Nga Mero Baze – TemA
Këshilli i Lartë i Drejtësisë, ka hedhur poshtë me vendosmëri tre propozimet e Ministrisë së Drejtësisë, për shkarkimin e tre gjyqtarëve, të cilët në mënyrë të hapur kanë shkelur parimet e dhënies së drejtësisë, për çështje me ndjeshmëri të lartë publike. Bëhet fjalë për një gjyqtar nga Durrësi, i cili la të lirë dhe mundësoi arratisjen e një personi me rrezikshmëri të lartë shoqërore, që kërkohej nga shteti italian për ekstradim, një tjetër gjyqtar që refuzoi të jepte urdhërin e mbrojtjes për zonjën Liljana Ruka, dhe si pasojë ajo u vra prej burrit të saj, si dhe një gjyqtar i Gjykatës Administrative Vlorë, i cili ka dhënë 212 vendime gjyqësore të arsyetuara me vonesë.
Çfarë mund të bëjë bashkë shumicën e anëtarëve të Këshillit të Lartë të Drejtësisë për të mbrojtur këta gjyqtarë?
Nuk besoj se është çështje personale apo lobim i tyre. Sado të fortë të ishin ata, nuk do t’ia arrinin të lobonin tek çdo anëtar, gjyqtar i KLD, për t’i mbrojtur për vendime haptazi mafioze dhe të rrezikshme për shoqërinë.
Nuk do të mjaftonte as ndonjë mbështetje e fshehtë politike për ta.
Ajo që e karakterizon sot vendimin e Këshillit të Lartë të Drejtësisë, është beteja për t’i rezistuar ndryshimit dhe reformës në drejtësi. Këshilli i Lartë i Drejtësisë ka vepruar instiktivisht si një bishë e plagosur që ndjehet në rrezik, dhe ka sulmuar “agresorin”, që në këtë rast është Ministria e Drejtësisë. Ata i kanë mbrojtur tre gjyqtarët si pjesë e identitetit të tyre, dhe kanë parë tek ata fatin e tyre të adhshëm.
Solidariteti i tyre ndaj tre gjyqtarëve haptazi të papranueshëm në veprimtarinë e tyre, është sa një mijë argumente që ka paraqitur shumica politike, diplomatët e huaj, shtypi, shoqëria civile, dhe gjithë ata që kanë luftuar për reformën në drejtësi. Solidariteti i tyre tregon se sistemi aktual gjyqësor, është armiku më i madh i drejtësisë dhe në sallën e Këshillit të Lartë të Drejtësisë, ka përqëndrimin më të madh të njerëzve kundër drejtësisë në këtë vend.
Presidenti Ilir Meta ka dënuar vendimin, duke dëshmuar në këtë rast pafuqinë e tij për të ndikuar në këtë vendim, pafuqi që vjen prej rezistencës që i është bërë deri më sot refromës në drejtësi nga politika shqiptare, pjesë e së cilës në shumë raste ka qenë dhe LSI.
Vendimi është i frikshëm, jo vetëm sa i takon solidaritetit me padrejtësinë, por mbi të gjitha me krijimin e një sekti të betuar kundër drejtësisë, që ka vendosur të rezistojë deri në minutat e fundit.
Në kushtet kur Vettingu ka filluar dhe ne shikojmë përditë shfaqje shpesh banale të diskretitimit të armatës së gjyqtarëve dhe prokurorëve, ritmi me të cilin ai po ecën, ka nevojë për një ndryshim radikal.
Të njëjtët gjyqtarë që sot rezistuan në KLD, janë duke bërë namin në gjykatat ku punojnë, të bindur se pas pak kohësh, nuk do të jenë më aty. Kjo periudhë është ndoshta periudha më e zezë e dejtësisë, pasi shumica e gjyqtarëve shpresëhumbur për të ardhmen e tyre, po kthehen në gjobëvënës dhe linçues të së drejtës së qytetarëve, sidomos në çështje civile.
Në këto kushte duhen gjetur mekanizma jo vetëm për shpejtimin e Vettingut për Gjykatën e Apelit dhe atë të Shkallës së Parë, por dhe monitorimin aktual të procesit të gjykimeve civile dhe penale, dhe pse jo, duke parë mundësinë që shumë prej çështjeve delikate të shtyhen në pritje të spastrimit të sistemit.
Kur institucioni më i lartë i drejtësisë shqiptare, ka kurajon t’i kundërvihet hapur rekomandimeve të bazuara në fakte të forta me ndjeshmëri të lartë publike, për vendime haptazi të padrejta, do të thotë se KLD zyrtarisht i ka shpallur luftë drejtësisë në Shqipëri, duke dëshmuar se ndjehet e plagosur dhe e rrezikuar nga reforma në drejtësi. Dhe kjo agoni ka nevojë të marrë fund shpejt, pa prodhuar gjëma të reja.
