Nga Mero Baze – TemA
Historia e dosjes “Haxhia” nuk është një problem i ri për Sali Berishën. Qyshkurse Izet Haxhia është arrestuar në Stamboll në vitin 2006, ai ka qenë një problem piskologjik dhe politik për Sali Berishën, dhe ka ngrënë disa koka ministrash Drejtësie.
Raporti që Sali Berisha vendos me vartësit e vet në pushtet, është paksa i veçantë. Për çështje shumë delikate që lidhen me probleme të tij personale, ai nuk flet kurrë me ta, dhe mbijetojnë vetëm ata që e kuptojnë vetë hallin e tij. Dhe nëse vartësi nuk hyn tek ata që ka konfidencë personale me Sali Berishën, mund të gabojë, ose të zbatojë ligjin, dhe pas kësaj konfliktohet me të.
Kështu ka ndodhur me dosjen “Haxhia”. I arrestuar në vitin 2006 në Stamboll, Haxhia duhej të ekstradohej në Shqipëri. Ministria e Drejtësisë i ka paraqitur Ministrisë turke të Drejtësisë kërkesën për ekstradimin në Shqipëri të këtij shtetasi, me shkresën Nr. 147/6 Prot., datë 12.06.2006, firmosur nga Aldo Bumçi.
Por autoritetet turke pasi kanë marrë deklarimet e Izet Haxhisë, kanë konfirmuar që ai është gjykuar në mungesë në Shqipëri. Këtë ja ka konfirmuar i pari kryeprokurori Dhori Sollaku, duke i vënë në dispozicion informacion plotësues, që i është përcjellë Ministrisë turke me Nr. 123/4, dt. 29.03.2007 nga Ministria jonë e Drejtësisë, drejtuar nga Bumçi.
Përgjigja e Prokurorisë së Përgjithshme ishte se shtetasi Izet Haxhia është gjykuar në mungesë dhe se nuk rezulton që ky shtetas të ketë bërë deklarime përpara organit procedues.
Ka qenë kjo arsyeja që tërbimi i Sali Berishës ndaj Dhori Sollakut arriti kulmin dhe ishte i pakuptueshëm dhe për vartësit e tij.
Në përpjekje për të kuptuar tërbimin e tij, e kam pyetur në konfidencë Sali Berishën, se ku qëndron problemi real me Sollakun, pasi vetë Sollaku kërkonte një lloj sqarimi në konfidencë për këtë.
- Na ka tradhtu tek dosja ‘Hajdari’, tha. Nuk e fal. Kam pasë një marrëveshje me të kur e kam pranu kryeprokuror, jo nuk e fal…
Ishte pa pikë kuptimi atëhere ky shpjegim, por tani ka shumë kuptim. Sollaku ishte i pari që i kishte sqaruar turqit, se Haxhia është gjykuar në mungesë. Dhe pak më vonë u shkarkua. Aldo Bumçi iku ndërkohë sapo shkresa mbërriti në Stamboll, dhe Berisha e thoshte gjithandej se “e hoqa si budalla”. Por fati i tij ndriu më vonë, kur u muar vesh që ai kishte ndihmuar Shkëlzenin për projektin e Gërdecit dhe çështja e faksit që ishte nisur nga zyra e tij, e bëri sërish të rëndësishëm dhe e riktheu në politikë.
Pastaj ishte Ilir Rusmali.
Pasi autoritetet turke u informuan se Haxhiaj ishte gjykuar në mungesë më datë 02.04.2007, Ministria turke e Drejtësisë ka kërkuar garancitë e shtetit shqiptar lidhur me respektimin e të drejtës së këtij shtetasi për rigjykim, për shkak të gjykimit të tij në mungesë.
