeste dashurie.

Ti, burimi i gëzimit dhe gëzimi vetë,
paqja e njeriut je, që në çdo rrahje të zemrës
shpreson e beson se për Ty e me Ty mund të ndërtohet Qytetërimi i Ri.

Kemi kuptuar, o Zot, se trashëgimi më i madh,
që mund t’ju lëmë brezave të ardhshëm është gëzimi,
ai gëzim qiellor, që Ti e ke mbjellë me Fjalën tënde në secilin prej nesh.

Do të dëshmojmë gëzimin, pra, o Zot,
e duke bërë kështu e dimë se do të dëshmojmë për Ty.
Do të dëshmojmë gëzimin, o Zot,
por gjithmonë me buzëqeshje në gojë e zemrën plot hare
me sigurinë që na ke dhënë se gjithmonë je me ne.

E do ta shpallim gëzimin mbi pullazet e shtëpive,
nëpër rrugët e thjeshta të fshatrave ku kemi lindur
e në ato të zhurmshmet, ku tashmë jetojmë;
do ta shpallim gëzimin tek të pikëlluarit, tek të burgosurit,
tek ata që janë të dënuar me vdekje.

Do ta shpallim gëzimin atje ku gëzim nuk ka,
por gjithmonë me Ty, o Zot, sepse vetëm Ti ke mundur ta shndërrosh pikëllimin tonë
në një gëzim që kurrë nuk do të mbarojë.

Po, o Zot, do të lëvizim gjithmonë në gëzim,
do ulemi e do ngrihemi gjithmonë në gëzim…
Edhe frymë do të marrim në gëzim…