FSHATI I VDEKJEVE – poezi nga Rrustem Geci

FSHATI I VDEKJEVE

Ç´të bëjmë me shpërnguljen dhe mërgimin
si ta ndalim këtë murtajë për kombin tonë
këta dy vrasës të pashpirt të shqiptarëve
shoh, plotë njerëz tek habiten kur dëgjojnë
ky artist, ai shkencëtar, ose ai kozmonaut
kanë prejardhje shqiptare, prejardhje të
vendit tonë, por që shpërngulja i ka sikteris
nëpër qytete dhe shtete pa emër e mbiemër
ç´të bëjmë me shpërnguljen dhe mërgimin
flasin pjesë të atdheut të shpërngulur, flet
Ilirida, Molla e Kuqe, Çamëria, Presheva
flasin Kosova dhe gjitha trojet shqiptare
për një gjysmë atdheu tërësisht të shuar
Jo fort moti, udha më rastisi përtej, Nishit
Në një katund me emër, Molla e Kuqe
Fshati ku kishin jetuar shqiptarët ishte i
vdekur. Në atë fshat të vdekjeve të gjithë
vdekurit qanin për një varr të vdekjeve
të vdekur qenë të tashmit, dhe të kaluarit
të ardhshëm në atë Katund nuk kishte
shpërngulja ua kishte shuar emrin, dhe
mbiemrin. Në këtë pjesë të Shqipërisë së
lashtë, varret qenë shndërruar në toka
buke. Krahina e Molla e Kuqe kishte vdekur
Në një çast tek qanin pema dhe bari, në
Në këtë tokë të Shqipërisë së lashtë dy të
vdekur, fqinjë të pavarrosur gjatë luftave
pyesnin njëri- tjetrin; miku im i vrarë si
ndodhi që asnjë i vdekur më s´është tek
kjo varrezë, ku vajti fshati ynë i vdekjeve
fqiu kufomë, ju përgjigj; miku im i rënë
shpërngulja neve na vrau më shumë se
pushtimi! Nën pushtim s´vdesin të gjithë
nën pushtim së paku ruhet bima e gjakut
Të gjallët qofshin edhe të poshtëruar, nuk
vdesin kështu si vdiqëm né! Ashtu është;
miku im i vdekur, të pyes; a di me shkru
që t´ua lëmë një porosi të gjallëve; që të
kombi ynë të ketë kujdes nga mërgimi, se
shpërngulja vritka më shumë se vdekja!..

Rrustem Geci – Dortmund, Kallnor, 2016