Dionis Xhafa
Sot ishte ditë e bukur shumë,
që shpirtin ma ndozi me aromë dhe mente çëmçakëzi,
U mbyll qiell, det, udhëtarët zhurmshëm trazoheshin në anije,
E përshëndeste ëmbëlsisht nata, hëna.
Po sot dua të jem me peshqit e detit, që peshkaqenët i zhdukin, edhe piranjat,
Për lirinë në oqeanin e pafund, dua të jem njeri i gëzuar. Po të tjerët e çka nuk dua?
Lopët e çmendura le të hanë bajgat e rrugës, qentë le të ushqehen me ushqim të pistë të të zotit,
Kafshë të ndyra që kullosin në kërma.