Me shkresën Nr. 123/8, dt. 06.04.2007, Ministria e Drejtësisë, firmosur nga Ilir Rusmali, i ka komunikuar Ministrisë turke të Drejtësisë garancitë e shtetit shqiptar për rigjykimin e këtij shtetasi, në zbatim të Kushtetutës, në aplikim të neneve 147, 148, 449, 450, 453 të Kodit të Procedurës Penale dhe në respektim të “Konventës Europiane për Mbrotjen e të Drejtave dhe Lirive Themelore të Njeriut”, si dhe të Paktit Ndërkombëtar të 16 Djetorit 1966 në lidhje me të Drejtat Civile e Politike
Konform kësaj garancie, e drejta per rigjykim e shtetasit Izet Haxhia do te ushtrohej qoftë nëpërmjet rivendosjes në afat të ankimimit, qoftë nëpërmjet rishikimit të vendimit, si mjete të parashikuara nga Kodi i Procedurës Penale për ankimimin e vendimit të formës së prerë.
Sali Berisha nuk ja tha kurrë Ilir Rusmalit këtë problem, por fill pas kësaj, ai angazhoi gjithë strukturat e errëta të tij, duke i krijuar një problem banal me përgjimin e vëllait të tij, dhe pastaj përshëndeti dorëheqjen e tij ende pa mbaruar konferenca për shtyp.
Viktima e fundit, por me fat, duket se ka qenë Enkelejd Alibeaj.
Pasi Izet Haxhia e çoi çështjen përpara Gjykatës Europiane për të Drejtat e Njeriut në Strasburg, “Izet Haxhia kundër Shqipërisë”, për pretendimin e mos-ekstradimit te tij në Shqiperi për shkelje të nenit 6 te KEDNJ për shkak të gjykimit dhe dënimit në mungesë në vitin 2008, ministri i kohës Alibeaj i ka konfirmuar ministrit të Punëve te Jashtme të kohës, Lulzim Basha, garancitë e dhëna në vitin 2007 për rigjykimin për shkak te gjykimit në mungesë në aplikim të neneve 147, 148, 449, 450, 453 të Kodit shqiptar të Procedurës Penale, duke marrë dhe gjithë angazhimet që burojnë nga këto nene ku rigjykimi është i pari.
Pesëmbëdhjetë ditë pas kësaj, Enkelejd Albeaj shkarkohet me pretekstin e ndryshimeve në qeveri dhe në vend të tij shkon Bujar Nishani. Rikthimi i tij në politikë në vitin 2009 u bë falë e-maileve që dolën si udhëzuesi kryesor i ministrive, se si duhej bërë kontrata e “Gërdecit”. Duke qenë ish- këshilltar i Berishës, ai kishte shërbyer si konsulent privat i djalit të tij në atë histori, dhe kur e-mailet u administruan nga Prokuroria, ai u rikthye si hero i Berishëve.
Kjo kronolgji viktimash të pafajshme të drejtësisë, për shkak të kërkesës së vazhdueshme të tyre, se dosja “Hajdari” do rihapej me ardhjen e Haxhiajt, tregon se Berisha ka qenë në makth nga ministrat e tij, dhe duke mos dashur t’ua ekspozojë makthin e tij, i shkarkonte të gjithë që e bënin.
I vetmi që nuk e ka bërë këtë kërkesë është Edi Rama, dhe Izet Haxhia po ekstradohet me kërkesë të tij dhe do rigjykohet sipas garancive që kanë dhënë ish- ministrat e Berishës.
Po të shikoni skenat e fundit të Sali Berishës, tërbimin e tij pse është ekstraduar Izet Haxhia, ndërkohë që gjithë ministrat e tij kanë firmosur këtë letër dhe janë shkarkuar në heshtje, ndërkohë ai akuzon Edi Ramën se e ka sjellë në Shqipëri, e kupton se ku ka qenë makthi kryesor i tij. Makthi i tij qëndron tek rihapja e dosjes “Hajdari”, të cilën ai nuk e rihapi kurrë, edhe pse e kishte premtim kryesor kur erdhi në pushtet në vitin 2005. Berishës, Azemi i duhet vetëm në bronz, vetëm i vdekur, i pagjykuar dhe mbi të gjitha, me një vdekje gjysëm ordinere, për të mos u zbuluar kurrë, kush e nxori në pritën e atyre që nuk dihet për kë kishin ardhur.
