DO TA DJEG SONTE
.
Tek mora kitarën në dorë
Dhe të ” dridhja ” telat e saj
Me fjalët më të bukura në gojë
Kënga ime të ushëtojë në çdo skaj
.
Ashtu i dehur nga dashuria
Do ti lutem asaj vashe në dritare të m dali
Të vij tek unë ppezia
Që ti dëgjojë rrahjet e zemrës këti djali
.
Do ti bie kitarës gjith natën
Di i bie derisa të më dalë nga mollëzat e gishtrinjve gjak
Tingujt e mi dua të dëgjohen dhe ditën
Se mbase epshin tim bëj ” zap ”
.
Kitara ime të lëshojë tingujt dhe notat
Që si ka mbledhur dot Bethoven e as Moxart
Do thërras të mbidhen të gjitha gocat
Që të shikojnë këtë zemër të art
.
Si korçar që jam do e filloj me serenatat
E do vazhdoj me dhimbjet e mia të mbledhura gjat jetës
Do ti bie derisa gishtat e mij të bëhen thela-thela nga telat
Nuk do pushoj derisa ti dali flaka përpjetë
.
Do digjem unë sonte bashkë me kitarën time pastaj
Duke ëndërruar që ti puth ato dy buzë
Më cigaren e fundit do kaloj nga gëzimi në vaj
Derisa të ngelem aty, në rrugë…
DESH E PIVA PRINCESHËN TIME NË KUPË
.
Sot nuk të pash o ” princesha ” ime
Thash; ç’të ka ngjarë..?
Unë kam të tillë dhunti
Fatin tuaj për të ” parë ”
.
Kur ” hodha ” filxhanin nuk po u besoja syve
Në fund shoh një ” yll ” të math
Kurse lart, sipër buzëve
Shikoj një vajzë të bukur me trup të gjat
.
Afrova filxhanin më pranë
Që të shoh ngjyrën e syve të saj
Por filxhani me pjatën nga dora më ranë
Dhe ai yll nga fundi filloj të qaj
.
Tek po mblidhja copat e thyera
Pa dashur e preka në zemër
Menjëherë u mallëngjeva
Se ylli nga fundi i filxhanit më doli femër
.
E mora në duar ashtu siç ishte, cpo-cpoë
U mundova që ta qetësoj duke e futur në gji
Kuptova se ishtë një imazh i ftohtë
Aty fillova të qaj dhe unë duke thirrur që të dy .., ah rini, rini…
.
Si u qetësua nga lotët e mia
Dhe unë i mallëngjyer deri në dridhje
Ashtu me zor u mundova përsëri në buzë ta vija
Po kur bëra të hedh kafenë .., mooooss…
nga brënda dëgjoj një thirrje…
BUSTIN E SAJ FILLOVA TË BËJ NË RËRË
.
Trupin e saj fillova të formoj mbi rërë
Po valët e detit ma prishnin përsëri
Unë nxitoja që ta ndërtoja ” kalanë ” e tërë
Në mbrojtie të të vetmes dashuri
.
Nga fillimi e ndërtoja
Por deti i pamëshirshëm ma gremiste me një valë
E kisha vendosur dhe duart e mia do i lodhja
Se kështu jam, i vendosur si djalë
.
Në rërë formoja fytyrën e saj
Të mbrojtur me mure të lartë prej rërës ngritur
Që të mos ma rrëzonte deti, pastaj
Forcën time përreth i kisha veshur
.
Tek po e skalisja në çdo pjesë të trupit
Rëra përsëri më lëvizte në duar
Në disa raste i vija dhe supin
E kisha vendosur që kisha për ta përfunduar
.
Tek rrija dhe po e shikoja i heshtur
Në fund kur atë ” vepër ” e mbarova
U tregova si murator i pjekur
Se premtimin tim nuk e tradhëtova
.
Në atë breg, në atë rërë, unë
Vura gjurmët e dashurisë si kujtim
Për tia marrë zemrën asaj shum u zunë
Por më kot se ” kalaja ” ishte nën zotrimin tim…
AH.., Ç’NA IKU KY BEHARI
.
Po na le behari avash, avash
Si ai djelli që është në ngrysje të ditës
Goca trupin seç filloj ta vesh
Po i vesh rrobat der posht kërthizës
.
Sesi po më duket ky ndryshim stinësh
Aty ku shikoja trupa lakuriq
Tani që behari po na këthen shpinën
Vajzat mor shokë u veshën krejt
.
Gjith beharit boll shikuam
Si në det e në rrugë
Tani s’ke çi bën, ato u mbuluan
Dhe syte me ” perde ” na i zunë
.
Ah.., ky dimri sa i keq
Le që na mbyll në shpi, po nuk shikojmë ” gjë ” fare
Dhe vetmia trurin ta heq
Por.., do e kujdes për të mos ” shkarë ”
.
Thuaj si të duash, po femra të zbukuron jetën
Sidomos beharit veshur me shije
Kur ia prek asaj zemrën
As ajo nuk di se ku të shpie
.
Kur të shikon në sy
Ajo të jep energji, të jep forcë
Por kur të prek ty, aty
Të del flaka në maj të kokës
.
Trupi i saj është një vepër arti
Ndaj them se nuk duhet mbuluar
Është për të bërë parti
Ajo ka lindur për të na gëzuar
.
Kush nuk i di këto që po ju them
Dhe e ka një ” yll ” në shpi
Shko xhvishe shpejt se ke ajo gjen
Gjen .., vëndin hyjnor për të bërë dashuri.
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
UNË VUAJ KURSE TI MË PËRGJON
.
Nuk e prisja pas qoshes të më vështroje
Kur dhimbte shpirti im
Në vënd që të vije e të më shëroje
Të më shpëtoje mua nga ai trishtim
.
Kokën mbaja ulur, ti fshehtas më shikoje
Përbuzur nga jeta, un çdo dit
Çuditem.., se si nuk përtoje
Ti aty fshehurazi kishe dhe një vit
.
Si nuk more guximin dhe të hidhje dy hapa drejt meje
Po rrije e gezoheshe me dështimet e mia kur unë të kisha shum nevojë
Çuditem; ti kohën ku e gjeje..?
Që rrije qosheve ke shpia, kur të doje..!
.
Asnjëher kokën se ngrita
Që botën ta shikoj njëher në sy
Por me durim të madh disfatat i prita
Prita që të më vije dhe ti, aty
.
Kurse ti si njeri indiferent që je
Më shikoje e asnjë fjalë nuk më flisje
Desha të të shikoja një moment vetëm mbi dhè
Kuse ti si një ” agjent ” në pritë më prisje
.
Prisje mjergullën të më mbulonte
Dhe atëhere të shfaqeshe ti
Si hiena gjahun, të më kafshoje
Apo.., natën në terr të zi…
Dërgoi për publikim, Gjin Musa, gazetar
