Nga Mero Baze – TemA, 23 janar 2013
Partia Demokratike ka bërë sot publik një dokument, i cili mbart gjithë problematikën e këtyre 27 viteve të shtetit rrumpallë të Shqipërisë, dhe arsyet përse Sali Berisha nuk i hapi kurrë dosjet e Sigurimit të Shtetit dhe çfarë mund të jetë bërë me to.
Dokumenti është fotokopje e një kartele, me gjasa e Ministrisë së Brendshme të viteve ‘70, e cila nuk rezulton në skedat që ka sot Autoriteti i Dosjeve. Bëhet fjalë për Kozma Janon, i nominuar nga Kuvendi si kandidat për Këshillin e Lartë të Prokurorisë, të dhënat e të cilit përkojnë me këtë kartelë.
Unë jam i prirur të besoj se ajo kartelë është e vërtetë dhe gjendej diku në letrat e shtetit shqiptar. Kjo nuk ka lidhje me ndonjë faj të personit në fjalë, që nuk e njoh fare dhe që ka vendosur të bashkëpunojë me shtetin dikur si ish- polic.
Ajo që është e rëndë në këtë histori, është që Autoriteti i Dosjeve nuk e gjen dosjen e këtij personi dhe i dërgon Kuvendit një letër që thotë se personi nuk rezulton të jetë bashkëpunëtor i Sigurimit të Shtetit, ndërsa Partia Demokratike nxjerr një letër.
Kjo është një dëshmi se Sali Berisha ka tërhequr kopje të dokumentacionit të Sigurimit të Shtetit dhe i mban për shantazh në zyrën e tij.
Nga pikëpamja ligjore, ata që bënë publik atë dokument, edhe sipas ligjit të sotëm të dosjeve, duhet të ndiqen penalisht, nëse provohet se dokumenti është i vërtetë, ose duhet të dënohen për shpifje, nëse është i fallsifikuar. Por kjo është e keqja më e vogël.
E keqja më e madhe është rënia e besimit tek të dhënat e dosjeve të Sigurimit të Shtetit. Sali Berisha i ka kopjet e informatizuara të dosjeve të Sigurimit të Shtetit, prej vitit 1996, dhe i ka përdorur shpesh ato ndaj kundërshtarëve të tij në parti.
Sa herë që ai ka pasur probleme me dikë në parti, punën e parë që ka bërë, ka qenë kontrolli në disqet e tij, nëse figuron të ketë qenë bashkëpunëtor i Sigurimit. Tritan Shehu e mban mend mire këtë skenë kur doli kundër Berishës dhe dikush ju ngrit në mbledhje, i shkoi para hundës dhe i tha “qukapik”. Por ka pasur dhe kopje fizike të tyre. Disa personaliteteve të PD, nga ata që vinin nga familje të persekutuara, ai u mbante dosjet në tavolinë për shantazh dhe ua tregonte gjithë miqve të tyre, për t’i distancuar nga ata. Por më keq se dosjet që bënte publike, janë dosjet që ka fshehur.
Me këtë gjest që bëri PD, tani nuk ka më kuptim që ndonjë deputet i PD të thotë që “nuk kam qenë bashkëpunëtor Sigurimi”, siç kanë bërë kohët e fundit disa, duke treguar vërtetimin e Autoritetit të Dosjeve. Nuk dua t’i paragjykoj ata, dhe uroj mos të kenë qenë, por një vërtetim si ata, ka dhe Kozma Jano. Tani ose këta që kanë vërtetime si i Kozmait dhe atyre deputetëve të përfolur të PD, janë bashkëpunëtorë, ose nuk janë. E vetmja gjë që ata kanë ndryshe nga njëri- tjetri, janë pozicionet ndaj Berishës. Ky që është kundër Berishës ja nxori Berisha, ndërsa për ata, meqë janë besnikë të Berishës, kemi të drejtë të mendojmë se ua ka fshehur ai dhe i mban në rresht me to.
E kam pyetur një herë Sali Berishën në zyrë të tij, kur flitej për disa bashkëpunëtorë Sigurimi në Kryesinë e partisë së tij, përfshi dhe këta që krekosen tani me vërtetime se nuk janë “spiunë”, dhe që ai nuk i largonte kurrë. Duke qenë se unë isha dëshmitar që ai kishte përdorur diskun në sy tim për një rast në Fier, e pyeta nëse aty figuronin këta anëtarët e Kryesisë që përfliteshin.
– Dëgjo, tha. Puna e dosjeve është kot. E vetmja provë e besueshme që ata janë njerëz të Sigurimit, është nëse ata i kundërvihen në këto ditë të vështira Partisë Demokratike….
Ishte një përgjigje sa patetike, aq dhe thelbësore për mënyrën se si ai i përdor dosjet në funksion të pushtetit të vet. Pra, për të nuk është bashkëpunëtor Sigurimi ai që është, por ai që del kundër PD. Më këtë arsyetim nuk dua të fyej gjithë ata anëtarë të vjetër Kryesie të PD që tashmë janë nje pakicë e vogël besnike e Berishës, por me këtë llogjikë i bie që ata i rrijnë besnikë atij dhe Bashës thjesht se ai u ka letrat. Pasi ata në tavolina dhe biseda mes miqsh janë kritikë me Berishën.
Kjo që ndodhi sot, është provë se Berisha të quan bashkëpunëtor dhe të denoncon, vetëm kur i del kundër atij.
Kjo ndryshon tërësisht mënyrën se ku duhet t’i kërkojmë dosjet e vërteta të Sigurimit, dhe çfarë kriteri duhet të përdorim për të perceptuar se kush është e sigurtë që është bashkëpunëtor. Hidhni një sy nga ata që janë përfolur brenda PD, dhe nuk ikin kurrë prej Berishës, edhe pse e shajnë dhe e tallin atë nën zë dhe në tavolina. Është e thjeshtë të kuptohet çfarë i mban të lidhur pas tij.
