Tiranisë t’ia qesim këmbën në fyt?!

Vështrim

Nga Skënder MULLIQI

Edhe pse kemi hapëruar në shekullin 21, jemi largë të qenit bëshkohorë. Jemi largë të formimit të shtetit në kuptimin e plotë të fjalës. Jemi bërë humbës të mëdhenj. Këta në krye të shtetit janë bërë kreator të te keqës. Gjerat nuk na nevojiten të zbukurohen më gjuhen diplomatike edhe pse pak marrin vesh nga kjo punë. Gjerat duhet emruar ashtu siq janë, të mira ose të keqija, të dëmshme apo të pa dënmshme. Nese jo problemet do të na përseritën në pa fundësi. Paraqitjet e shumë dukurive të keqija nga shkaku i mos punës të atyre që po e drejtojnë shtetin ka bërë që shoqëria jonë të mbërrin shkallën kritike.

Kur shteti nuk funksionon si duhet dhe nuk ka strategji zhvillimore, sistemi futet në fazën kritike. Edhe situatat e jashtëzakonshme më të cilat po përballemi tash e shumë kohë janë bërë alarmante, dhe janë duke marrë përmasa shqetësuese. Dhe, shtrohet pyetja kah po shkon Kosova, ku po na dërgonë e gjithë kjo situatë jo e mirë në të cilën jami katandisur? A ka mundësi që të futemi në spiralën e dhunës më përmasa shqetësuese? Mos kemi mundësi kështu të ndarë dhe bukur shumë të përqarë të shkojmë kah ndonjë konflikt i mbrendshem ? Me falni nese mendoni se e kam tepruar por kur të keqijat nuk ndalen, unë për vetën time i drojë ndonjë situate të pa dishiruar.

Kur dikush mbron vlerat e dikush i sulmon këto vlera dashur ose pa dashur, atëherë krijohen dy pole të rrezikshme politike më mundësi shpërthimi. Situatat eskaluese nuk i duhen Kosovës. Dhe, fatkëqësisht na është mbushur qeveria dhe kuvendi më njerëz jo kredibil të cilët nuk u treguan të zotët për sfidat e kohës. Nuk kemi mundësi më këtë trend zhvillimor dhe më këto politika të mbrapshta të inkuadrohemi në strukturën e BE-së dhe as në NATO. Kjo kastë politike e korruptuar tashmë veq është bërë pengesë e madhe në avansimin e proseve demokratike. Është akumuluar e keqja dhe pa knaqësit qytetare, të cilat dukuri edhe po manifestohen keq.

Ka shumë shëmbujë në botë të fatkeqësive elementare natyrore të cilët kan përfundur më kataklizma, ku janë shkatërruar njerëzit dhe të mirat materjale, dhe pastaj gjithqka ka filluar prej fillimi. Edhe nga lufëtërat botërore kemi pësur shkatërrime te mëdha, kur shumë shtete gjithëqka kan filluar nga e para. Edhe ne si popull patem fatin e keq të shkatërrohemi shumë më rastin e shpërbërjës së dhunshme të ish–Jugosllavisë, por gjithashtu edhe patem rastin historik që të punojmë mirë, për shtët ndërtim dhe mirëqenje shoqërore në kushte të paqës. Nuk na shkuan punët mirë së patem taksirat që në krye të shtetit të viinë profiterët e luftës dhe profiterët tjerë.

Patëm taksirat më këtë garniturë politike në pushtet, e cila plaqkiti gjithë të mirat materjale. Shteti duhet të funksionon në mënyrë preventive së vetëm kështu ngritët. Ajo çka pamë deri më tash tregoi së kjo preventivë është e dobët ose nuk ekziton fare, sidomos në planin ekonomik, të industrisë dhe mbarë sistemit. Si shoqëri nuk jemi duke menduar mirë, dhe kështu as punet në mirëqenje dhe zhvillim nuk po shkojnë mirë. Nuk po kemi politika të mira, dhe kjo është fatkeqësia jonë më e madhe. Sistemi është efikas atëherë kur mer masa preventive, e jo kur sanon një gjendje të keqe.

Kosova është vend i pasur, dhe nuk është aspak mirë, që ne po i krijojmë aq luks të madh vetit. Nuk po mendojmë mirë, së edhe mentalitetin e kemi të tillë. Nese si shoqëri nuk organizohemi krejt ndryshe do të përballemi më probleme shkatrrimtare. Duhet të vëm rregulla të reja në punën tonë. Sistemi duhet të rregullohet ashtu që të kemi rezutate. Kjo bëhët duke i stimuluar njerëzit e jo duke vu pengesa të pa këpërcyeshme. E kemi për obligim qytetarë që tiranisë tia qesim më në fund këmbën në fyt, nese dëshirojmë mirëqenje dhe prospertitet në Kosovë…